De Nieuwe, Homovriendelijke Rooms-Katholieke Kerk

De katholieke kerk is een achterlijk homofoob instituut. Dat is geen nieuws – inconsistentie op dit punt is één van de weinige dingen die je de kerk niet verwijten kunt – behalve blijkbaar voor een groep homoactivisten die ineens heel boos zijn dat ze in Den Bosch niet het lichaam van Jezus tot zich mogen nemen, omdat ze dat wel eens met het lichaam van een andere man doen. Dit geheel in de moderne lijn van “hoe trivialer de achterlijkheid, hoe groter de woede.” Zie ook: het hoofddoekje.

Het is nu ook al precies te voorspellen wat de boze katholieke homo’s gaan bereiken: niets. Het gaat namelijk om een theologisch conflict: wat de homo’s uiteindelijk willen is dat de katholieke kerk zijn interpretatie van een aantal Bijbelse passages herziet.

Het punt met theologische disputen is dat ze per definitie niet met redelijke argumenten te winnen zijn; geloof berust immers op openbaring, niet op ratio. Wat die geopenbaarde waarheid is, is dan weer een kwestie van pure, rauwe machtspolitiek binnen de kerk. De heersende kardinaalskliek heeft daarbij in de loop der eeuwen het stelsel zo ingericht, dat de gewone kerkganger, homo of hetero, daarbij totaal niets in te brengen heeft. Wat te doen?

Eén mogelijkheid is te proberen kerkdogma te laten veranderen door openbaring. Een engel verschijnt aan iemand en zie: God vertelt dat hij homo’s eigenlijk best ok vindt en dat de kerk het al die tijd fout heeft gehad. Beetje een goochelshow eromheen bouwen met bloedende stigmata en huilende heiligenbeelden om het aantrekkelijk te maken. Toch is zelfs dan de slagingskans niet groot. Officieel gelooft de kerk nog wel in dat soort onzin, maar in theorie slaken ze een zucht zo diep dat het weergalmt in de kathedraal als weer iemand met fantasy prone personality Maria heeft gezien in het dorpskerkje. Zo snel mogelijk de kop indrukken is dan het devies. Zeker als de revelaties van de verschijning de gevestigde orde dreigen aan te tasten.

Protesteren gaat dus niet helpen. Wat moeten de homo’s dan doen? Simpel: wegblijven. Dat is ook precies wat miljoenen mensen de laatste decennia hebben gedaan. Omdat dictatortje spelen alleen leuk is als er een massa is om te onderdrukken, heeft de kerk in die tijd de nodige concessies gedaan op het gebied van bijvoorbeeld anticonceptie en echtscheiding.

Maar dat zijn zaken die de heteromeerderheid betreffen. Homo’s zijn een eenvoudig te negeren minderheid. Het pesten daarvan geeft zelfs mooi de gelegenheid om principieel te lijken. Het zal voor de homobeweging ook lastig zijn de andere kerkgangers mee te krijgen. Ten eerste omdat (latente) homofobie nog zeer algemeen is, ten tweede omdat de jarenlang voortgezette harde lijn van de kerk de meeste gelovigen die aanstoot namen aan het homostandpunt al heeft weggejaagd. Wie bleef is het er mee eens of vindt het geen bijster interessant punt.

Nu zouden de homo’s zich kunnen aansluiten bij een meer homovriendelijke kerk. Daarvan zijn er genoeg. Maar dat is saai en bovendien moet je je dan aanpassen aan regels van die kerk. Dat zal dan ook nog eens een protestantse kerk zijn en die missen tot de sjeu van de katholieke. Vooral dat predestinatiegedoe kan niet op tegen het drie Maria-wees-gegroetjes en je zonden zijn vergeven principe.

Veel leuker is het om je af te splitsen. Een fijn schisma is ook iets dat we wel weer eens kunnen gebruiken, zeker binnen de organisatorisch tot wat verkalkte katholieke tak van het christendom. Het zal mooi worden en kerkgangers zullen en masse gaan overstappen. De Nieuwe, Homovriendelijke Rooms-Katholieke Kerk (NHV-RKK) heeft namelijk niet alleen hosties voor iedereen, maar ook priestergewaden van Jean-Paul Gaultier (de Pradaschoenen van de huidige paus mogen uiteraard blijven), kerkliederen van George Michael en de eerste nieuwe heilige is ook al bekend: Gerard Reve.