De boom en de oude man

COLUMN - De oude man liep voorop. ‘Het moet hier ergens zijn,’ zei hij en liep van boom naar boom en weer terug. Ineens riep hij harder: ‘Hebbes, hier is het! Kijk dan, het is zelfs nog hartstikke goed leesbaar.’ De man naast hem, ook al behoorlijk op leeftijd, leek mij zijn zoon. Ze hadden dezelfde houding, dezelfde ogen, hetzelfde loopje. Bij een van de bomen vond de oude man zijn initialen. ‘JB 1939’. Ik ken die boom. 

Er is een rijtje bomen in het bos waar ik vaak loop en in de basten van deze bomen valt heel wat te lezen. Veel initialen met romantische harten, de liefde is voelbaar in bijna elke bast. Maar er is meer. De tekst ‘Mobilisatie L. De Visser 1939’ bijvoorbeeld en ‘Love from Canada My Darling ’45’. Herinneringen aan de oorlog. Ik vind het een bijzondere plek. Ik weet niet wat er allemaal in deze laan heeft plaatsgevonden, maar de oorlog is overal aanwezig. Nog wel. Want op een aantal bomen staan stippen.

De bomen zijn ziek waarschijnlijk, of er staan er te veel. Het zijn joekels, ze staan er ook al zo lang. Tijdens een flinke storm waait er ook wel eens een om. Die vind je dan dagen later in stukken gezaagd, genummerd en gestapeld terug. Nog wat dagen later rest alleen een boomstronk. Weg mooie herinneringen. De nieuwe, magere bomen zijn onbeschreven, zij vertellen nog geen verhalen. De geschiedenis van de oude bomen brandt ergens in een haard of wordt verwerkt in een tafel.

De man en zijn zoon bleven praten. De zoon stelde vragen, de oude man gaf antwoord. Ik kon het niet goed volgen. Ik was er graag bij gaan staan, maar dat leek me wat ongepast. De oude man hechtte waarde aan de inkerving, anders had hij zijn zoon zoveel jaren later niet meegenomen. Mijn fatsoen won het van mijn nieuwsgierigheid. Ik liep verder. Het laatste wat ik de zoon hoorde zeggen tegen zijn vader terwijl hij naar de stip op de boom wees: “We zijn net op tijd, ik denk niet dat hij er volgend jaar nog staat.” Ik ga al die bomen maar eens fotograferen. Je weet nooit wie je er ooit nog een plezier mee doet.