voor de ongeduldigen: ga naar 4:00 om dè essentiele gag aller tijden te zien. Zonder woorden, zonder , zonder muziek, zonder geluid zelfs.
#2
Snaporaz
Heerlijk heerlijk heerlijk !!!
#3
Rene
Twee belgen voor me. Misschien dat het anders zit in België voor wat betreft die algemene “oude tijden sentiment” component van cultuur-waardering — zoals het in de VS in ieder geval doet — maar in mijn omgeving heb ik nu werkelijk nog nooit iemand gehoord die die Marx Brothers ellende ook maar een enkele flauwe glimlach waard vind. Wat een slappe, irritante, gemaakte, ongein…
OE! Renee!
Wat een slappe, irritante, gemaakte, ongein
1) geen enkele van jouw termpies waren in 1930 bestaande: kudo’s voor je inlevingsvermogende comment. Je bent dus in je eigen ogen heel modern.
2) vertel eens even aan ons wat jij zoal om te lachen vindt.
#5
larie
mij;)
#6
Rene
@ Crachàt:
Ja, precies, je “inlevingsvermogen” commentaar geeft exact aan waar het om draait: misschien was het leuk voor (sommige, of veel, of Amerikaanse) mensen in 1930, maar dat is het niet voor enige mij tijdens mijn levensperiode en in mijn levensomgeving bekende en gerespecteerde mens geweest.
Dit overleeft niet op eigen kracht. Niet op eigen inhoud, maar slechts op de inhoud van haar huidige publiek — dan wel via kleuring door dat publiek via dat genoemde oude-tijden sentiment, dan wel via kleuring via een zelfbeeld-wens als (populair-)cultureel begiftigde. Die tweede mogelijkheid is waar ik op aansla maar merk op dat ik expliciet de eerste mogelijkheid open liet…
Hier ter lande heeft oude-tijden sentiment voor wat betreft de Marx Brothers enkel kans als een vals import-sentiment omdat ze voor huidige generaties nooit enige populair-culturele roulatie van betekenis hebben gekregen. Maar als jij als tienjarige elke woensdagmiddag met een bakje chips voor de kijkbuis zittend jouw eigen onvolwassen en onontwikkelde gevoel voor humor liet vormen door het onvolwassen en onontwikkelde gevoel voor humor van de Marx Brothers ben ik wel de laatste om dit te veroordelen. Ook “leuk” is geleerd, zullen we maar zeggen.
Mocht dit niet zo zijn echter blijven er twee opties open…
Mocht het, ten eerste, zo zijn dat je geheel los van jeugdige inprenting hier echt hartelijk om moet lachen, dan zij bij deze objectief vastgesteld dat je ook nu nog een onvolwassen en onontwikkeld gevoel voor humor hebt. Daar zijn wetenschappelijke criteria voor en hartelijk moeten lachen om de Marx Brothers is voor Europeanen nu precies de voornaamste.
Ten tweede blijft over die geestelijk pak-papier mogelijkheid van culturele begiftiging, bovendien nog eens via vals import-sentiment. In dat geval zij objectief geconstateerd dat je een koketterende poseur bent.
Je merkt het: voor die beide mogelijkheden was een commentaar zeker gerechtvaardigd! Niets mis met historische dagsluiters maar uit de eerste twee commentaren doemde een beeld op als ware dit fundamenteel anders dan, zeg, een toespraak van Lenin of beelden van het bombardement op Dresden.
Ik ben in mijn eigen ogen juist erg on-modern. De laatste maanden bijvoorbeeld geestdriftig bezig (oudere) “wereld-literatuur” tot me te nemen die ik of ooit alleen als kind heb gelezen of zelfs nog nooit heb gelezen. Daarvan is het punt dat het als het goed is precies die twee filters heeft overleeft: dat het tijd- noch plaats-gebonden is. Dat is bij sommigen beter gelukt dan anderen — heb bijvoorbeeld George Orwell’s Animal Farm net weer uit en die is niet tijdloos.
De Marx Brothers falen beide criteria. En dat terwijl, om je vraag te beantwoorden, dat ook in mijn beleving zelfs binnen dat specifieke genre geen noodzaak is. Laurel en Hardy bijvoorbeeld laten me nog steeds lachen:
Zelfs Charlie Chaplin had, misschien, nog gekund. Maar het enkele feit dat er nog beeld-materiaal van is hoeft niet te betekenen dat de Marx Brothers niet gewoon in de grote vuilnisbak van het verleden passen…
#7
Rene
(zo, dat zal je leren in te gaan op mijn post-middernacht dagsluitende commentaren…)
#8
Brynnar Aristeranthropos
Over smaak valt te twisten. Over gebrek aan smaak niet.
:)
#9
Crachàt
Hoe onnuttig, Rene! Wat een verspilling van tijd jongen!
Je afkeer van mijn persona wordt een beetje griezelig, wanneer je zulk een humorloos lament over mijn vermeend gebrek aan humor meent te moeten spuien.
Ik zie het verschilmet een trol niet maar.
Overigens: Duck Soup staat op nr 220 van de IMDB beste films aller tijden.
Woody Allen (humorloze boekhouder voor jou) heeft zelfs een stukje Duck Soup in zijn Manhatten gestoken, als eerbetoon aan de minst geestige 4 mannen ter wereld.
#10
Rene
Inderdaad. Woody Allen is ook rampzalig slecht en enkel geschikt voor intellectuele narcisten.
Is daarbij bovendien een Amerikaan, die ik zelfs nog expliciet toestemming gaf voor appreciatie van de Marx Brothers via wel echt old-times sentiment.
Maar verder had je ook #7 weer #6 mogen laten relativeren en sowieso die zogenaamde “wetenschappelijke criteria” al als indicatie kunnen nemen dat die gestelde “objectieve” waarden impliciet herkend werden als niet objectief. Lange semi-objectieve uiteenzettingen vind ik als spot grappig namelijk.
Dit niet tegenstaande het feit dat je wel een koketterende poseur bent natuurlijk…
#11
larie
Ik maak een diepe buiging naar het team wat in weze Sargasso is.
Uw rug moet wel heel glad zijn. Gladder dan de mijne.
#12
Cycloop
@10
Duck Soup and A Night at the opera zijn nog steeds het bekijken waard. Wat ik heel knap vind voor humoristische films van meer dan 70 jaar oud.
Trouwens, iemand die zulke kromme zinnen schrijft, heeft geen verstand van humor. Ik begrijp werkelijk niets van van wat jij opschrijft.
#13
larie
Humor en verstand zijn twee verschillende entiteiten. Humor staat boven het verstand. Verstand is ja/nee veelal..humor is ja/nee/mits.
Zo kan je lachen over je eigen verstand.
#14
Rene
@ Cycloop:
In om en nabij hetzelfde genre en uit globaal dezelfde periode is veel van bijvoorbeeld Laurel en Hardy nog (zo af en toe) het bekijken waard. Net als van vele anderen zoals Harold Lloyd of Charlie Chaplin. Het is niet zo’n unicum dus dat werken uit die tijd nog “leven”.
Minimaal vanuit historisch oogpunt kun je ook de Marx Brothers waarderen en als je Amerikaan bent zelfs vanuit een oprecht historisch gevoel. Maar dingen als “dè essentiële gag aller tijden” (#1) in die gebruikelijke overtrokken superlatieven-koketterie stijl van Crachàt wordt ik toch obstinaat van. Heb een echt hartgrondige hekel aan fanboy-geleuter.
Het is me opgevallen dat meerderen mijn schrijfstijl onhelder achten. Vast een gevolg van mijn huidige dagelijkse bezigheden. Ik blijf het voorlopig echter nog even inschatten als het onvermogen van anderen om nog zinnen voorbij de twitter-limiet te duiden.
Wat ik wel kan doen natuurlijk is meer heldere termen als “fanboy-geleuter” gebruiken. Maar ik mag Crachàt en z’n emotionele betrokkenheid bij zijn onderwerpen verder wel, en dat klinkt zo afkeurend meteen, niet?
#15
larie
Aha “onvermogen”..de badinerende aap uit de mouw..mag ik even:
Dat lucht op zo’n lege blaas. (u’r words remember)
#16
Crachàt
daar gaat het allemaal niet om Rene. Het feit dat een liefdevol vriendelijk dagsluitdingetje jou kan veranderen in een schuimbekkende trol is eers zorg- en uiteindelijk enkel meelijwekkend. Samen met je gedachte dat ‘men’ je ‘onhelder acht’ omdat je zo on-twitter denkt te schrijven.
Een drol van een trol, hoe mooi gekneed ook, is en bljft een drol.
#17
Rene
Het is maar wat ik bedoel met die superlatieven van je, Crachàt: er wordt in #3 niet getrollt en er wordt vooral niet in geschuimbekt. Er wordt een mening in uitgedrukt die in inhoud spiegelbeeldig is aan jouw eigen superlatieven geblaat en in kracht ermee overeenkomt.
Zoals gezegd, emotionele betrokkenheid van iemand is niet iets dat ik algemeen gesproken niet waardeer, en ik ben sowieso wel om en nabij de laatste die er op zal staan enkel vriendelijk bejegend te worden. Ik zal echter (“dus”, in feite) wel toegeven dat ik zo af en toe nog iets heb met consistentie — als jij niet van sterk geformuleerde meningen houdt is het wel zo consistent om ook zelf niet zo om en nabij al je eigen meningen te formuleren als debiele hyper-statements, dan wel niet al te verbaasd te zijn dat het weer reacties van anderen uitlokt als je dat wel doet.
Jouw onvermogen om te gaan met wat voor kritiek dan ook begint zo ondertussen werkelijk legendarische vormen aan te nemen. Zodra iemand jou weerwoord geeft, waar dan ook op maar vooral op door jou als objectief geformuleerde subjectieve appreciatie van kunstvormen (vgl. ook Willy DeVille bijvoorbeeld) verval je steeds weer in diezelfde rabiate agressie. Die, nogmaals, mij niet noodzakelijkerwijs stoort: niks mis met een beetje intellectuele felheid. Maar zodra er niet nog een bepaalde vorm van relativering/zelfspot achter schuil gaat die ik bij jou ook nu weer niet meer kan ontdekken wordt het wel inderdaad zorgwekkend.
Voor mensen die zo slecht tegen kritiek kunnen is publiceren van sterke meningen op een openbaar weblog natuurlijk een beetje een “dicey proposition” zoals we ook nu weer observeren. Als je niet meteen in je rabiate anti-kritiek stuip geschoten was, was je vast niet ontgaan bijvoorbeeld dat formuleringen zoals in #6 met “wetenschappelijke criteria” voor humor nogal noodzakelijk een mate van zelfspot uitdrukken en had je het kunnen opvatten als die mix van commentaar op jouw eigen pretenties van objectiviteit en het (niet zo geslaagde) grapje van een stroperige uiteenzetting van waterige inhoud zoals ie bedoeld was.
Nu echter moeten wij weer zo’n hele onzinnige thread gaan vastknopen aan dit non-gebeuren. Die arme oude man hierboven is ook alweer helemaal opgewonden en geagiteerd geraakt. Kijk toch wat je doet. Meestal ben je wel redelijk tot bedaren te brengen door je ego even te strelen: ja, naast veel andere sargasso content worden ook die dagsluitingen door mij hogelijk gewaardeerd. Leuk ook, zo’n oud filmpje als dit, vanuit (Amerikaans) cultureel-historisch perspectief.
Het is dus alleen dat ik denk dat het in jouw geval zin zou kunnen hebben om ofwel jouw eigen superlatieven als #1 niet te publiceren, ofwel je te beperken tot podia waar weerwoord geen intrinsiek onderdeel is van het medium zoals op een weblog in het algemeen, en op sargasso vrij in het bijzonder gegeven de vrijheid daartoe.
Sorry voor deze mening. Ik hoop dat ie niet te sterk overkomt. Verder houd ik van je. En van iedereen. En van bloemen. Nee, echt.
dus heel dat getrol komt er op neer:
Al 7 jaar Redacteur van weblog Sargasso en mede kernredactielid Crachàt mag van Rene, trol, niet meer schrijven:
“voor de ongeduldigen: ga naar 4:00 om dè essentiele gag aller tijden te zien. Zonder woorden, zonder , zonder muziek, zonder geluid zelfs.”
en dan is alles weer in orde.
#19
Yevgeny Podorkin
Zie je het, dat heb je er nou van. De een zegt/doet a) en de ander net ff iets anders b). De een heeft niet door of wil niet zien dat het hoedje zwart was en de ander denkt dat dat ie belazerd wordt maar kan er zijn vinger niet opleggen. Pff, je moet ook een knots van een spiegel midden tussen die 2 zetten he dan krijg je dit niet…
En wie (Crachat of rene) in dit verhaal nou degeen was met het zwarte hoedje wil ik vanaf wezen.
#20
Rene
Geenszins Crachàt. Je mag van mij alleen maar niet hypocriet zijn.
Mijn welgemeende excuses, maar ook heden ten dage ben ik gewoon nog net iets te bipolair om daarmee om te kunnen gaan. Sterke formuleringen posten is prima en geen sterke formuleringen van een ander accepteren vaak evenzeer. Enkel beiden tegelijk is het probleem hier.
Hee, is vast een stuk kinderachtigheid van me waar ik nog wel overheen ga groeien. Als jij nu je best doet om tegen die tijd ook klaar te zijn met het tot trol verklaren van iedereen die de ellendige moed heeft het met je oneens te zijn wordt het misschien vanaf dat punt nog wel eens wat met die conversaties van ons.
Maar voor nu zal het hier maar bij moeten blijven. We kunnen onszelf niet instantaan omvormen tot die andere mensen die we misschien ooit nog eens gaan worden he?
Reacties (23)
voor de ongeduldigen: ga naar 4:00 om dè essentiele gag aller tijden te zien. Zonder woorden, zonder , zonder muziek, zonder geluid zelfs.
Heerlijk heerlijk heerlijk !!!
Twee belgen voor me. Misschien dat het anders zit in België voor wat betreft die algemene “oude tijden sentiment” component van cultuur-waardering — zoals het in de VS in ieder geval doet — maar in mijn omgeving heb ik nu werkelijk nog nooit iemand gehoord die die Marx Brothers ellende ook maar een enkele flauwe glimlach waard vind. Wat een slappe, irritante, gemaakte, ongein…
OE! Renee!
Wat een slappe, irritante, gemaakte, ongein
1) geen enkele van jouw termpies waren in 1930 bestaande: kudo’s voor je inlevingsvermogende comment. Je bent dus in je eigen ogen heel modern.
2) vertel eens even aan ons wat jij zoal om te lachen vindt.
mij;)
@ Crachàt:
Ja, precies, je “inlevingsvermogen” commentaar geeft exact aan waar het om draait: misschien was het leuk voor (sommige, of veel, of Amerikaanse) mensen in 1930, maar dat is het niet voor enige mij tijdens mijn levensperiode en in mijn levensomgeving bekende en gerespecteerde mens geweest.
Dit overleeft niet op eigen kracht. Niet op eigen inhoud, maar slechts op de inhoud van haar huidige publiek — dan wel via kleuring door dat publiek via dat genoemde oude-tijden sentiment, dan wel via kleuring via een zelfbeeld-wens als (populair-)cultureel begiftigde. Die tweede mogelijkheid is waar ik op aansla maar merk op dat ik expliciet de eerste mogelijkheid open liet…
Hier ter lande heeft oude-tijden sentiment voor wat betreft de Marx Brothers enkel kans als een vals import-sentiment omdat ze voor huidige generaties nooit enige populair-culturele roulatie van betekenis hebben gekregen. Maar als jij als tienjarige elke woensdagmiddag met een bakje chips voor de kijkbuis zittend jouw eigen onvolwassen en onontwikkelde gevoel voor humor liet vormen door het onvolwassen en onontwikkelde gevoel voor humor van de Marx Brothers ben ik wel de laatste om dit te veroordelen. Ook “leuk” is geleerd, zullen we maar zeggen.
Mocht dit niet zo zijn echter blijven er twee opties open…
Mocht het, ten eerste, zo zijn dat je geheel los van jeugdige inprenting hier echt hartelijk om moet lachen, dan zij bij deze objectief vastgesteld dat je ook nu nog een onvolwassen en onontwikkeld gevoel voor humor hebt. Daar zijn wetenschappelijke criteria voor en hartelijk moeten lachen om de Marx Brothers is voor Europeanen nu precies de voornaamste.
Ten tweede blijft over die geestelijk pak-papier mogelijkheid van culturele begiftiging, bovendien nog eens via vals import-sentiment. In dat geval zij objectief geconstateerd dat je een koketterende poseur bent.
Je merkt het: voor die beide mogelijkheden was een commentaar zeker gerechtvaardigd! Niets mis met historische dagsluiters maar uit de eerste twee commentaren doemde een beeld op als ware dit fundamenteel anders dan, zeg, een toespraak van Lenin of beelden van het bombardement op Dresden.
Ik ben in mijn eigen ogen juist erg on-modern. De laatste maanden bijvoorbeeld geestdriftig bezig (oudere) “wereld-literatuur” tot me te nemen die ik of ooit alleen als kind heb gelezen of zelfs nog nooit heb gelezen. Daarvan is het punt dat het als het goed is precies die twee filters heeft overleeft: dat het tijd- noch plaats-gebonden is. Dat is bij sommigen beter gelukt dan anderen — heb bijvoorbeeld George Orwell’s Animal Farm net weer uit en die is niet tijdloos.
De Marx Brothers falen beide criteria. En dat terwijl, om je vraag te beantwoorden, dat ook in mijn beleving zelfs binnen dat specifieke genre geen noodzaak is. Laurel en Hardy bijvoorbeeld laten me nog steeds lachen:
http://www.youtube.com/watch?v=Z_0EaOO7OFc
Harold Lloyd vind ik nog steeds minimaal knap:
http://www.youtube.com/watch?v=QEcTjhUN_7U
Zelfs Charlie Chaplin had, misschien, nog gekund. Maar het enkele feit dat er nog beeld-materiaal van is hoeft niet te betekenen dat de Marx Brothers niet gewoon in de grote vuilnisbak van het verleden passen…
(zo, dat zal je leren in te gaan op mijn post-middernacht dagsluitende commentaren…)
Over smaak valt te twisten. Over gebrek aan smaak niet.
:)
Hoe onnuttig, Rene! Wat een verspilling van tijd jongen!
Je afkeer van mijn persona wordt een beetje griezelig, wanneer je zulk een humorloos lament over mijn vermeend gebrek aan humor meent te moeten spuien.
Ik zie het verschilmet een trol niet maar.
Overigens: Duck Soup staat op nr 220 van de IMDB beste films aller tijden.
Woody Allen (humorloze boekhouder voor jou) heeft zelfs een stukje Duck Soup in zijn Manhatten gestoken, als eerbetoon aan de minst geestige 4 mannen ter wereld.
Inderdaad. Woody Allen is ook rampzalig slecht en enkel geschikt voor intellectuele narcisten.
Is daarbij bovendien een Amerikaan, die ik zelfs nog expliciet toestemming gaf voor appreciatie van de Marx Brothers via wel echt old-times sentiment.
Maar verder had je ook #7 weer #6 mogen laten relativeren en sowieso die zogenaamde “wetenschappelijke criteria” al als indicatie kunnen nemen dat die gestelde “objectieve” waarden impliciet herkend werden als niet objectief. Lange semi-objectieve uiteenzettingen vind ik als spot grappig namelijk.
Dit niet tegenstaande het feit dat je wel een koketterende poseur bent natuurlijk…
Ik maak een diepe buiging naar het team wat in weze Sargasso is.
Uw rug moet wel heel glad zijn. Gladder dan de mijne.
@10
Duck Soup and A Night at the opera zijn nog steeds het bekijken waard. Wat ik heel knap vind voor humoristische films van meer dan 70 jaar oud.
Trouwens, iemand die zulke kromme zinnen schrijft, heeft geen verstand van humor. Ik begrijp werkelijk niets van van wat jij opschrijft.
Humor en verstand zijn twee verschillende entiteiten. Humor staat boven het verstand. Verstand is ja/nee veelal..humor is ja/nee/mits.
Zo kan je lachen over je eigen verstand.
@ Cycloop:
In om en nabij hetzelfde genre en uit globaal dezelfde periode is veel van bijvoorbeeld Laurel en Hardy nog (zo af en toe) het bekijken waard. Net als van vele anderen zoals Harold Lloyd of Charlie Chaplin. Het is niet zo’n unicum dus dat werken uit die tijd nog “leven”.
Minimaal vanuit historisch oogpunt kun je ook de Marx Brothers waarderen en als je Amerikaan bent zelfs vanuit een oprecht historisch gevoel. Maar dingen als “dè essentiële gag aller tijden” (#1) in die gebruikelijke overtrokken superlatieven-koketterie stijl van Crachàt wordt ik toch obstinaat van. Heb een echt hartgrondige hekel aan fanboy-geleuter.
Het is me opgevallen dat meerderen mijn schrijfstijl onhelder achten. Vast een gevolg van mijn huidige dagelijkse bezigheden. Ik blijf het voorlopig echter nog even inschatten als het onvermogen van anderen om nog zinnen voorbij de twitter-limiet te duiden.
Wat ik wel kan doen natuurlijk is meer heldere termen als “fanboy-geleuter” gebruiken. Maar ik mag Crachàt en z’n emotionele betrokkenheid bij zijn onderwerpen verder wel, en dat klinkt zo afkeurend meteen, niet?
Aha “onvermogen”..de badinerende aap uit de mouw..mag ik even:
Dat lucht op zo’n lege blaas. (u’r words remember)
daar gaat het allemaal niet om Rene. Het feit dat een liefdevol vriendelijk dagsluitdingetje jou kan veranderen in een schuimbekkende trol is eers zorg- en uiteindelijk enkel meelijwekkend. Samen met je gedachte dat ‘men’ je ‘onhelder acht’ omdat je zo on-twitter denkt te schrijven.
Een drol van een trol, hoe mooi gekneed ook, is en bljft een drol.
Het is maar wat ik bedoel met die superlatieven van je, Crachàt: er wordt in #3 niet getrollt en er wordt vooral niet in geschuimbekt. Er wordt een mening in uitgedrukt die in inhoud spiegelbeeldig is aan jouw eigen superlatieven geblaat en in kracht ermee overeenkomt.
Zoals gezegd, emotionele betrokkenheid van iemand is niet iets dat ik algemeen gesproken niet waardeer, en ik ben sowieso wel om en nabij de laatste die er op zal staan enkel vriendelijk bejegend te worden. Ik zal echter (“dus”, in feite) wel toegeven dat ik zo af en toe nog iets heb met consistentie — als jij niet van sterk geformuleerde meningen houdt is het wel zo consistent om ook zelf niet zo om en nabij al je eigen meningen te formuleren als debiele hyper-statements, dan wel niet al te verbaasd te zijn dat het weer reacties van anderen uitlokt als je dat wel doet.
Jouw onvermogen om te gaan met wat voor kritiek dan ook begint zo ondertussen werkelijk legendarische vormen aan te nemen. Zodra iemand jou weerwoord geeft, waar dan ook op maar vooral op door jou als objectief geformuleerde subjectieve appreciatie van kunstvormen (vgl. ook Willy DeVille bijvoorbeeld) verval je steeds weer in diezelfde rabiate agressie. Die, nogmaals, mij niet noodzakelijkerwijs stoort: niks mis met een beetje intellectuele felheid. Maar zodra er niet nog een bepaalde vorm van relativering/zelfspot achter schuil gaat die ik bij jou ook nu weer niet meer kan ontdekken wordt het wel inderdaad zorgwekkend.
Voor mensen die zo slecht tegen kritiek kunnen is publiceren van sterke meningen op een openbaar weblog natuurlijk een beetje een “dicey proposition” zoals we ook nu weer observeren. Als je niet meteen in je rabiate anti-kritiek stuip geschoten was, was je vast niet ontgaan bijvoorbeeld dat formuleringen zoals in #6 met “wetenschappelijke criteria” voor humor nogal noodzakelijk een mate van zelfspot uitdrukken en had je het kunnen opvatten als die mix van commentaar op jouw eigen pretenties van objectiviteit en het (niet zo geslaagde) grapje van een stroperige uiteenzetting van waterige inhoud zoals ie bedoeld was.
Nu echter moeten wij weer zo’n hele onzinnige thread gaan vastknopen aan dit non-gebeuren. Die arme oude man hierboven is ook alweer helemaal opgewonden en geagiteerd geraakt. Kijk toch wat je doet. Meestal ben je wel redelijk tot bedaren te brengen door je ego even te strelen: ja, naast veel andere sargasso content worden ook die dagsluitingen door mij hogelijk gewaardeerd. Leuk ook, zo’n oud filmpje als dit, vanuit (Amerikaans) cultureel-historisch perspectief.
Het is dus alleen dat ik denk dat het in jouw geval zin zou kunnen hebben om ofwel jouw eigen superlatieven als #1 niet te publiceren, ofwel je te beperken tot podia waar weerwoord geen intrinsiek onderdeel is van het medium zoals op een weblog in het algemeen, en op sargasso vrij in het bijzonder gegeven de vrijheid daartoe.
Sorry voor deze mening. Ik hoop dat ie niet te sterk overkomt. Verder houd ik van je. En van iedereen. En van bloemen. Nee, echt.
dus heel dat getrol komt er op neer:
Al 7 jaar Redacteur van weblog Sargasso en mede kernredactielid Crachàt mag van Rene, trol, niet meer schrijven:
“voor de ongeduldigen: ga naar 4:00 om dè essentiele gag aller tijden te zien. Zonder woorden, zonder , zonder muziek, zonder geluid zelfs.”
en dan is alles weer in orde.
Zie je het, dat heb je er nou van. De een zegt/doet a) en de ander net ff iets anders b). De een heeft niet door of wil niet zien dat het hoedje zwart was en de ander denkt dat dat ie belazerd wordt maar kan er zijn vinger niet opleggen. Pff, je moet ook een knots van een spiegel midden tussen die 2 zetten he dan krijg je dit niet…
En wie (Crachat of rene) in dit verhaal nou degeen was met het zwarte hoedje wil ik vanaf wezen.
Geenszins Crachàt. Je mag van mij alleen maar niet hypocriet zijn.
Mijn welgemeende excuses, maar ook heden ten dage ben ik gewoon nog net iets te bipolair om daarmee om te kunnen gaan. Sterke formuleringen posten is prima en geen sterke formuleringen van een ander accepteren vaak evenzeer. Enkel beiden tegelijk is het probleem hier.
Hee, is vast een stuk kinderachtigheid van me waar ik nog wel overheen ga groeien. Als jij nu je best doet om tegen die tijd ook klaar te zijn met het tot trol verklaren van iedereen die de ellendige moed heeft het met je oneens te zijn wordt het misschien vanaf dat punt nog wel eens wat met die conversaties van ons.
Maar voor nu zal het hier maar bij moeten blijven. We kunnen onszelf niet instantaan omvormen tot die andere mensen die we misschien ooit nog eens gaan worden he?
bueno, spons erover, altijd.
… en dank je voor de grote hoeveelheid leuke dagsluitingen die je opspoort voor sargasso.
Leerzame dialoog Heren..dank.