COLUMN - In Madrid is de vijfentwintigste UN klimaatconferentie COP25 gaande. Een zilveren jubileum. Het ziet er naar uit dat men voor ivoor gaat.
In 1995 werd de eerste klimaat-COP in Berlijn gehouden. De jaarlijkse conferenties zijn bedoeld om de stand van zaken te bespreken, voortvloeiende uit het internationale Klimaatverdrag van 1994. Omdat die stand van zaken nogal tegenvalt zijn de conferenties vooral bedoeld om tot nadere afspraken te komen.
Wie vijfentwintig jaar aan de lange kant vindt, moet in gedachten houden dat het relatief jong is. Het Klimaatverdrag kwam immers in 1992 tot stand (en trad in 1994 in werking), tel er dus twee jaartjes bij.
Maar wat dacht u van een robijnen jubileum? Veertig jaar geleden vond een bijeenkomst plaats die we de echte eerste klimaatconferentie mogen noemen: de World Climate Conference in Genève, georganiseerd door de WMO (World Meteorological Organization).
Eén van de uitkomsten van die conferentie is de uiteindelijke tot standkoming van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change), dat in 1988 van start ging. In 1990 hield de WMO een tweede klimaatconferentie, o.a. om het eerste IPCC-rapport te bespreken. Die conferentie leidde tevens tot oprichting van het UNFCC (United Nations Framework Convention on Climate Change)in 1992.
Afijn, een Kyoto-protocol (1997 -2005), een Parijs Akkoord (2015 – 2016) en vele mislukte conferenties later (o.a. de Klimaattop in Den Haag in 2000), heeft de zilveren COP ineens als motto: Time for action is now.
Da’s ook op tijd, zeg.
Ook op Sargasso duurt het een eeuwigheid voor we er met elkaar uit zijn. Natuurlijk hebben we hier menig Klimaat-COP besproken. Van Poznan tot Kopenhagen, van Cancún tot Durban, zelfs Doha leidde niet tot een klimaatwereldkampioenschap.
Wie de stukken, en vooral de reacties, er nog eens op na slaat, ziet dat al vanaf het begin enige significante vooruitgang getraineerd wordt door wat we ‘klimaatsceptici’ noemen. Het is droevig te constateren dat de 23 miljoen dollar die oliemaatschappij Exxon tot 2008 heeft gestoken in het onderuithalen van bewezen feiten aangaande de klimaatverandering, nu nog steeds effect heeft.
De klimaattop van deze week heeft daar ook last van. VN Secretaris-Generaal António Guterres mag bij de opening dan gezegd hebben dat “the point of no-return is no longer over the horizon. It is in sight and hurtling towards us”, maar Nederland gaat het stap-voor-stap doen, verkondigde Rutte in Madrid.
Allemaal woorden. Nu de daden. Laten we het op Sargasso niet meer hebben over wat niet kan, maar alleen nog over wat wel kan.