Daniel Schellekens uit België is wiskundige en muzikant, en speelt/speelde in verscheidene ensembles. In de jaren tachtig en negentig maakte hij een aantal platen met het ensemble Karo, onder de naam Daniel Schell & Karo.
Het kenmerkende instrument hier is de chapman stick, een instrument dat nog het meest op een gitaarhals lijkt en met beide handen wordt bespeeld door de snaren tegen de frets op de hals te ’tappen’. Hierdoor kunnen tegelijkertijd bas- en melodielijnen worden gespeeld. Onnodig te zeggen dat het een moeilijk instrument is.
Hier horen we Schellekens op Souvenir d’une vague, afkomstig van de cd The secret of Bwlch, in de serie Made To Measure van Crammed Discs.
Reacties (7)
“Moeilijk instrument”, da’s inderdaad de meest adequate beschrijving van de Chapman Stick. Voor moeilijke mensen ook vaak, met een moeilijke rug of moeilijke voeten, die van moeilijke muziek houden. Met moeilijke teksten over moeilijke onderwerpen.
@Bullie houdt niet van aparte dingen. Maar dat is niet nieuw.
Of het instrument werkelijk zo moeilijk is betwijfel ik trouwens nog. Ik zie het niet echt moeilijker dan een harp, een viool of een piano (of welk ander instrument dan ook).
Mooi instrument, die stick of tap-guitar. Apart. Aparte man ook die Schell. Beetje bezeten lijkt het.
Dank okto, leuk weer eens wat na te moeten zoeken.
Ik blijf wel een beetje zitten met die beelden bij de muziek. Daar vind ik niks bij behalve mijn eigen gedachten. Is er iets over te roepen? Vast wel.
@2: Ik vond de beelden ook niet zo geweldig, en ook niet echt passend. Mijn visuele voorstelling was beslist anders dan dit. Helaas heb je niet zo veel keuze aan filmpjes bij de wat minder bekende muziek.
Ik denk trouwens ook niet dat Daniel Schell zelf deze beelden er bij gemaakt heeft.
Tony Levin, van de band King Crimson, kan ook aardig met die stick overweg. Het is wel heel andere muziek:
https://www.youtube.com/watch?v=64swVmq_XPk
(Tony verschijnt rond 2.40 op het toneel).
@3:
Indien ze die “beelden/clip” zelf in elkaar geknutseld heeft, had ze beter beter bijpassende muziek kunnen uitzoeken/maken.
Dit is natuurlijk wel mijn eigen smaak, ik houd niet van “priegelmuziek” ;-)
@3: gelukkig, ik was al bang dat het betekenisvol was :)
@4: ook leuk.
Maar waarom gaan mensen altijd zingen als het interessant dreigt te gaan worden? Ze kunnen het niet, ze verpesten hun eigen creatie alleen omdat zingen moet?
@6:
Dat vraag ik me ook vaak af. Zoveel mooie muziek wordt gewoon verknald omdat de artiest meent te moeten zingen terwijl hij het niet kan. Huur dan op z’n minst een goed zanger in, denk ik dan.
Overigens ben ik het niet eens in het geval van dit voorbeeld. Adrian Belew van King Crimson kan beslist WEL zingen, al komt dat in dit voorbeeld inderdaad niet uit de verf. Daarnaast is King Crimson nou typisch een band die heel veel instrumentale nummers heeft, minstens de helft.
@4
Vind ik eigenlijk niet. Beiden een voorkeur voor mathematische patronen in de muziek, beiden een neiging richting minimalisme, beiden niet vies van gekke maatsoorten… Er zijn juist aardig wat overeenkomsten.