Of er alsjeblieft wat meer niet-Westerse en niet-Engelstalige muziek in de Closing Time kan, was de vraag. Eh, tja, sjesus… ik ben vooral van de metal, en das toch een behoorlijk westers gecentreerde subcultuur. En meestal in het Engels gezongen…
Van de andere kant, een uitdaging is altijd leuk. Treffen sie Saratoga. Ja, een Duitse wiki-pagina, want Spaans kunnen de meeste van jullie niet lezen, vermoed ik (ik in ieder geval niet), en het enige alternatief was Duits. Wat wel iets zegt over de grootte van de Duitse metalscene. Maar nu dwaal ik verdorie alwéér af.
Saratoga, dus. Een Spaanstalige metalband die ik alleen ken omdat mijn vrouw ooit een cd’tje mee had genomen als cadeau, na een bezoek aan Spanje. Leuk genoeg om af en toe in de cd-lade te stoppen, maar buiten dat het best lekkere muziek is kan ik er weinig over vertellen. En dat doe ik nu al drie alinea’s, dus ik stel voor daar mee op te houden, en dat jullie gewoon gaan luisteren. Enjoy!
Reacties (12)
Geweldig, Janos!
(De kop is eraf, het begin gemaakt… :-p Meer, meer! ;-) )
Bedankt!
@1 Graag gedaan, en komt goed :)
Metal is ontstaan in het Westen, maar als je ziet waar bands vandaan komen… In Zuid-Amerika is metal heel groot, net als in Azie. En in landen waar nauwelijks muziek mag worden gemaakt (Midden-Oosten) zijn er altijd wel wat metalbands die met letterlijk gevaar voor eigen leven muziek maken. Ik ken weinig muziekgenres die zo grensoverschrijdend en multicultureel zijn.
@3 Nou nou nou… ik heb met veel plezier gekeken naar Global Metal en Heavy Metal in Baghdad, en The History of the Beast gelezen waar de auteur heel hard zijn best doet om diversiteit in de geschiedenis van de metal te stoppen (‘de gehuurde gitarist die de leads deed op de eerste demo van Metallica was zwart!’), heb hier op Sargasso ook wel eens een filmpje over de metalscene in Botswana voorbij zien komen… maar nu maak je het volgens mij toch echt mooier dan het is, qua diversiteit.
Want ja, in Zuid- (en Midden)-Amerika is metal heel groot, komen talloze fans kijken… naar vooral westerse bands, die daar heel groot zijn. Net als Japan, een Mekka voor metalbands uit het westen die soms daar niet eens doorbreken maar wel ‘big in Japan’ zijn. Maar wereldwijd doorgebroken bands? Uit Zuid- en Midden-Amerika kom ik niet veel verder dan Sepultura, en in veel mindere mate Brujeria en Labyrintho (en dan rek ik ‘doorgebroken’ al behoorlijk op). Uit Japan? Tenzij ik Baby Metal mee wil tellen, kom ik ook niet ver.
En als ik dan kijk wat er op de grote festivals, wat voor niet-Westerse namen komen er voorbij? Jinjer, uit de Oekraine? Is het Oosten, maar officieel een westers land. Alien Weaponary? Nou voorruit, Nieuw-Zeeland is volgens het CBS wellicht westers, maar we tellen ‘em mee vanwege de Maori-invloeden. Then again: Wacken Open Air doet wel heel erg haar best als het gaat om metal uit verre vreemde landen te laten horen, onder andere door de ‘metal battles’ (talentenjachten) te houden en de winnaar op te laten treden. Als je klikt op ‘land’ zie je vrij veel niet westerse landen; https://www.wacken.com/de/programm/bands/#!/artists/all Maar weer van de andere kant: als je die talentenjachtwinnaars niet meetelt, blijft er nog steeds niet heel veel over.
Ten slotte wat het publiek betreft: het is op concerten en festivals nog steeds een heel erg witte bedoening. Minder dan 20 jaar geleden, maar toch meer dan (grove schatting) 90%.
Ik kan het mis hebben hoor: ik ken ook niet alle ‘roots’ van de bands die op de grote podia staan deze zomer, en wellicht zijn er talloze bands die wel groot zijn op andere continenten en is het mijn westerse bril die me daar het zicht op beneemt. Maar vooralsnog niet overtuigd.
Terzijde: wel weer wat inspiratie voor komende closing time’s, dit helpt wel bij het denken :)
@4: je kijkt enkel of niet-westerse metalbands hier (het Westen) bekend zijn, ik doelde algemener: dat overal ter wereld, ook in culturen waar je het niet zo snel zou verwachten, metalbands zijn die voor eigen omgeving spelen. Wellicht niet wereldwijd bekend of groot, maar een genre allang niet meer beperkt tot het Westen.
Natuurlijk zal het publiek in een land als Saudie-Arabië voor een black metalband als Al-Namrood nogal beperkt zijn -aangezien er de doodstraf op staat om er enkel naar te luisteren- maar dat er dus in allerlei culturen metal wordt gemaakt voor de eigen omgeving, geeft wel de grenzeloosheid van het genre aan.
@5 check, in die algemene zin heb je natuurlijk gelijk; maar m.i. is de scene pas echt grensoverschrijdend en multicultureel (wat je stelt in #3) als het meerrichtingverkeer wordt; dus ook bands uit Afrika die groot worden en optreden in Azië en Europa, en Japanse bands die groot worden in de VS. En als de metalscene in het westen wat multicultureler wordt.
Ik ken er maar eentje; van latino tot europa tot africa tot azie tot arabië tot de vs.
Groot worden daar doen ze lekker niet aan en metal is witte mannen muziek :o)
@7 wit klopt, mannen echt niet meer. 25 jaar geleden misschien maar als ik nu rondkijk is het op concerten en festivals eerder 60-40, en in sommige landen zelfs 50-50. (Dit schreef ik daar al ruim 5 jaar geleden over: http://vrij-zinnig.nl/wp/2013/10/09/diversiteit-in-de-metalscene/ )
@8: Heb het gelezen ouwe knijpert ;o)
Met witte mannen wereld bedoel ik niet de fysieke aanwezigheid maar de macho cultuur.
@9 Lol, ah, ok. Vind ik eerlijk gezegd ook wel meevallen, enerzijds zitten er wel de nodige macho-elementen in, anderzijds is het ook heel… hippie. http://vrij-zinnig.nl/wp/2013/08/18/cartman-had-ongelijk/
(AND IT WASN’T ME DAT KNIJPEN!)
@10: Waren die hippies in Tolmin niet een crossover van Overjam of P-rock in de week daarvoor/daarna?
Zie dat Pennywise er ook was, die had ik graag een keer willen zien.
@11 lol, zou kunnen. Maar het was daar een uitvergroting van wat ik ook elders heb gezien. Ja, macho, veel zuipen, moshpits, schreeuwen, leer pinnen en spijkerstof… maar toch ook heel veel lieve mensen met een klein hartje, die metalheads, en niet alleen naar de eigen groep maar ook naar anderen.