Even wat game-muziek, voor de afwisseling. Anders blijft het zo’n herrie, nietwaar? Fury of the Furries is een prachtige hybride game, half platform- half puzzelspel uit 1993. Het lijkt qua opzet wel een beetje op het bekendere Lost Vikings, waarbij je kan kiezen tussen een aantal poppetjes die elk wat anders kunnen, en waarbij je het juiste poppetje nodig hebt, naast de nodige vaardigheid, om een level succesvol af te sluiten.
Het is ook een behoorlijk sadistische game. Heb je na tientallen, zo niet honderden uren eindelijk de eindbaas verslagen en de koning bevrijd, dan reist er op eens een tot dan toe verborgen en schier onmogelijk állerlaatste level op vanuit de zee. Bastards.
En, voor Closing Time het belangrijkst, het is een game met een best lekkere soundtrack (voor zijn tijd dan, hé?). Hij is gecomponeerd door Frederic “Elmobo” Motte, en hier kun je hem volledig luisteren, en kopen zo je wilt. Vooral “Mountain” (11) en “Machine” (17) zijn erg sfeervol.
Reacties (3)
“Even wat game-muziek, voor de afwisseling. Anders blijft het zo’n herrie, nietwaar?”
Je kan het ook alle twee hebben, game muziek door fans tot herrie bewerkt. En zo op het eerste gezicht door iemand die nog geboren moest worden toen de game uitgebracht werd.
Over ‘sadistische games’ gesproken, ken je Creatures (op de C64)?
@1 Briljant!
@2 Nope, helaas… C64 is aan mij voorbij gegaan, begon vooral met gamen op een Amiga.