Lang, héél lang geleden had ik een (metal)programma bij een lokaal radiostation, samen met een vriendin. Eén van de bandjes die ik daar graag langs liet komen was Death, en met name werk van hun rond die tijd uitgekomen CD The Sound of Perseverance. Mijn favoriet was Story to Tell.
Niet zozeer omdat het zoveel beter was dan de andere liedjes (ze waren en zijn vrijwel allemaal geweldig), maar vanwege de vele breaks, waardoor vriendin in kwestie minstens 5x gedurende het nummer een hartverzakking kreeg omdat ze (onterecht) dacht dat het nummer was afgelopen terwijl wij nog zaten te kletsen en nog geen nieuw plaatje hadden klaargezet.
Dit album zou helaas het laatste zijn van Death – bandleider, zanger, gitarist en songwriter Chuck Schuldiner zou in 2001 veel te vroeg overlijden, waarmee ook één van de eerste (en betere) death metal bands zou ophouden te bestaan. Hoewel nog steeds veel mensen lol hebben van hun werk, gelukkig.
Reacties (2)
Na de dood van Chuck werd het helemaal een dooie boel ….
Doodstil. Ik zou zelfs zeggen, stil als het graf. Maar hier grappen over maken, om de dooie dood niet, want niets dan respect voor de doden.
Alle gekheid op een dooie mus, wat wel heel cool is, is dat het helemaal niet zo stil werd, maar dat oud-bandleden later rond zijn gaan toeren als tribute aan Death, onder de naam Death To All.
Niettemin erg blij dat ik ze nog ‘echt’ gezien heb, op Dynamo ’98.