Aan het nieuws dat Bob Dylan vandaag 80 jaar zou worden, viel niet te ontkomen, alle kranten hadden er meerdere pagina’s voor gereserveerd. Dat belooft nog wat bij ’s mans overlijden. Er waren veel opgewarmde herinneringen en anekdotes bij uit de afgelopen decennia maar voor de Bobcats was het allemaal smullen. En die fans kwamen zelf ook nog aan het woord in diverse interviews. Mannen die alles verzamelden, alles registreerden, elk optreden analyseerden, elke playlist uitplozen. Mannen die de teksten van Bob probeerden te duiden.
Hou ikzelf van de muziek van Dylan? Niet meer zoveel als vroeger. En mijn rijtje Dylan-elpees, 30 stuks zo’n beetje, steekt natuurlijk bleekjes af tegen de wanden vol bootlegs van de echte fans. En ik heb Dylan maar twee keer zien optreden: in Vredenburg en in de Westfalenhallen in Dortmund, omringd door dronken Duitsers. En Dylan was natuurlijk vroeger beter dan nu, dat gekras van hem de afgelopen jaren, ja sorry, het moet gezegd. Maar als ik een favoriete song van mij mag noemen: Stuck Inside of Mobile with the Memphis Blues Again. Vanwege die overdaad aan tekst die nou ‘ns een keer niet schaadt. Mind you, meneer heeft niet voor niets de Nobelprijs voor de literatuur gekregen.
En er is nog een song van Dylan die ik erg mooi vind, en dat is niet door de tekst maar door wat er allemaal in dat liedje zit: een orgel, een saxofoon, een soul dameskoortje dat steeds de laatste woorden van Dylan’s zinnen herhaalt en prachtig warm oehoehoehoehoehoehoehoehoehoe doet. Changing Of The Guards, heet het verhalende meesterwerkje.
Bob, van harte.
Reacties (2)
’k Heb Tom Baker altijd al de beste dr. Who gevonden.
Eerst maar eens Hendrix met Watchtower opzetten. En dan een bakkie koffie.
Op 27 november 2022 zou Jimmy Hendrix 80 zijn geworden. Misschien is het een idee om tegen die tijd een stukje te schrijven over Hendrix. Of een geestige comment te bedenken.