ELDERS - De Britse campagne voor het referendum op 23 juni over het lidmaatschap van de EU gaat hard tegen hard.
De Britse regering gaat tegen eerdere beloftes in pro-EU pamfletten huis-aan-huis verspreiden. Kosten: £9 miljoen.
Het anti-EU kamp is woedend: van ons belastinggeld! Stuur ze allemaal terug naar Downingstreet 10, adviseert Liam Fox, een Brexit-voorstander uit Cameron’s eigen Conservatieve Partij.
Minister Michael Fallon, eveneens van de Conservatieven, verdedigt de actie met verwijzing naar gelijksoortige informatie van de regering bij eerdere referenda. De regering is niet neutraal in dit referendum, zegt hij. En we geven gematigde, feitelijke informatie omdat gebleken is dat het publiek daar behoefte aan heeft.
Nigel Farage (UKIP) noemt het oplichterij. “Wasting millions of pounds of taxpayers’ money to tell us what to think is outrageous.”
Graham Swift, parlementslid voor Labour en voorstander van Brexit, suggereerde dat Cameron hiermee de aandacht wil afleiden van de Panama papers. Cameron’s overleden vader komt daarin voor als oprichter van een off-shore trustmaatschappij.
Maar Cameron zelf is nu ook in de belastingontwijkingszaak betrokken vanwege een brief die hij in 2013 aan EU-voorzitter Van Rompuy schreef.
Daarin pleitte hij er voor trustmaatschappijen niet te onderwerpen aan dezelfde regels voor transparantie als gewone bedrijven. De EU streeft naar een openbaar register van off-shore bedrijven waarin zichtbaar wordt wie de feitelijke eigenaren of begunstigden zijn.
Nu verschuilen die zich vaak achter ingewikkelde constructies van meerdere brievenbusmaatschappijen over de hele wereld. De interventie van Cameron is pikant nu hij zelf weigert zich uit te laten over de constructie van zijn overleden vader. Wat daarover in de Panama papers is uitgelekt beschouwt hij als een privé-aangelegenheid.
De campagne voor het al dan niet opzeggen van het lidmaatschap van de EU gaat zo dus al lang niet meer over de voor- en nadelen van de EU. Het referendum is, zoals Farage dat ook graag ziet, een kans om zich uit te spreken tegen de politieke elite. Britse burgers uit de lagere inkomensklassen die te maken hebben met de heel direct zichtbare en voelbare gevolgen van de jarenlange afbraak van sociale voorzieningen en de voortdurende bezuinigingen op het lokale niveau, zullen deze kans niet laten lopen.
Het is niet eenvoudig voor de voorstanders in het Bremain-kamp om aan te tonen dat de EU een zegen is voor de Britse onderklasse.
David Owen, voormalig Labour-minister van Volksgezondheid en architect van de NHS, het publieke gezondheidszorgsysteem, gaf de voorstanders van Brexit deze week nog een argument in handen. Als de EU verder gaat met TTIP zal dat het einde van het NHS betekenen, zei hij. Tenzij gezondheidszorg wordt uitgezonderd van de bepalingen over vrije handel zullen ondernemers in deze sector de staat met succes kunnen aanklagen voor het ondermijnen van hun private investeringen.
Cameron heeft, net als de andere Europese politieke leiders, geen afdoende antwoord op de populistische claims tegen de EU. Het lijkt er op alsof men alle blijken van wantrouwen in de Europese politieke elite die nu al jaren worden geventileerd het liefst wenst te negeren. In feite waren de referenda in Frankrijk en Nederland van 2005 al een teken aan de wand dat er hard gewerkt zou moeten worden aan democratisering van de EU. Er is sindsdien nauwelijks vooruitgang geboekt.
De recente waarschuwing van de voorzitter van de Europese Commissie Juncker aan Nederlanders om niet tegen het associatieverdrag met Oekraïne te stemmen, omdat dit zou leiden tot een ‘continentale crisis’, spreekt boekdelen.
Burgers met kritiek krijgen de schuld, Juncker c.s. wassen de handen in onschuld. Dit is een herhaling van de fout die toenmalig minister van Economische Zaken Brinkhorst in Nederland 11 jaar geleden maakte toen hij voorspelde dat bij een ‘Nee’ tegen de grondwet het licht uit zou gaan.
Dat zou inderdaad na het Nederlandse referendum van gisteren en het Britse referendum in juni wel eens kunnen gebeuren als de top van de EU, inclusief alle regeringsleiders, niet bereid is te erkennen dat de Europese politieke leiding tegenover de burgers tekort schiet, zoals Europarlementariërs Verhofstadt (Liberalen) en Weber (Christendemocraten) nu wel hardop zeggen.
Het duurt nog even voordat het Britse referendum eind juni wordt gehouden. Op grond van de huidige schermutselingen kunnen we er wel van uitgaan dat de Britse politici, verdeeld als ze zijn, elkaar de komende maanden steeds feller zullen aanvallen. Met de burger -en de rest van Europa- als toeschouwer.
Terwijl de Britse regering het volk top-down probeert te winnen voor een EU-lidmaatschap dat vooral de financiële wereld in de Londense City ten goede komt, is het NGO’s verboden mee te doen aan de campagne.
Maatschappelijke organisaties, zoals Friends of the Earth, waarin burgers hun vrije tijd geven aan ideële doelen, zien vaak wel het belang van Europese samenwerking in.
Ze zijn nu echter door de Charity Commission, die toezicht houdt op gesubsidieerde instellingen, gewaarschuwd dat ze zich niet mogen uitspraken in de referendumcampagne. De NGO’s beschuldigen de Commissie van een vooringenomen – eurosceptisch – standpunt.
Ook een medewerker van de Londense burgemeester Boris Johnson, die actie voert voor een Brexit, is aangeklaagd vanwege een mail aan alle ambtenaren met de oproep om de burgemeester in zijn campagne te steunen of hem op z’n minst niet tegen te spreken.
Reacties (16)
Het Nederlandse referendum debacle lijkt zich te gaan herhalen in Engeland. Waar de regering zich netjes aan de feiten moet houden, kunnen de tegenstanderds ongegeneerd een lawine aan populistische onzin spuien, waar niet tegen op te boksen valt.
Wat heeft bijvoorbeeld de vader van Cameron met de EU te maken? Idem geld voor al die TTIP bangmakerij van de tegenstanders, de Amerikanen willen net zo goed niet dat wij ons bemoeien met hun gezondheidszorgsysteem als andersom.
Bij het referendum over de Grondwet voor Europa werd door onze regering ook veel info beschikbaar gesteld. je kon gratis de complete tekst opvragen. Een compleet boekwerk was het. Dat zal ook een lieve duit gekost hebben. Maar als kiezer heb je nu eenmaal info nodig over wat je ervan vindt.
@1: “de Amerikanen willen net zo goed niet dat wij ons bemoeien met hun gezondheidszorgsysteem als andersom.”
TTIP heeft dan ook niets te maken met overheden die zich met elkaar bemoeien, maar met overheden die zich niet meer mogen bemoeien met de markt. TTIP gaat ervoor zorgen dat bedrijven overheden mogen gaan aanklagen wegens bemoeienis in de zorgmarkt.
“is het NGO’s verboden mee te doen aan de campagne”
Nietes, zegt degene die het verbod zou hebben uitgevaardigd.
Ik geloof dat Cameron nu zelf verwikkeld is in de Panama papers; hij gaf iets dergelijks gisteren toe.
@1: Ho even zeg. Om te beginnen zijn beide referenda volstrekt onvergelijkbaar. Hoe kom je erbij om ze over een kam te scheren?
Ten tweede: voorstanders produceren net zo veel angst-argumenten. Misschien heb je wel eens van Claude Juncker gehoord en wat hij voor het Oekraïne-referendum zei? Als mensen op die positie al dergelijke onzin kunnen verkondigen. En alsof de Britse regering zich zo netjes aan de spelregels houdt, kom nou.
Wat Camerons vader ermee te maken heeft? Als Engeland in de EU blijft moeten ze misschien wel iets gaan doen tegen offshore- en doorsluis-constructies of misschien gaan ze dat juist wel blokkeren in de ministerraad. Heeft er echt van alles mee te maken.
En het feit dat TTIP het überhaupt mogelijk zou kunnen maken dat een bedrijf uit een ander land zich via arbitrage verrijkt aan beslissingen over ons gezondheidsstelsel moet al een reden zijn om het met grote argwaan te bekijken. En lees maar eens over “regulatory cooperation”, bv hier: http://arstechnica.co.uk/tech-policy/2016/01/you-thought-isds-was-bad-ttips-regulatory-cooperation-is-even-worse/
@4: Shawcross, de voorzitter van de Charity Commission, ontkent dat de richtlijnen verband houden met zijn persoonlijke politieke standpunten. Hij verwijst naar regels uit 2011. Maar ik lees dat er wel degelijk sprake is van beperking van de ruimte voor NGO’s om campagne te voeren bij verkiezingen en referenda:
@1
Referenda zijn een uitgelezen kans om de porceleinkast te laten sneuvelen in een orgie van leugens. Dat zal in GB niet anders zijn dan hier. En met Farage weten we het wel.
@3 En je denkt dat de onderhandelaars van de EU, zowel als de USA overheid niet zo slim zijn om overheidszaken die ze beide in eigen hand willen houden daarvan uit te sluiten?
@6 Beide referenda zijn in principe hetzelfde anti EU onderbuik dingetje, de eerste de beste stok om de EU te slaan.
– Claude Junker heeft gezegd dat Rusland profiteert van een Nee. Medvedev heeft daags na de verkiezing verkondigt dat hij de stem van 0.6 procent van de Europeanen zag als een totaal nee van heel Europa, dus Junkers uitspraak zal er niet ver naast. Dat hij taktisch beter zijn mond had kunnen houden klopt ook, het Nee kamp had hun besluit toch al lang gemaakt.
– Volgens mij is het handelen van een familielid nog binnen, nog buiten de EU van enige invloed op de juridische positie van een leider of wie dan ook. Daarbij is het beperken van Offshore constructies net zo goed en voordeel voor de Engelse schatkist. Dan kan je daar maar beter over meepraten, dan je lot uit handen geven.
– De arbitrage is bedoeld om te voorkomen dat overheden buitenlandse bedrijven kan discrimineren en zo alsnog de vrij handel beperkt. Dat is een normaal onderdeel van elke handelsovereenkomst, anders kan je die net zo goed niet afsluiten. Het is heel simpel om overheidszaken als de gezondheidszorg daarvan uit te sluiten.
@7 Uiteraard zijn dat soort regels er. Anders gaan politieke partijen ngo’s oprichten om de regels voor financiering van campagnes te omzeilen, zoals in de VS. Politiek campagne voeren op issues doen ngo’s aan de lopende band, dus het lijkt me sterk dat ze dat in dit geval niet zouden mogen doen.
@9: “En je denkt dat de onderhandelaars van de EU, zowel als de USA overheid niet zo slim zijn om overheidszaken die ze beide in eigen hand willen houden daarvan uit te sluiten?”
Gezien het feit dat ze het verdrag voor zich laten schrijven en grotendeels uitonderhandelen door het bedrijfsleven, zie ik ze daar zeker voor aan.
Een NO van de UK of Nederland in een referendum wordt door de politieke elite van Nederland tot Brussel niet serieus genomen . Zodra de EU uit mekaar valt , dan moeten we de oplichters van deze EU commissie en volgelingen allemaal vervolgen zonder ze de kans te geven om hun geld ergers in panama te verstoppen .
@12: In tegenstelling tot over Cameron en heel veel regeringsleiders buiten de EU, is er tot op heden in de Panama Papers nog niets opgedoken over EC-leden. Zet dat je niet aan het denken?
De ECB hedgefund Pyramid scheme investeerders hebben net als met Griekenland hun geld weer zwaar op Oekraïne ingezet .
Dit nee tegen Oekraïne was een NL nee tegen de Euro zoals in 2006 .Het is ook een Nee tegen de EU commissie van Brussel . Het is ook een NEE tegen een Europese grondwet . Het is ook een NEE tegen Mario Draghi met zijn ECB hedgefund piramide games .
Na het kiezersbedrog in 2005 en het nee van Nederland tegen de EU grondwet kwam de politiek weer met beloftes als ; ‘ we gaan niet net zoals hitler ‘ landjepik spelen .
De wet hier in Nederland heeft hedgefunds net als piramide games legaal gemaakt . Belachelijk .
http://www.reuters.com/article/ecb-policy-meetings-idUSL5N0YX2I820150611
@9:
[quote]nog binnen, nog buiten de EU[\quote]
Als u “binnen noch buiten de EU” bedoelt, kunt u het best schrijven:”niet binnnen en niet buiten de EU”.
Of bedoelt u
“nog niet binnen en niet buiten de EU”?
@9: ‘De arbitrage is bedoeld om te voorkomen dat overheden buitenlandse bedrijven kan discrimineren en zo alsnog de vrij handel beperkt.’
De arbitrage is bedoeld om de rechtszekerheid voor investeerders over en weer te verbeteren. Hoeveel winst is wat dat betreft te behalen in de VS en de EU? In beide gebieden, maar hoofdzakelijk VS bestaat momenteel discriminerende wetgeving. De consistentie en kwaliteit van de rechtspraak in de VS en in de EU is echter van redelijk hoog niveau. Voor investeerders is de rechtszekerheid dus vrij groot. Investeerders weten waar ze aan toe zijn als ze zaken doen in het andere gebied. Hoeveel winst zou daadwerkelijk te behalen zijn door internationale arbitrage toe te voegen? Als men iets aan de disciminerende wetgeving zou willen doen, moet men daarover afspraken maken, arbitrage is dat geval weinig zinvol.
Daarnaast werkt in het geval dat de rechtszekerheid klein is arbitrage discriminerend en kan het de verdere kwaliteitsverbetering van het betreffende rechtsstelsel in de weg staan. Arbitrage staat niet open voor binnenlandse partijen, die zijn aangewezen op het binnenlandse rechtssysteem.
Als buitenlandse investeerders het risico niet goed kunnen inschatten of het risico voor hun investeringen als te groot inschatten, zullen ze afzien van investeringen (die ze anders zouden doen, de onzekerheid is dus een belemmering voor de vrijhandel). Als een staat toch graag die buitenlandse investeerders wil aantrekken, en dat wil hij, anders zou hij geen handelsovereenkomst willen sluiten, moet het rechtsstelsel dus worden verbeterd. De verbetering van het eigen rechtsstelsel komt daarbij niet alleen ten goede aan de buitenlandse investeerders, maar ook aan binnenlandse partijen. Door een arbitrageregeling wordt de rechtszekerheid disciminatoir vergroot, en vervalt een prikkel het eigen rechtssysteem te verbeteren.