Boliviaanse belevenissen (2)

Na hard bonzen op de deur werd er op de bovenverdieping een raam opengeschoven. Ik deed een stap achteruit. Een kind keek naar buiten.
– ‘¿Qúe?’
– ‘Is die en die thuis? Ik heb een brief.’
Ter toelichting wapperde ik met de envelop. Het raam ging met een klap naar beneden.

Stilte. Brandende zon. Dorst. Bij elke beweging sprong die rothond weer op.

Na een paar trage minuten ging het raam weer open. Hetzelfde jongetje.
– ‘Wie kan ik zeggen?’
– ‘Jerónimo uit Holland, en ik heb een brief voor die en die om af te geven.’
Omhoog kijkend, beeldde ik in pantomime het geven van een brief uit.

Het hoofd verdween. Wachten. Een man in een wit hemd keek even door het raam en verdween toen weer. Vanuit een huis aan de overkant woei een flard muziek over. Ik begon me te bedenken dat het misschien niet zo’n goed tijdstip was. (wordt vervolgd)