André Rouvoet is op ethisch gebied niet het meest vooruitstrevende jongetje van de klas. Van homo’s moet hij niets hebben – in elk geval niet als ze in zijn partij zitten -, ook al zegt hij dat niet hardop. Wat hij nu wel hardop zegt in de vandaag verschijnende nota van zijn hand, is dat mensen die willen scheiden eerst in therapie zouden moeten. Klinkt beschaafd, want waarom zou je niet proberen om je huwelijk te redden, nietwaar? Maar wat hij blijkbaar niet wil weten, is dat je soms moet concluderen dat scheiden de beste oplossing is voor alle partijen. Als je eenmaal tot een scheiding hebt besloten, is daar meestal al een hele periode aan voorafgegaan waarin minstens één van de partners al uitgebreid heeft nagedacht en de voors en tegens heeft afgewogen.
Maar nee, meester André heeft besloten dat je eerst nog in therapie zult moeten. Om te beginnen kom je op een wachtlijst en als je na pakweg een half jaar eens aan de beurt bent is het vast ook nog de bedoeling dat je een weekje of twintig gaat zitten therapieën.
Al met al ben je al snel een jaar verder – en Rouvoet wil de therapie “niet vrijblijvend” maken, dus een snelle scheiding kun je vergeten – en in dat jaar zitten twee partners, waarvan er tenminste één heeft uitgesproken dat het over is, nog steeds aan elkaar vast. Daar wordt het vast niet gezelliger van. Kunt u nagaan wat dat gaat betekenen voor de kinderen. Een jaar lang sleept het zich voort, moeten pa (m/v) en ma (m/v) alle onvrede naar boven trekken – waarvan één uurtje onder begeleiding.
Rouvoet is blijkbaar van mening dat een scheiding per definitie slechter is voor kinderen. Ouders die begrijpen dat een huwelijk voorbij is en snel en netjes uit elkaar willen gaan, krijgen nu een vermanend vingertje. Terwijl die ouders dat misschien juist zo doen omdat ze in het belang van hun kinderen niet willen wachten tot ze elkaar de tent uitvechten.
Natuurlijk is een scheiding niet prettig voor een kind, maar sommige huwelijken zijn dat óók niet. Rouvoet veroordeelt hiermee niet alleen potentiéle exen, maar ook hun kinderen, tot lang uitgerekte scheidingen waar niemand beter uitkomt. Nou ja, psychiaters, die er een stroom klandizie bijkrijgen in de vorm van mensen die willen scheiden én hun kinderen. Alleen maar omdat Rouvoet een opvatting uit zijn eigen geloof aan alle anderen wil opdringen.
Rouvoet heeft de afgelopen jaren zijn partij regeringsfähig gemaakt, maar uiteindelijk blijkt hij toch een eng bekrompen mannetje.
Reacties (45)
@Eric
Als ik het goed lees lijk je me niet voor :)
En Rouvoet mag van jou ook vertrekken?
…
natuurlijk kots ik op de bemoeizucht van meneer rouvoet i.h.a. en ben ik ook tegen deze voorgestelde maatregel …
maar 1 ding wil ik nog even kwijt: een scheiding is wel degelijk (bijna) per definitie slecht voor vooral jonge kinderen blijkt uit extensief onderzoek. En ja, een heel slecht huwelijk is beter voor de kinderen dan een goede scheiding. Ik heb een geitewollensok op de VPRO eens horen zeggen dat ie het niet haalbaar acht, maar als hij redeneert vanuit het kind zou hij voor een wet zijn die ouders met kinderen jonger dan 6 jaar verbiedt te scheiden. Gerelateerd hieraan is ook het verhaal dat jeugdzorg eigenlijk nooit kinderen uit huis wil plaatsen omdat uithuisplaatsing zelfs uit het meest dysfunctionele gezin schadelijker is dan blijven bij datzelfde dysfunctionele gezin.
Oh, ik vergat nog te zeggen dat ik het met je eens ben… @Eric
Dat is allemaal nogal stellenderwijs gebracht karsa 2. Maar het is wel degelijk discutabel wat je daar allemaal zegt.
HansR: ik vind dat de CU de regering uitgekukeld had moeten worden toen ze dat schandalige homostandpunt innamen. Als Rouvoet en kornuiten niet hardop kunnen zeggen dat homo’s gewoon zoals alle anderen welkom zijn in hun partij, hoor je niet in een regering. Als een imam het zou zeggen, was er binnen een dag een spoeddebat geweest.
Karsa: dat een heel slecht huwelijk beter zou zijn dan een scheiding is echt onzin. Ik heb dat uit betrouwbare bron, namelijk mezelf. Ouders die elkaar – subtiel of minder subtiel – de tent uitvechten dragen niet bij aan het gevoel van veiligheid in een gezin. Overigens zit er ook steeds zo’n idee achter dat mensen veel te snel uit elkaar gaan. Dat zal best voorkomen, maar het zal ook heel vaak voorkomen dat mensen de rest van het leven voor elkaar en hun kinderen gaan zitten verpesten.
Waar zou een kind nou gelukkiger van worden: ouders die tegen heug en meug bij elkaar blijven – met voor het kind de wetenschap dat die ellendige situatie er niet zou zijn als hij niet geboren was – of ouders die beschaafd uit elkaar gaan, wellicht met een ander gelukkig worden en op normale wijze blijven communiceren?
“Natuurlijk is een scheiding niet prettig voor een kind, maar sommige huwelijken zijn dat óók niet.”
Deze had je wel wat scherper mogen trekken: Huwelijken die op springen staan zijn dat nog veel minder. Mij lijkt een gezin met een slecht verlopend huwelijk veel schadelijker voor een kind dan een gescheiden gezin.
Het is echt stuitend hoe deze bekrompen man de kerkelijke structuren wil kopieeren naar de hele samenleving. Het institutionaliseren van een dominee die een scheiding moet voorkomen, is echt een onacceptabele inperking van de persoonlijke vrijheid die alleen tot doel heeft zijn persoonlijke religieuse overtuigingen op te leggen aan de rest van de bevolking.
Zeer storend is ook dat hij het welzijn van kinderen als oneigenlijk argument gebruikt. Itt wat karsa beweert is het zeker niet vanzelfsprekend dat kinderen slechter af zijn door een scheiding. Om wettelijk vast te leggen dat therapie of counseling verplicht is voor een scheiding moet je 100% zeker zijn van een causaal verband, en dat is er gewoon niet.
Rouvoet is een gevaarlijke man die alles zal aangrijpen en misbruiken om zijn eigen wereldbeeld aan andere op te dringen, zonodig met sancties. Het is de dominee met knuppel.
Ik hoop voor het welzijn van dit land dat na de volgende verkiezingen deze man uit de politiek verdwijnt, maar in ieder geval uit de regering.
Met dank aan Obscura van GC voor Karsa:
Een scheiding op zich is niet schadelijk voor kinderen, maar langdurige conflicten tussen de ouders en achteruitgang in de financiële situatie kunnen behoorlijk veel ellende nalaten.
@Bismarck:
Zoals ik het onderzoek lees: de ruzie betreft ruzie na de scheiding, niet tijdens (het einde van) de relatie. m.a.w. een slechte scheiding is k*t maar een goede scheiding veelal niet.
Veel beter idee: Jaartje therapie voor je gaat trouwen.
Guy: je bent een optimist, zie ik? ;-)
Hahaa, #10, daar maken we een wet van ! Maar ik zou zeggen : 9 maanden legerdienst, en 9 maanden therapie. En dan 9 maanden voortplanting van de soort.
De genialiteit van Rouvoet wordt hier en daar zwaar onderschat.
Zit ineens in een heuse regering met een geheel eigen departementje onder zijn kont. Je mag veronderstellen dat de man de hiermee gecreëerde werkgelegenheid wil bestendigen tot in den eeuwigheid.
Natuurlijk is-ie verplicht te roepen: “eerst de kinderen, dan mijn moraal”, terwijl dat in werkelijkheid andersom is.
Dus roept-ie wat er van hem wordt verwacht en doet-ie wat goed is voor de toekomst van zijn portefeuille.
Stel dat hij alles zo goed regelt dat kinderen de komende 50 jaar niks meer te vrezen hebben, dan is het einde Rouvoet als kinderminister.
De vraag is dan of zijn coalitiecollega’s hem nog wel een ander baantje willen geven, want ze liggen al vaak genoeg met hem overhoop.
@9: Ik ben heel benieuwd hoe jij dat leest. Het staat immers nergens.
Een scheiding is bijna altijd de slechtste oplossing voor het kind. Vraag het de relatiepsychiaters, vraag het iedereen die beroepshalve in dit gebied actief is. Een slecht huwelijk is bijna altijd beter dan een scheiding. Misbruik daargelaten.
En een ‘goede’ scheiding? Is de oplossing? Bestaat dat dan?
Mensen denken altijd dat een scheiding de oplossing is en dat het daarna allemaal goed is. Integendeel: een scheiding is pas het begin. Een scheiding blijft een kind het hele leven achtervolgen: elke verjaardag, trouwerij, familiebijeenkomst, sterfgeval is het weer raak. Een relatief ‘rustige’ scheiding ontaardt al snel weer in ellende als één van de twee ouders een nieuwe relatie aangaat .. of als er serieuze dingen binnen de familie moeten worden besproken na bv een sterfgeval. Een scheiding is nooit een afgesloten boek.
En laten we niet vergeten dat de nummer één reden om te scheiden vaak doodgewoon egoïsme is …
En daarom ben ik het – los van levensovertuiging of wat dan ook – op verstandelijke gronden helemaal eens met iedere maatregel die mensen er toe dwingt iets beter hun best te doen, iets minder aan zichzelf te denken en iets meer te proberen een positieve invloed op je omgeving te zijn. Hulde voor Rouvoet die dit probeert aan te kaarten, in een volledig op zichzelf gerichte wereld – getuige de reacties hier.
Taco: Voor de duidelijkheid: ik ken meer mensen die in beroerde huwelijken zijn opgegroeid. Het gemak waarmee je stelt dat zij beter af zijn geweest doordat ze daarin opgroeiden is het gemak van iemand die het zelf niet heeft meegemaakt.
Ik zeg niet dat kinderen geen enkele rol horen te spelen in zo’n beslissing, ik zeg niet dat een scheiding een feest is. Het enige wat ik zeg is dat het niet aan Rouvoet is om te bepalen wat de beste beslissing is.
Je doet alsof mensen per definitie niet hun best doen om een huwelijk te laten slagen, alleen aan zichzelf denken als ze gaan scheiden en op dag 1 voor het eerst denken over een scheiding en op dag 2 de scheiding aanvragen. Sorry, maar hoe denigrerend je er ook over doet, dat is absolute bull.
Jij bent degene die heel makkelijk stellige uitspraken doet, kom dan ook maar met de onderzoeken om dat te staven. Ik weet uit de praktijk – die van mezelf en die van anderen – dat een beroerd huwelijk niet per definitie zaligmakend is.
Velen hebben nog steeds niet door dat duizenden in dit landje worden mishandeld psychisch door na scheiding veelal de moeder te lande. (Waar in 90 procent van de gevallen nog echt de kindertjes terechtkomen). En velen hebben nog steeds niet door dat duizenden kinderen door manipulatie na scheiding, c.q. omgangsfrustrerende ouder veelal de moeder letterlijk in de psychiatrie belanden met ook borderlinesyndroom om maar wat te noemen.
Wel even nadenken me dunkt.
En hoog tijd dat die overheid van ons ingrijpt in die psychische beschadiging door zulke
“ouders” omdat het gewoonweg kindermishandeling betreft en zelfs in vele gevallen een misdrijf inzake het onterecht willen ontnemen van de identiteit zelfs.
Dat staat niet voor niks in Strafrecht ook.
Aanpakken en dat is in -het belang van het kind-
Niet de vaak opgediste nonsens opgetekend door advokaten, waardoor velen onder de plu van niet kloppende rapportages naar de s…..r zijn geholpen. Om maar vooral te zorgen dat het beeld kon worden voorgespiegeld dat het allemaal wel meeviel met kinderen. Nou mensen
ken wat van die instellingen.
Er komen steeds meer clientéle bij ook aan beschadigde kinderen daardoor juist.
Die later in het leven trouwens een volkomen
verknipte geest overhouden.
@Bismarck .. ik zal proberen uit te leggen waarom ik lees wat ik lees.
Jaarlijks maken naar schatting tussen de 50.000 en 60.000 kinderen een scheiding van hun ouders mee. Toch heeft maar ’een relatief klein deel’ (15 procent) van die kinderen er echt last van …
Toch is er geen reden om deze cijfers onbezorgd terzijde te schuiven. Een scheiding op zich is niet schadelijk voor kinderen, maar langdurige conflicten tussen de ouders en achteruitgang in de financiële situatie kunnen behoorlijk veel ellende nalaten. Het kan leiden tot emotionele problemen of gedragsproblemen, maar ook tot onderprestatie op school. Kinderen van gescheiden ouders beginnen vaker op jongere leeftijd aan een relatie dan kinderen van niet-gescheiden ouders, liet eerder onderzoek al zien. De kans dat ze later zelf gaan scheiden is groter.
.
Mijn reden om ‘m te lezen dat een scheiding met conflicten erger is dan een zonder (en niet te lezen als conflicten zijn erger dan scheiding) zit ‘m ten eerste in de zinsnede “de achteruitgang in de financiele situtatie”. Dit is een klassiek probleem na scheiding en staat hier gelijkgesteld met de conflicten. Daarna is er een “het” die nog allerlei gevolgen heeft. En de laatste zin begint met “Kinderen van gescheiden ouders”. Kortom er wordt hier niet vergeleken tussen slechte huwelijken en scheidingen, maar het effect van scheidingen wordt nader onderzocht en de factoren die een scheiding erger maken worden besproken
en nu lekker pubmed spammen:
Eur Arch Psychiatry Clin Neurosci. 2006 Jun;256(4):256-63. Epub 2006 Mar 6.
Long-term psychosocial effects of parental divorce: a follow-up study from adolescence to adulthood.
Huurre T, Junkkari H, Aro H.
National Public Health Institute, Department of Mental Health and Alcohol Research, Mannerheimintie 166, 00300 Helsinki, Finland. [email protected]
OBJECTIVE: The purpose of this 16-year follow-up study was to investigate whether 32-year-old adults who had experienced parental divorce before 16 years of age (n = 317) differed in psychosocial well-being or life trajectories from those from non-divorced two-parent families (n = 1069).METHOD: The data were obtained from a follow-up survey of a Finnish urban age cohort from the age of 16 till 32 years (n = 1471). The long-term impact of parental divorce on a variety of outcomes in adulthood, including psychological well-being, life situation, health behaviour, social networks and support, negative life events and interpersonal problems, was assessed.RESULTS: Females from divorced compared to non-divorced families reported more psychological problems (higher scores in the Beck Depression Inventory, General Health Questionnaire and Psychosomatic Symptoms Score) and more problems in their interpersonal relationships. These differences were not found among males. Shorter education,unemployment, divorce, negative life events and more risky health behaviour were more common among subjects of both genders with a background of parental divorce.CONCLUSIONS: The study revealed that parental divorce is an indicator of sufficient stress in childhood for its influences to persist well into adulthood, possibly with wider scope among females. It is important to recognise specific needs of children in the divorce process in order to prevent or minimize negative consequences and chain reactions during their subsequent life.
@11: Ja, ik ben best wel optimistisch.
Kwestie van het aantal echtscheidingen achteraf zelfs een beetje terug te dringen. Weten waarom je trouwt, etcetera… Het huwelijk niet als persoonlijke therapie maar als volwassen teamwerkproject, etcetera…
“En laten we niet vergeten dat de nummer één reden om te scheiden vaak doodgewoon egoïsme is …
En daarom ben ik het – los van levensovertuiging of wat dan ook – op verstandelijke gronden helemaal eens met iedere maatregel die mensen er toe dwingt iets beter hun best te doen, iets minder aan zichzelf te denken en iets meer te proberen een positieve invloed op je omgeving te zijn”
Vandaar: wat therapie voor het huwelijk. Trouwen kan even doodgewoon egoïsme zijn als scheiden.
Eric, doe alsjeblieft niet of jouw wereld meer down-to-earth is dan de mijne, of die van iemand anders. Ik kom uit een gezin dat is gescheiden, en begeleid al jarenlang jongeren die uit de jeugdzorg komen naar zelfstandigheid. Stuk voor stuk, geen enkele uitzondering, komen die uit gebroken gezinnen. Een trieste parade van ellende, waar de scheidingen van hun ouders altijd schade hebben aangericht.
Ik heb koppels geholpen om therapie te gaan nemen om een schijnbaar kansloze situatie vlot te trekken, en daarvan zeer goede resultaten gezien.
De “absolute bull” die hier verkondigd wordt is van jou, je legt me woorden in de mond die ik nooit heb gebezigd. Je bent het treffende voorbeeld van iemand die rucksichtlos pro-scheiding is: grof in de mond, en volledig overtuigd van het eigen gelijk door je eigen ervaring. Een soort egoïsme per-definitie: je wilt je door niemand iets laten gezeggen, ook al zijn de argumenten aan de kant van de ander. En wat je extra steekt, is dat die ander in dit geval Rouvoet is. Je walging is voelbaar, en daardoor maak je rare gedachtensprongen.
Ik staaf mijn mening naast mijn ervaring op (bijzonder veel) onderzoeken en gesprekken met beroepsmatig in deze materie deskundigen. En inderdaad, mijn eigen ervaring die wat breder reikt dan mijn eigen familie, zoals bij jou.
De makkelijkste oplossing lijkt vaak een scheiding: je wilt van alle gedoe af zijn. En het argument “het is toch beter voor de kinderen als ze niet de hele tijd in de ruzie zitten” wordt ALTIJD gebruikt. En nagenoeg GEEN ENKELE serieuze psychiater of relatietherapeut zal hiermee instemmen. Scheiden is bijna altijd de slechtste oplossing. Sorry, het is niet wat men wil horen, men is verliefd op een ander en uitgekeken op die ene, maar de argumenten deugen gewoon niet.
Scheiden is vaak een gevoelskeuze voor jezelf (ik zeg nergens dat dat impulsief is, of binnen een dag gebeurt), terwijl de argumenten en rationele overwegingen bijna altijd in de richting van doorbijten en vechten voor je relatie wijzen. Maar ja, dat is cultuurtechnisch niet helemaal van deze tijd: als iets niet goed voelt, moet je wat anders gaan doen. Volhouden en ergens echt je best voor doen, is een vergeten ambacht geworden. Met kinderen van de rekening.
@18: Maar emotionele en financiële schade kan ook opgelopen worden door de sterfte van een of beide ouders, of zelfs alleen door ontslag van de kostwinner. Ik denk dat het de verkeerde uitgangspunt is om de kind per definitie te proberen te behoeden voor schade, wat mij een onmogelijke opgave lijkt, maar om handvaten aan te reiken waarmee het kind zich weerbaarder kan maken tegen schade.
By the way: heb je pas die documentaire gezien over ouders van geadopteerde kinderen die gaan scheiden? Een treffend voorbeeld van hoe egoïsme zo’n kinderleven opnieuw kan verwoesten, triest tot in het kwadraat. Sorry, het is niet politiek correct om mensen op zo’n manier weg te zetten, maar het is helaas wel de realiteit. En het lijkt me bijzonder goed als dit tegengeluid eens wat duidelijker naar voren komt.
Overigens: therapie voor mensen die willen gaan trouwen is een prima idee. Noem het een cursus, vergelijkbaar met een die je kan krijgen tijdens een zwangerschap. Een jaarlijks praatweekend als je getrouwd bent is ook een goed idee voor eigenlijk iedereen: gewoon eens onder begeleiding gedwongen worden goed met elkaar te praten. Daar kom je anders pas veel te laat achter, dat je dat nooit hebt gedaan.
Echt goede vrienden, die hun taak serieus nemen, daar heb je ook wat aan. Die gewoon eens op de man af vragen of het eigenlijk wel goed gaat met je huwelijk. Onbetaalbaar, onmisbaar, maar bijna niemand durft het.
@su: klopt dat je een kind niet kan behoeden voor ontslag, sterfte etc. Maar scheiden doe je zelf, daar kies je voor. En dat richt de schade aan. Kinderen geven onherroepelijk zichzelf vaak de schuld van een scheiding van hun ouders, terwijl dat bij sterfte van een ouder of bij ontslag niet zo is.
@Taco: Ik geloof niet zo in zo’n simpel wereld. Sterfte kan evengoed een keuze zijn, denk bijvoorbeeld aan zelfmord. Ook kan een ouder een gevaarlijke beroep uitoefenen zoals soldaat waar sterfte misschien niet opzettelijk is, maar wel een reële uitkomst van werkzaamheden. Zo ook kan scheiding veel minder een keuze zijn zoals je doet voorkomen.
“Echt goede vrienden, die hun taak serieus nemen, daar heb je ook wat aan.”
Inderdaad, goud waard.
*spreekt uit ervaring*
Gewoon het huwelijk geheel afschaffen
De VPRO thema avond verbinding verbroken had dus heel veel te melden over deze discussie, maar de links op de website naar uitzendingen en transcripten zijn stuk.
Verder kan ik het natuurlijk alleen maar met Taco eens zijn, alhoewel we hier volgens mij in een ouderwets welles nietes discussie dreigen terecht te komen …
Kaesa: in dat onderzoek staat dus niet dat de problemen worden veroorzaakt door scheidingen. Er staat dat mensen die een scheiding hebben meegemaakt meer problemen hebben. Maar je kunt er donder op zeggen dat de huwelijken waar ze uitkomen gemiddeld *ook* problematischer waren.
Taco: je verwijt mij wat je zelf doet. Je stelt dat jij het beter zou weten – hoewel je werkt met juist de mensen die problemen hebben gekregen door scheidingen én door wat daar wellicht aan voorafgegaan is..
Je stelt dat ik pro-scheiding ben. Onzin, een scheiding is altijd moeilijk, maar ik vind dat er argumenten voor kunnen zijn.
Je stelt dat het met Rouvoet te maken heeft – onzin, ik bezigde deze stelling al nog voordat Rouvoet in de politiek actief was.
De hand in eigen boezem steken wil ook wel eens helpen. Je eerste reactie begon aanvankelijk met een behoorlijke denigrerende sneer in mijn richting. En waar ben ik grof in de mond geweest, is de term “bull” je te hard?
Ik heb je geen woorden in de mond gelegd. Je zegt dat je bent voor maatregelen die mensen dwingen beter hun best te doen – daarmee suggererend dat ze niet hun best hebben gedaan en/of het onvoldoende hebben willen doordenken.
Niet ik ben degene met de stellige waarheden, dat ben jij. Ik ben tegen deze maatregel omdat ik van mening ben dat mensen die een scheiding goed doordacht hebben, die juist alles doen om te voorkomen dat het ontaardt in een beroerd huwelijk en/of een bittere scheiding waarin het kind door een of beiden wordt meegetrokken, niet gedwongen worden nog minstens een jaar door te gaan met het huwelijk.
Ik ben niet tegen therapie, ik ben ook niet tegen relatietherapie, ik ben niet tegen het huwelijk, niets van dat al. Ik ben wel tegen *gedwongen* therapie die in een aantal gevallen juist extra schade zal aanrichten.
Is er ook onderzoek gedaan naar de psychische schade die kinderen oplopen wanneer ze opgroeien in een streng christelijk gezin?
Waar komt de schade nou door, door het scheiden ansich of doordat de maatschappij de kinderen van gescheiden ouders traumatiseert omdat scheiden fout is.
“Maar je kunt er donder op zeggen dat de huwelijken waar ze uitkomen gemiddeld *ook* problematischer waren.”
Exact. Het is niet slechts de invloed van de scheiding die is gemeten.
Onderzoek naar de effecten van scheidingen op de latere prestaties van kinderen zijn op zijn best ‘inconclusive’ te noemen. De factoren die iemands welbevinden, destructief gedrag en eigen relaties bepalen zijn te complex om in een onderzoek met statistische geheel of gedeeltelijk toe te wijzen aan een eventuele scheiding. Al was het alleen maar omdat een scheiding niet binair gedefinieerd kan worden. Bijvoorbeeld het onderzoek dat Karsa aanhaalt maakt geen onderscheid tussen problematische en ‘soepele’scheidingen en ook de geschiedenis voor de scheiding wordt buiten beschouwing gelaten. En dan hebben we het nog niet over de 1000+ andere factoren die van invloed zijn op de uitkomsten.
De andere informatiebron, mensen uit de praktijk, hebben vooral praktijkkennis over de probleemgevallen.
Het voorstel van Rouvoet gooit mensen die scheiden onterecht op een hoop en bestempelt ze impliciet als slechte mensen die door de overheid onder dwang geholpen moeten worden.
Naar de psychiater?
Kijk maar eens op de volgende site waar je dan terecht komt!
http://antipsychiatrie.startpagina.nl/
@ Taco bell;
Maar scheiden doe je zelf, daar kies je voor.
Oorzaak en gevolg schat, de kerkelijke invloed is weg ,de sociale acceptatie is groot en de staat maakt het financieël mogelijk.
De perfecte leefomstandigheden voor “de echtscheiding”.
Rouvoet heeft geen dwangmiddelen meer, running out of options als christelijke malloot en bedenkt een tien stappen plan
it works and i have written a book about it.
het individu beslist ! niet een of ander regeringspetje die dan zo en dan zo wappert.
Straks is geert W minister van familie. kan ik weer van standpunt veranderen indien ik met een marrokaanse getrouwd ben.
Vrije keuze om kinderen te hebben , te trouwen én van ze te scheiden.
Ze vermoorden is nét een stapke te ver, maar ik beslis of ze het leger in gaan , niet de overheid met een dienstplicht…
Mind your own bizniz.
oh verrrek het is jouw bizniz. meneer intermediar.
vandaar wellicht je bizarre achterhaald standpunt.
Laat je niet naaien, ook niet door de antipsychiatrie.
Maar lees wel Alexander März
Briljant boek van Heinar Kipphardt
http://de.wikipedia.org/wiki/Heinar_Kipphardt
In gevallen waarbij sprake is van huiselijk geweld en de partners uit elkaar gaan zien we met de vorige wet al dat er veel vaders met een straatverbod wel een omgangsregeling zonder toezicht krijgen. Bij het overdragen van de kinderen zijn diverse vrouwen vermoord waar de kinderen bij stonden.
Deze nieuwe wet maakt de omgangsplicht die nu al bestaat nog dwingender; verwacht mag worden dat voor deze categorie het helemaal onmogelijk wordt een nieuw leven met de kinderen op te bouwen zonder de ex-partner.
De nieuwe wet houdt met dit gegeven [volgens de laatste cijfers speelt deze problematiek in 16-17% van de scheidingen] absoluut geen rekening.
In deze gevallen is eenhoofdig gezag echt de oplossing, maar in de nieuwe wetgeving, die scheiding en eenhoofdig gezag PER DEFINITIE in het belang van de kinderen ziet, is hier geen enkele rekening mee gehouden.
Zie ook http://bezorgdemoeders.nl voor de bijzonder rare moves van de SP, de enige partij waar de “dwaze vaders” voet aan de grond hebben gekregen.
@Chantal: Jemig zeg, wat een tendensieus overdreven raaskalverhaal.
In veruit de meeste zaken om ouderlijk gezag, gaat het gezag naar de moeder. Zelfs een ongegronde beschuldiging over geweld, leidt al tot een tijdelijke omgangsstop met de kinderen. Tenminste, als de beschuldigde de vader is. Andersom gebeurt er niets omdat dat ‘niet in het belang van de kids’.
Jullie slachtofferige huilpetitie raakt kant noch wal. Het is een stap terug.
Chantal, misschien stroomde er ook wel wat kwaad bloed door de vaders die tegen tomeloze manipulaties van moeders niets gedaan kregen.
Speaking of which… als nuancering bij het hele verhaal kan je reactie er ook nauwelijks mee door.
Chantel Gij ongeloofeljijke domme Theemuts.
Wat kan een papa doen ter zelfbescherming als mams in een gekke bui zeg;, joah rechtbank mijn ex zat aan de kinderen onder de douche.
Wie heeft er de macht, wie krijgt in 98 % vd scheidingen de kinderen?
Nee men mag de kids niet meer zien want dat stelt het nieuwe prille geluk van mams in de weg in 18 % vd gevallen, Spoor jij wel ?
Wie zegt me dat zo’n klets tante als jij wel geschikt ís als moeder met dergelijke wanstaltige uitlatingen, geniet je van je aandacht van je doelgroep?
Nep bezorgde moeder die geilt op de aandacht.
Ijdelheid bouwt huizen als kastelen.
Superpapa’s zijn Helden, gooi die niet op 1 hoop met blijf van lijf huizen.
een kind heeft het universele recht op papa én mama te zien en jou nooit tegen te komen.
Kan Rouvoet misschien niet beter naar een psychiater? Vraag ik me zo af…
En ja, Dwaze vaders en dwaze moeders.. feit is wel dat een scheiding geen eind maakt aan de pijn van een gestrandde relatie. Zo’n verplichte begeleiding zal daaraan niet veel veranderen.
Vergeet ook de categorie niet die na een scheiding helemaal NIETS meer te maken wil hebben met de oude situatie. En die groep ga je dus dwingen. Wordt lekker explosief.
Volgens mij niet het eerste zinloze idee van Rouvoet.
@ Karsa:
Shorter education,unemployment, divorce, negative life events and more risky health behaviour were more common among subjects of both genders with a background of parental divorce.CONCLUSIONS: [ … ]
Waar ik dan weer onmiddelijk aan denk is dat het me zou verbazen als in dat onderzoek de mogelijkheid verdisconteerd was dat emotionele stabiliteit een genetische factor kent, dat emotioneel stabiele en getrouwde mensen procentueel vaker niet scheiden dan emotioneel onstabiele getrouwde mensen, en dat hun kinderen dat en die andere genoemde dingen ook vaker doen — niet (alleen) als gevolg van ervaring maar (ook) als gevolg van wie ze zijn.
Oorzaak, gevolg, gevolg, oorzaak, …
Niet trouwen is in ieder geval de oplossing.
(ja, druk daar zelf nog maar een “niet” tussen ergens om dat wat eenduidiger geformuleerd te krijgen maar U begrijpt me wel)
Amen Hema.
“”If you love someone, set them free. If they come back they’re yours; if they don’t they never were.” -Richard Bach
Forgiveness does not always lead to a healed relationship. Some people are not capable of love, and it might be wise to let them go along with your anger. Wish them well, and let them go their way.
The stupid neither forgive nor forget; the naive forgive and forget; the wise forgive but do not forget.
En dan heb je Chantal nog met haar modderpoten.”