De Britse straatkunstenaar Banksy is de meester van het te kakken zetten van het gezag. In deze documentaire, door hem gemaakt, komt een serie onverlaten voorbij voor wie je alleen maar verwondering kan voelen, een vleug van respect en sympathie. Ontregeling, chaos, heerlijk als kunst, mafheid en politiek elkaar ontmoeten. Welcome to the antics roadshow!
Met dank aan Keest.
Reacties (2)
Wat een heerlijke mensen die dit doen.
Een vergeten groep: narren.
En een noodzakelijke groep.
Chapeau.
Leuke docu. Beetje jammer dat er geen stuntje(s) van Banksy zelf in voor komen. Overigens weet ik nog steeds niet (en volgens mij weinigen) of Banksy een persoon of een collectief is.
Eén van de items herinnerde me (in de verte) aan iets wat ikzelf ooit heb gedaan. De potten verf die op straat worden gekieperd waarna de auto’s als kwast/verfroller fungeren en de straten als doek.
M’n opoe vertelde me dat ze vroeger met haar broertjes en zusjes elk jaar de keukenvloer mochten schilderen: er werd witte en zwarte verf over de vloer gegoten en door daar in rond te dartelen ontstond zo ‘kindervoetjesmarmer’.
Geïnspireerd door dat verhaal goot ik al m’n restjes verf over m’n houten vloer, en heb daar met m’n vriendin een tijdje in rondgedanst. Een iets uitgebreider palet dan in het verhaal van opoe, wat resulteerde in een Pollock-achtig geheel, waar hier en daar teentjes en hielen in te herkennen waren.
Een beetje pretentieus gaf ik het nog een naampje: ‘Who’s afraid of red, yellow, blue & dirt’, naar analogie van een doek met die naam (zonder ‘dirt’) wat toen in het nieuws was omdat iemand er een stanleymes in gezet had, en alle ophef over vermeend bedrog bij de restauratie.
Als iemand er over denkt om ook iets dergelijks te doen: ga niet te lang door, anders verdwijnen alle kleurnuances en hou je een bruingrijze mengkleur over (afhankelijk van de kleuren waarmee je begint).
Variaties met billen, borsten, handen, mogelijkheden genoeg natuurlijk.
Iets kleinschaliger dan de straten van Berlijn, maar leuk om te doen.
Dat vonden die kinderen 100 jaar geleden al.