Hieronder de tweede gastbijdrage van Welmoed Verhagen, International Campaigner bij IKV Pax Christi.
Tijdens de 5-jaarlijkse nucleaire top over het non-proliferatie verdrag van de Verenigde Naties in New York zijn er zo’n 3000 activisten en lobbyisten aanwezig. Met hun aanwezigheid en activiteiten geven ze aan groot belang te hechten aan een sterke uitkomst van deze conferentie. Een aantal NGO’s organiseert ook zogeheten side-events: bijeenkomsten over een bepaald onderwerp gericht op het informeren van andere NGO’s, maar ook delegatieleden van de verschillende landen.
Elke ochtend is er een off-the-record meeting met een delegatielid uit een bepaald land. Deze week hebben we gesproken met Ierland, de Egyptische ambassadeur, en vandaag komt er iemand van de Amerikaanse delegatie. In deze bijeenkomsten deelt het degelatielid informatie over de standpunten en analyses van het betreffende land, en kunnen NGO’s vragen stellen en onderwerpen aan de kaak stellen.
Ook voor staten zijn dit interessante bijeenkomsten: ze horen de analyses van NGO’s, horen wat er speelt in de maatschappij, en kunnen vrijuit spreken omdat we ze niet mogen quoten. Al met al erg prettige bijeenkomsten!
Er is ook een flink aantal NGO bijeenkomsten over battlefield nuclear weapons (tactische of sub-strategische kernwapens). De presentaties vallen me erg tegen, zowel inhoudelijk als wat presentatiestijl betreft. De discussies achteraf zijn effectiever. Leuk om te zien wie er goed in het onderwerp zitten en waar we in de toekomst wellicht mee kunnen samenwerken om deze kernwapens Europa uit te krijgen. Blijkbaar zeg ik ook interessante dingen, want ik word door verschillende mensen benaderd voor verder gesprek.
Opvallend is dat veel meer dan eerder landen in hun officiële toespraken in gaan op sub-strategische kernwapens: het onderwerp is duidelijk meer in beeld dan voorheen! Intussen hebben de EU, Zweden en Noorwegen sub-strategische kernwapens genoemd. Noorwegen heeft samen met Polen eenWorking Paper ingediend, met tekstvoorstellen voor het einddocument van de conferentie. Eerder schreef ik al wat Minister van Buitenlandse Zaken Verhagen heeft gezegd over deze Amerikaanse kernwapens in Europa. De oppositie in het parlement is het duidelijk met ons eens dat Verhagen veel meer had kunnen en moeten doen.
Duitsland ging het meest uitgebreid in op sub-strategische kernwapens: sub-strategische wapens zijn tot op de dag van vandaag nooit onderdeel geweest van een ‘arms control mechanism’ en moeten meegenomen worden in het doorlopende ontwapeningsproces. Duitsland geeft ook aan dat de wapens ‘left-overs from the Cold War’ zijn, geen militair doel meer dienen en geen veiligheid bieden. In dit licht moet het voorstel gezien worden van de Duitse regeringscoalitie om deze wapens terug te laten trekken uit Duitsland, uiteraard in overleg met de NAVO-partners. De kernwapens in Europa liggen hier immers als deel van een NAVO-overeenkomst.
IKV Pax Christi ziet graag dat andere landen, waaronder Nederland, zich net zo duidelijk uitspreken voor de verwijdering van tactische kernwapens uit Europa als Duitsland. Want zeg nou zelf: een nieuw slagveld in Europa, waarbij ‘vrije val’-bommen worden ingezet die niet verder kunnen kunnen komen dan tot Oost-Duitsland, ik zie dat niet gebeuren. En dan zijn we er maar beter vanaf: we dragen dan bij aan ontwapenig én er kunnen dan geen dingen meer mis gaan met deze wapens.
Reacties (1)
Wat wel een beetje eng is, is dat die “battlefield nuclear weapons” (tactische kernwapens lijkt me wel een correcte term hier) niet veel te maken hebben met de “mutual assured destruction” doctrine en dus wederzijdse afschrikking te maken hebben. Landen die deze wapens bezitten, geven aan dat ze in principe bereid zijn kernwapens te gebruiken voor “conventionele” oorlogsvoering. Ik vind het vreemd dat het non-proliferatie verdrag zich niet als eerste op deze wapens heeft gericht, ze vormen toch duidelijk het grootste gevaar van militair gebruik.