“Als ik nu een journalist trots met een geheime notitie zie zwaaien denk ik niet meer: wow, wat knap, maar: wat is daar voor onderhandeling aan vooraf gegaan? Zo iemand is voor mij niet meer de grootste held, maar de grootste hoer.”
Joris Luyendijk, zelf ook journalist, bracht een maand door op het Binnenhof en bestudeerde de rituele dans tussen politiek en media. In een interview met de VPRO gids was bovenstaande quote een aardige samenvatting van zijn constateringen aldaar. Ze zijn vastgelegd in het boek “Je hebt het niet van mij, maar…“.
De quote slaat overigens op het feit dat journalisten voor het zogenaamde “lekken” altijd een tegenprestatie (gunstig artikel) moeten betalen.
Overigens trapt Luyendijk voor de lezers van Sargasso wel wat open deuren in. Zijn constatering “…Maar de meeste Kamervragen verwijzen naar berichten in de media…” is natuurlijk oud nieuws.
I didn’t want to use force. I mean force is the last option for a President. And I think it’s clear in the book that I gave diplomacy every chance to work.
Uit de talloze quotes die de afgelopen dagen verschenen uit en over het nieuwe boek van George W. Bush de bovenstaande. Deze illustreert het beste de cognitieve dissonantie aanwezig in de voormalige president van de Verenigde Staten. Misschien is het ook maar beter voor hem dat hij niet inziet wat hij in de wereld heeft aangericht. Daar valt moeilijk mee te leven lijkt me.
