roy

Grote politiek is wat Nederland nu nodig heeft, nadat uitgerekend het centrum decennia lang iedere hervorming van ons politieke systeem succesvol heeft gesaboteerd en geblokkeerd. De nu zo noodzakelijke hervormingen vereisen dat men zich oriënteert op wat juist buiten het centrum leeft. Vonhoff vergist zich daarom wanneer hij zegt dat Nederland ‘vanuit het midden moet worden bestuurd’. Nee, het is andersom: ons land moet naar het midden toe bestuurd worden.

Geschiedfilosoof Frank Ankersmit denkt dat alleen een grotere afstand tussen politieke partijen tot interessante compromissen over belangrijke onderwerpen kan leiden, omdat de urgentie om bruggen te bouwen dan groter is. (papieren Volkskrant 3 november)

Tegelijkertijd meent hij dat de kloof tussen burgers en de politieke partijen niet ligt aan de centrumgerichte beweging van die partijen, maar juist doordat de bevolking als geheel niet meer makkelijk in groepen op te delen is. De samenleving is niet herkenbaar verdeeld, maar de kiezer is in zichzelf verdeeld, doordat verschillende belangen en idealen niet meer noodzakelijkerwijs verband houden met elkaar. Dit zou op den duur leiden tot een zichzelf overbodig makende democratie:

Het zit in de democratie als fenomeen dat het politieke conflict zich gaandeweg zou transformeren van een conflict tussen burgers tot een conflict in burgers. De paradox is daarom dat hoe perfecter de democratie wordt, hoe minder de burger de waarde ervan kan inzien. De perfecte democratie is voor hem de overbodige democratie.

De zaak [Savanna] hoort niet voor de rechter. De tragische gebeurtenissen zijn eerder terug te voeren op beleid. Jarenlang is het normaal geweest dat de jeugdzorg verantwoordelijkheden uit de weg ging. Hulpverleners kwamen in de praktijk wel moeilijke situaties tegen, maar mochten vaak niet ingrijpen.

Onder Paars was er geen aandacht voor kinderen in nood. Er werd enkel gehamerd op zelfbeschikking. Gepredikt werd dat ouders naar eigen inzicht hun kinderen mochten opvoeden. Overheidsingrijpen was ?betutteling?.

Volgens docent gezondheidsrecht Ernst Hulst hoort de zaak-Savanna niet thuis voor de rechter, maar is er juist een parlementaire enquete nodig naar het functioneren van de jeugdbescherming. Het falende beleid vindt voor Hulst zijn oorsprong in de kabinetten Paars, die privacy belangrijker zouden hebben gevonden dan ingrijpen bij een gezin in moeilijkheden.

Zijn de problemen van de jeugdzorg een nog nasmeulende puinhoop van Paars, of zijn er andere oorzaken van de onduidelijke (verdeling van) verantwoordelijkheden in het veld en het ontbreken van instrumenten om kinderen en hun ouders te helpen?