Recensie Vogel: een vat vol verkleurde, barre herinneringen
RECENSIE - Een oude man mist de laatste trein van z’n leven met een koffer vol trauma’s en wijsheden; evenals een dertiger die z’n leven eindelijk op de rails moet zetten. Eenvoudig verhaal voor een onderhoudende avond toneel.
Voorstelling Vogel verhaalt van de ontmoeting van de oude Martinus (Bram van der Vlugt) en de jonge Wolfgang Amadeus (Thijs Prein) op een perron wachtend op de ‘Intercity naar Lunteren’ die is vertraagd en wellicht nooit meer gaat. Martinus neemt ‘Wolf’ mee naar zijn woning in een oud station waar hij hem deelgenoot maakt van z’n tragisch verlopen leven.
Martinus kocht net na de oorlog een treinkaartje ‘naar Rusland’ om daar zijn verloren gegane liefde Mathilde op te zoeken, maar wordt als ‘verwarde oude man’ steeds door conducteurs uit de trein gezet. Of Mathilde nog leeft? Dat weet hij niet, maar hij heeft een brief die van haar is. Althans, dat vermoedt Martinus. Want hij opende de brief nog niet, zich vastklampend aan z’n illusie.
Wolf ligt elders te wachten op z’n uitvaart, want het waren volgens zijn dierbaren zijn resten die na een brand aangetroffen zijn. Zo ontvlucht hij z’n beperkte leven als volksdanser. Van hem komen we weinig te weten, hij staat symbool voor de verwarde jongeman die z’n leven nog vorm moet geven maar niet precies weet hoe en waar te beginnen.