In 2008 brachten Brian Eno (ja, daar is ‘ie weer) en David Byrne het Album Everything That Happens Will Happen Today uit. Dit elektronische gospelfunknummer werd als gratis download weggegeven.
This groove is out of fashion
These beats are 20 years old..
Dat moge zo zijn, maar het zet de heupen niet minder in beweging.
In 1990 brachten Brian Eno en John Cale de plaat Wrong Way Up uit. Het nummer ‘Spinning Away’ werd tien jaar later nog eens in een coverversie gebruikt voor de film The Beach, met Leonardo DiCaprio en Tilda Swinton in de hoofdrollen.
Dat facebook beter fakenewsbook kan heten werd ook deze week weer duidelijk.
Een Limburgse ondernemer vond het een goed idee beveiligingsbeelden van een ziekenhuis in het Noordwesten van Rusland voor te stellen als komend van universitair ziekenhuis Gasthuisberg te Leuven.
De Rus werd uiteraard een agressieve vluchteling. De daarop volgende reacties logen er niet om.
Wordt het niet eens tijd dat het openbaar ministerie serieus werk gaat maken van het aanpakken van lieden die roekeloos haat zaaien door fake news te posten; of zou dat onbegonnen werk zijn?
In 1988 maakte Goran Bregovic de filmmuziek bij Emir Kusturica’s magisch-realistische zigeunerepos Time of the Gypsies. Bregovic gebruikte daar onder andere het populaire zigeunerlied over het lentefeest Ederlezi (op de dag van Sint Joris) voor.
In 1997 zou hij het nogmaals gebruiken in een multimediaal concert, getiteld Silence of the Balkans, dat gehouden werd in Thessaloniki. Daar werd ook een plaat van uitgebracht.
Het was ongeveer dezelfde tijd waarin Enigma en Deep Forest wijsjes van Amazonestammen en Balkanbewoners uit de archieven van antropologen opduikelden en voorzagen van donkere dansbeats. Die invloed is in deze weergave duidelijk merkbaar.
Ik had nog nooit van Reggaeton of Ele A El Dominio gehoord totdat ik dit nummer hoorde. Geen idee wie het is verder, maar de beats klinken lekker.
Schijnt retepopulair te zijn bij de kids op Puerto Rico, deze muziekstijl. Gangsta man! RealG4Life! Het zou inderdaad niet misklinken in GTA6.
Je zou het niet zeggen, maar First Aid Kit is een Zweedse country-folkband. Ze mochten een paar maal platenfeestjes ter ere van Emmylou Harris muzikaal begeleiden, en dat is behoorlijk toepasselijk.
The Black Heart Procession is een Californische Indieband, die dankzij de openingstune van de Griekse politiethrillerserie Het Tiende Gebod nogal populair is geworden in Griekenland.
Wim Opbrouck is een gulzigaard: een man van duizend liefhebberijen; zoals hij bourgondisch eet en de taal zuipt als een liefhebber van de sterke drank, zo is hij ook een gretig verteller.
En vertellen deed de Vlaamse acteur honderduit, maar het leek allemaal een spel waar hij vooral zelf schik in had. Aan het begin van het gesprek bracht Janine Abbring in herinnering hoe Opbrouck als enige had gestraald toen ze hem sprak ter voorbereiding van de avond.
Opbrouck onthulde hoe Zomergasten altijd al een van zijn favoriete programma’s en inspiratiebronnen was geweest: zijn eerste fragment was zelfs van Jan Wolkers in Zomergasten, ook al zo’n gulzig verteller, die smakelijk verhaalde hoe hij het graf van dichter Dylan Thomas had bezocht en zich uiteindelijk een kies had gebroken op een van de groene steentjes die zijn reisgenoten daar vanaf hadden geplukt.
In het erop volgende fragment liet Opbrouck zien hoe dirigent Reinbert de Leeuw samen met de Poolse dirigent Henryk Górecki op twee piano’s zitten te rammen terwijl ze de kersverse partituur van de laatste doorspelen. Opbrouck kon geweldig genieten van het onbeschaamde spelplezier. Ik zag vooral twee opgetogen kinderen tingeltangelen dat het een lieve lust was. Leuk om te zien, maar mij kon het niet bekoren: die twee waren lekker voor zichzelf bezig.
We blijven nog even bij jaren tachtig retromuziek met deze ode aan Jean Michel Jarre.
Konrad Célinski is een relatief onbekende Poolse retrocomponist. Z’n zwaar op de synthesizer leunende muziek voert je direct terug naar de jaren tachtig. Denk: Miami Vice, Manhunter, etc.
Hij maakt veel gebruik van samples uit films, tv-series e.d. Voor wie af en toe in een nostalgische bui is, is z’n bandcamppagina wel de moeite waard.
We blijven nog even bij het magistrale album ‘Hounds of Love’ van Kate Bush, waarin deze laat zien niet enkel gebruik te maken van de modernste technologie, maar ook thuis te zijn in de wereld van de traditionele muziek, zoals deze Ierse volksdans.
Kate Bush’ meesterwerk Hounds of Love blijft ook na meer dan dertig jaar nog boeien. Bush had volledige creatieve vrijheid in haar eigen studio, die ze aan huis had laten bouwen.
Met de op dat moment nieuwe computer en synthesizertechnologie weet ze een innovatief dubbeldik album neer te zetten, waarvan elk nummer uitnodigt tot (her)luisteren.
Opvallend is het veelvoudig gebruik van samples, zoals uit de Britse horrorfilm ‘Night of the Demon’ (1957) en hier een deel van de koorzang uit het Georgische volkswijsje Tsintskaro. Bush kent haar horrorklassiekers, want hetzelfde fragment figureert in Werner Herzogs ‘Nosferatu: Phantom der Nacht’ uit 1979.