Prediker

1.289 Artikelen
778 Waanlinks
9.678 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Michael Fleshman (cc)

Homohaat en aanvalsgeweren, een dodelijke cocktail

COLUMN - Voor wie het had gemist: er stonden afgelopen weekend vermoedelijk niet één, maar twee terroristische aanslagen op homoseksuelen in de planning. Eén op een homonachtclub in Orlando Florida, en één op een Gay Pride mars in Los Angeles.

Zondag werd een twintig jarige man uit Indiana aangehouden in Santa Monica, met een drietal aanvalsgeweren in zijn bezit en meer dan zeven kilo aan explosieve chemicaliën in zijn kofferbak.

Zowel Omar Mateen als James Wesley Howell hadden een geschiedenis van geweld, worden door collega’s en vrienden omschreven als labiel, en waren zoals het er nu uitziet homo- of tenminste biseksuelen die hun eigen seksualiteit niet konden accepteren. Hun zelfhaat verklaart waarom beiden hun frustratie wilden botvieren op homo-evenementen.

Omar Mateen bezocht regelmatig homobars (waaronder Pulse, de club waar hij een bloedbad aanrichtte), gebruikte Grindr om in contact te komen met mannen, en zocht een romantische relatie met een jeugdvriend. Volgens zijn ex-vrouw schold zijn vader Mateen regelmatig uit voor homo.

Toch was de eerste reflex van de autoriteiten en media om te benadrukken dat Mateen in een telefoontje naar het alarmnummer 911 trouw had gezworen aan IS.

In werkelijkheid had Mateen in dat telefoontje trouw gezworen aan zowel Hezbollah als Al-Qaeda én IS (gezworen vijanden van elkaar) en zijn moordpartij aangekondigd als vergeldingsactie voor de Amerikaanse bombardementen in Irak en Syrië. Inmiddels kunnen we denk ik wel vaststellen dat dit een schaamlapje was.

https://youtu.be/_eMGYDTktOk

Closing Time | Grund der Seele

Okto’s uitstapje in de deprimerende zieleroerselen van Sopor Aeternus van vorige week bracht me nog eens terug bij de Neue Deutsche Todeskunst, een muziekstroming bij onze Oosterburen die in de jaren negentig opgang maakte.

Een band die ik ook wel kon waarderen was Das Ich. In tegenstelling tot Sopor Aeternus bedient die zich niet van middeleeuwse en renaissance-instrumenten, maar vaart die met name in het genre dat ‘Industrial’ heet.

Foto: 'Sint slaat Alexander', uit Sint Nicolaasvertellingen voor de jeugd, door C. van Schaick, 1852. (OLM Arnhem) copyright ok. Gecheckt 01-11-2022

Zwarte Piet verdient beter dan drogredenen

OPINIE - Hartje zomer discussiëren over Zwarte Piet, terwijl menig ander op zonnige vakantiebestemmingen van strand en zee, gebruinde lichamen en pittoreske locaties geniet, heeft dat zin?

Mogelijk wel, de timing is tenslotte nooit opportuun: zwengel je het debat over het racistisch karakter van de zwarte Knecht van de Goedheiligman in november en december aan, dan verpest je de onschuld van het kinderfeest, doe je het in elk ander jaargetijde, dan is het niet actueel. Een catch-22: het komt zo nimmer gelegen.

Beter is het dus maar gewoon de koe bij de horens te vatten, zoals de BN-ers hebben gedaan in anticipatie van de productie van de volgende serie Sinterklaasjournaals. Je moet tenslotte ergens beginnen, en waarom dan niet bij een beeldbepalende institutie, betaald van ons aller belastinggeld?

Je kunt die discussie echter beter laten voor wat het is, als je – zoals Aart G. Broek in zijn opinieartikel naar aanleiding van hun open brief – laat blijken, totaal geen sjoege te hebben van wat die discussie nu eigenlijk behelst.

Grabbelton aan drogredenen

Zelden heb ik een stuk gelezen dat zo bol stond van de drogredeneringen, oppervlakkig denken en desinteresse in de argumenten van de opponenten als dat van Aart Broek. Uit denkluiheid willens en wetens wanredeneren is een fikse ondeugd, en het is dan ook maar goed dat Broek allang de middelbare leeftijd heeft bereikt, anders liep hij nog het risico komende december met de zak mee naar Spanje te verdwijnen.

Foto: Ryan (cc)

Nog even over die naam, Cassius Clay…

ACHTERGROND - Het NRC beging afgelopen weekend een fikse faux pas door Muhammad Ali breeduit op de voorpagina te herdenken als ‘Cassius Marcellus Clay’. Ali had er tijdens zijn leven nochtans een fors punt van gemaakt dat hij die naam niet zag zitten.

Slaven werden vaak vernoemd naar hun meesters, en Ali vertikte het daarom, zich nog langer te laten noemen naar een slavenhouder. Zeker toen er succes aan zijn naam begon te kleven.

Niet enkel het NRC vergaloppeerde zich. De Amerikaanse sportverslaggever Bob Costas presteerde het om Ali op nationale televisie postuum nog even de les te lezen. Want Ali overdreef wel hoor, dat Cassius Clay een ‘slavennaam’ zou zijn. De 19e eeuwse Clay was juist een abolitionist, een voorvechter voor afschaffing van de slavernij.

Een nogal aanmatigend staaltje witwassen van de geschiedenis, meent schrijver Ta-Nehisi Coates (Between the World and Me, 2015): Clay was voor geleidelijke afschaffing van de slavernij. Ja, hij schonk de meeste van zijn slaven – die hij geërfd had – hun vrijheid, en gaf daarmee zo’n beetje het familiekapitaal op; maar anderszins had hij er ook geen moeite mee, slaven uit rancune te verkopen.

Rajiv Sethi, economieprof aan de Columbia Universiteit, toverde op twitter een bladzijde uit Ali’s autobiografie tevoorschijn, waarin deze verteld hoe hij op middelbare school voor het eerst las over wat zijn blanke naamgenoot zoal dacht. Fraai is inderdaad anders.

Quote du Jour | Geen heilige willen zijn

„Misschien tijd voor een kleine anekdote”, glimlacht hij en vertelt van zijn ervaringen in een dorpje bij het Balatonmeer waar hij een buitenhuis heeft. Op de eerste dag werd hij daar meteen aangesproken door een buurvrouw die zich beklaagde over de zigeuners in het dorp. Of Konrád daar als man met invloed iets aan kon doen. Misschien zelfs wegjagen.

„Na een paar dagen heb ik haar gevraagd, tante Tereza, moet die oude grootmoeder ook weg? Nee zei ze, die zorgt voor haar kleinkinderen. En die jonge moeder? Nee die ook niet. Maar die Gyula wel, dat is een slechte man!”

Tante Tereza is bang voor de groep, maar niet voor het individu, legt Konrád uit. De groep zigeuners moet weg, maar de individuele zigeuner mag blijven. De politiek en de media veralgemeniseren. Dat leidt tot idiote ideeën zoals het referendum dat premier Orbán wil houden over de toelating van migranten.

Quote du Jour | Taal als vehikel voor extreem-rechts gedachtegoed

„Lügenpresse” voor de kwaliteitspers. ‘Altparteien’ voor de gevestigde politieke partijen, en ‘Volksverraders’ voor leidende politici – vele Duitsers bedienen zich inmiddels als vanzelfsprekend van deze begrippen.

Velen zijn zich echter niet bewust van de achtergrond ervan. Ze gaan namelijk terug op de zogenaamde ‘Neue Rechte’, een radikaal rechts-nationale beweging, die in de afgelopen jaren steeds verder aan sterkte gewonnen heeft.

Een blik op dit wereldje toont, hoe gelijksoortig de denkramen zijn – ze reiken van de omstreden SPD-man Thilo Sarrazin tot aan de opinieleider van het Nieuwe Rechts, Götz Kubitchek. Een blik op deze kring toont, hoe breed het neorechtse gedachtegoed in Duitsland onderhand verbreid is.

De ideeën van Nieuw Rechts – alsook haar jargon – zijn niet enkel bij Pegida-marsen alomtegenwoordig, maar ook in de publieke discussie, bij lezingen en voor alles op social media.

Quote du Jour | Sykes-Picot is dead, now what?

The post-Sykes-Picot order will be the result of fighting in the coming years between regional powers – first and foremost Iran and Saudi Arabia – and their religiously motivated auxiliaries, such as the Shia Hezbollah or the Sunni Islamic State. Any Western military intervention would only exacerbate the situation.

The era when a Western hegemon could maintain control of the Middle East, by military force if necessary, is over. Regional forces, not external powers (including Russia), will create the new order in the Middle East emerging out of the remains of the Sykes-Picot system. By the time proxy wars like the one in Syria have finished their work, the Sykes-Picot Agreement will be history.

Boris Johnson pleitte in 2006 nog voor toetreding Turkije tot de EU

Op 23 juni houden de Britten een referendum of Groot-Britannië in de EU moet blijven.

De voormalig burgemeester van London, Boris Johnson, heeft zijn politieke toekomst inmiddels verbonden aan het populistische kamp, en pleit ijverig voor uittreding.

Acht jaar geleden nog zong Johnson een heel ander toontje. BuzzFeed wist een oude BBC-documentaire op te duikelen waarin Johnson pleit voor een verenigd Europa en toetreding van Turkije.

Welke wetgeving willen sekswerkers nu zelf?

De Tweede Kamer zal komende week naar alle waarschijnlijkheid een wet aannemen die klanten van prostituees strafbaar stelt als die redelijkerwijs kunnen vermoeden dat er sprake is van gedwongen prostitutie.

Belangenorganisaties voor sekswerkers zijn hier juist fel op tegen. Zo stelt Yvette Lurs van belangenvereniging Proud dat als je sekswerkers echt wil helpen, je prostitutie juist moet decriminaliseren.

In een TED-talk gaat sekswerker Toni Mac punt voor punt de vier benaderingen af waarmee overheden sekswerk in de greep hebben geprobeerd te krijgen, en waarom ze zowel contraproductief zijn als sekswerkers alleen maar in de problemen brengen.

Of het nu gaat om een algeheel verbod, een tippel-/bordeelverbod, een verbod op het kopen van seks (het Scandinavische model) of legalisering (het Nederlandse model), aan al deze benaderingen kleven nadelen voor sekswerkers zelf.

Zelden wordt door politici aan sekswerkers zelf gevraagd aan wat voor soort wetgeving en rechtsbescherming zij nu behoefte aan hebben. Dat zie je nu ook weer in de huidige politieke besluitvorming. Politieke partijen komen elk vanuit hun ideologische overtuigingen en veronderstellingen over sekswerk met wetsvoorstellen om mensenhandel uit te bannen en prostituees te beschermen, maar naar sekswerkers zelf wordt nauwelijks geluisterd.

Aan het einde van haar presentatie komt Mac echter met een voorbeeld van hoe het ook kan.

Quote du Jour | Burying the white working class

It becomes clearer every year, particularly with Sanders’s popularity, that the American ruling class has made out like bandits simply by keeping portions of the large (and potentially powerful) working class from uniting in a single political party behind even a social-democratic program. And that such a scenario would be nothing short of a disaster for them.

Waarom doet de Democratische elite, waaronder pundits en journalisten, zo neerbuigend over de blanke arbeidersklasse? Wel, omdat hun neoliberale visie niet strookt met de belangen van die arbeidersklasse, schrijft Connor Kilpatrick op Jacobin.

Jeremy Corbyn steviger in zadel dan bij aantreden

Ondanks alle kritiek die Corbyn te verduren krijgt in de media en van collega-politici, zit hij steviger in het zadel dan bij zijn aantreden in september 2015, zo blijkt uit een peiling van YouGov.

Corbyn is er in geslaagd een hoop nieuwe leden aan te trekken, en als zijn leiderschap ter discussie zou komen te staan zou volgens deze peiling 64% van alle Labour-leden bij een formele leiderschapsverkiezing op Corbyn stemmen. Slechts 33% van de ondervraagden zegt op een alternatieve kandidaat te zullen stemmen, mocht het tot een officiële stemming komen.

Vorige Volgende