Geert Wilders twitterde eerder vandaag een fotosjop waarin Alexander Pechtold tussen radicale moslims en ‘Hamasterroristen’ meedemonstreert.
Pechtold overweegt aangifte, zo laat hij aan de Volkskrant weten. Volgens hem hitst Wilders diens achterban met dergelijke nepfoto’s op tot intimidatie en bedreiging.
De PVV-leider wil echter van geen wijken weten en deed er nog een schepje bovenop:
Het land wil dat in 2030 twintig procent van haar energievoorziening duurzaam wordt gewonnen. Nu is dat nog slechts elf procent.
Het land is van plan de komende jaren nog eens zo’n 364 miljard dollar in de ontwikkeling van duurzame energie te steken.
Iemand maakte een filmpje over een man die zichzelf een marionet van de alcohol vindt op een gelijknamig liedje van Röyksopp, een Noors elektropopduo.
Het kanaal ‘Climate State’ werd gesloten, zogenaamd wegens spam en misleiding. Zelf zegt het kanaal niets misdaan te hebben.
Why would someone target our climate related YouTube channel? because it was the largest and fastest growing climate focused channel on the internet, with close to 500 videos, over 18k subscribers.
Climate State vermoedt dat de ideologische wissel in het Witte Huis en het rabiate negationisme aldaar wel eens een verklaring zou kunnen bieden voor deze beslissing van Youtube (en uiteindelijk Google).
Je kunt van berberblues vinden wat je wilt – de monotone koortjes spreken mij dan weer minder aan – maar swingen doet het wel.
De band heet Tamikrest en is alweer tien jaar oud. Dit nummer is van hun album ‘Chatma’ uit 2014.
Op social media doet een vermakelijke Simpsons-meme de ronde met dit citaat van Homer:
Facts are meaningless. You can use facts to prove anything that’s even remotely true. Facts schmacts.
Dat gaat natuurlijk over de wijze waarop de regering Trump en diens achterban met feiten omgaan. ‘Nepnieuws’, ‘feitenvrije journalistiek’ is een hot topic geworden sinds de afgelopen verkiezingscampagne. Menigeen zwaait met opgeheven vinger over de noodzaak van feitelijke berichtgeving en hoe lak aan de waarheid de dood in de pot is voor de democratie. Zelfs Hannah Arendt en George Orwell worden erbij gehaald.
Hoe terecht die waarschuwing ook moge zijn, het is natuurlijk wel gewoon zo dat je feiten zo kunt uitvergroten dat je daarmee alles kunt aantonen wat ook maar een beetje waar is.
Neem nu misdaadstatistieken. Ik heb de huidige hoofdredacteur van de Telegraaf ooit zien beweren dat toch niet te ontkennen viel dat hieruit bleek dat er iets loos was met Marokkaanse Nederlanders, terwijl Zihni Özdil ‘m net daarvoor had uitgelegd dat wanneer je die feiten interpreteerde in het licht van sociaal-maatschappelijke positie, achterstand en etnische profilering door politie en justitie, er eigenlijk weinig overbleef van die buitensporige criminaliteit die hen wordt toegedicht.
‘Bring me the Disco King’ is een jazznummer van David Bowie’s album ‘Reality’ uit 2003. Het oorspronkelijke arrangement betrof een funky parodie op jaren zeventig disco, maar dat werkte niet, zo merkte Bowie. Het nummer bleef daardoor tien jaar op de plank liggen.
De instrumentele versie van Los Prandini is een prima vertolking. Daarnaast is er nog een verheffende romantisch-gothische remix van Danny Lohner (NIN) voor de film Underground, met medewerking van John Frusciante (Red Hot Chili Peppers) en Maynard James Keenan (Tool).
Niet de gedoodverfde centrist en voormalige premier Manuel Valls, maar de idealistische, linkse Benoît Hamon (49) won het mandaat van de linkse partijen om een gooi te doen naar de presidentsverkiezingen.
Ondertussen is de kandidaat van de liberale UMP François Fillon verwikkeld in een corruptieschandaal.
Het zou dus nog wel een spannend kunnen worden in Frankrijk: mogelijk wordt het een keuze tussen een regering van een groenlinkse vakbondskandidaat en de nationalistische xenofoob Marine Le Pen.
In debatcentrum De Balie werd maandagavond het moslimvraagstuk nog maar eens op de agenda gezet.
Daarbij werden onder meer vanuit het publiek uitlatingen gedaan die mogelijk strafbaar zijn, stelt de Amsterdamse wethouder Kasja Ollongren (D66).
Directeur Yoeri Albrecht vind de commotie maar flauwekul.
Volgens journalist Edward Jay Epstein, die een drietal degelijke boeken over de moord op Kennedy op zijn naam heeft staan, is Edward Snowden naar alle waarschijnlijkheid een Russische ‘asset’. De enige vraag die hij nog heeft is vanaf wanneer dat al het geval was.
Charlie Savage legt in de New York Review of Books uit hoe Epstein speculatie op speculatie stapelt, op grond van ‘what-if’-scenario’s.
COLUMN - Trumps pr-madam Kellyanne Conway introduceerde dit weekend het begrip ‘alternatieve feiten’ om de glasharde leugens van persvoorlichter van het Witte Huis Sean Spicer te duiden.
We kunnen daar filosofisch over doen. Volgens Nietzsche bestaat er geen waarheid, enkel interpretaties. Volgens Foucault is kennisproductie een functie van de macht. Dergelijke postmoderne inzichten zouden dan in gepopulariseerde vorm langzaam doorsijpelen naar de bevolking, en voilá: ziehier het resultaat.
Ik geloof daar weinig van. Het cynisme bij de bevolking over politiek en media komt niet door een plotselinge doorbraak van postmoderne inzichten, maar door het gedrag van politiek en media zelf. Machthebbers liegen en media zijn doorgaans de slippendragers van de macht.
U zult zich nog wel herinneren hoe de regering Bush het volk en de rest van de wereld voorloog over massavernietigingswapens in Irak, en de samenwerking van Saddam Hussein met Al Qaeda. De media ging daar in mee, berichtte erover alsof het Witte Huis een autoriteit was en Colin Powell met zijn toneelstukje voor de VN als een indrukwekkende toespraak. Indrukwekkend was het: het was eveneens desinformatie.
Dat slippen dragen van de macht heeft een lange traditie: CNN werd beroemd door haar berichtgeving over de eerste Golfoorlog, maar ze liet enkel de Amerikaanse kant van het verhaal zien; niet de dood en het verderf dat de Amerikaanse bommen zaaiden. Het was het begin van ‘embedded journalism’; journalisten die kritiekloos het speelboekje van het Amerikaanse leger volgden en in feite als pr-agenten fungeerden.
Authenticiteit en oprecht idealisme is waar kiezers in dit tijdsgewricht om vragen. Geschrokken van het ongekende politieke cynisme van VVD en PvdA dat het eigen strategische stemgedrag van 2012 heeft gebaard, hunkeren kiezers naar politici die echte mensen zijn, die zich met volle overtuiging voor hun idealen inzetten.
Lijstduwer voor de Partij voor de Dieren Ewald Engelen fileert de verkiezingscampagne rondom Trudeau-wannabe Jesse Klaver, die in een recente campagnefoto als een messiasfiguur poseert tussen een schare bewonderende GroenLinks-leden.
