Closing Time | Girls Talk
Dat Garbage het nog steeds kan, bewijst de band hier met punkzangeres Brody Dalle, in een rauw nummer over hoe meiden en vrouwen elkaar voortdurend verbaal afbreken.
Dat Garbage het nog steeds kan, bewijst de band hier met punkzangeres Brody Dalle, in een rauw nummer over hoe meiden en vrouwen elkaar voortdurend verbaal afbreken.
Over the Rhine is een van die bandjes waar je nauwelijks wat van hoort als je je niet tussen 1990 en 2005 in het christelijke muziekcircuit begaf, terwijl ze wel gewoon steengoed zijn en een broertje dood hebben aan preken.
Dit nummer komt van het in eigen beheer uitgegeven Dog Eat Dog. Misschien wel hun beste plaat.
Seizoen 7 van Game of Thrones mag dan afgelopen zijn, maar dat betekent niet dat het geen zin meer heeft erover door te praten.
Zoals menigeen wel weet, is George R.R. Martin een geschiedsfanaat, die deze fantasywereld en de verwikkelingen daarin baseert op het Europese verleden; met name de Rozenoorlogen tussen de huizen York (Stark) en Lancaster (Lannister).
De vraag is: valt er iets van het verleden op te steken, desnoods via het vergrootglas van de fantasy?
Gezien het feit dat Bashar al-Assad de oorlog schijnt te hebben gewonnen, vandaag de vraag: is dat werkelijk zo erg? Want stel je voor dat het regime was gevallen, was Syrië vervolgens dan niet verwikkeld geraakt in langdurige oorlogen tussen kleinere – al dan niet jihadistische – vissen in competitie om de macht? We kunnen in Irak en Libië zien hoe dat uitpakt.
Deze uitwisseling tussen de edelvrouwe Olenna, die op het punt staat naar de andere wereld geholpen te worden door de krijgskampioen van het rivaliserende huis, dat op dat moment de troon in handen heeft en moet verdedigen tegen een coalitie van een buitenlandse invasiemacht en zo’n beetje alle overige adellijke families.
Oké, dit nummer van The Walkmen doet nogal denken aan Reptilia van The Strokes, vooral qua zang ook, maar het klinkt er niet minder lekker door.
Eivør Pálsdóttir komt van de Faraoër-eilanden. Omdat die tussen IJsland, Noorwegen en Groot-Britannië in liggen, is ze thuis in meerdere talen.
Dat komt handig uit als zangeres; ze is in heel Scandinavië populair.
Dit nogal spookachtige lied bezingt de mist die over de kale heuvels van het landschap trekt, en het gevoel van eenzaamheid die dat oproept.
Guilhem Desq bewijst met wat moderne elektronische hulpmiddelen dat je op een middeleeuws instrument behoorlijk kunt rocken.
Hoe zullen we dit genre eens noemen? Medieval metal? Alhoewel, gooi er een trombone tegenaan en het gaat richting klezmer.
Hij zoekt nog kleine geldschieters voor zijn aankomende album, trouwens.
Het is merkwaardig dat We Barbarians nooit is doorgebroken, want ze maken ongecompliceerde gitaarrock met een kraakhelder geluid.
Je zou toch zeggen dat daar een markt voor is. Nu alleen die ene hit nog.
Wie ‘elektronische gospel’ zegt, zegt natuurlijk Depeche Mode. Bij Pitchfork klaagde de recensent over ‘Delta Machine’ (2013) dat het net een verzameling ongebruikt materiaal van ‘Songs of Faith and Devotion’ was.
Laat ik dat nou toevallig hun beste album vinden. Mij hoor je dus niet klagen.
COLUMN - Als kind van de jaren tachtig kreeg ik nogal wat Amerikaanse televisieseries mee. The A-Team, Knight Rider, de Cosby Show. Veel herhalingen ook. Daarmee krijg je onbedoeld de culturele waarden mee, die erin verondersteld worden.
Een serie waar ik de laatste jaren steeds vaker onwillekeurig aan terugdenk, is de sitcom All in The Family. Dat komt door het typetje Archie Bunker. Archie was een typische vijftiger uit de arbeidersklasse die dan moet zijn opgegroeid in de jaren twintig en dertig, en die de hele dag zat af te geven op immigranten, feminisme en Democraten.
Bunker vond zijn schoonzoon maar een liberale hippie, en vond het maar niks dat vrouwen achter het fornuis vandaan kwamen en de plekken innamen die mannen rechtens toebehoorde. Hij maakt zich in die serie voortdurend belachelijk door zijn chagrijn en onmiskenbare bevooroordeeldheid.
De veronderstelling in de serie is dat de kijker onmiddellijk doorheeft dat Archie zich daarmee belachelijk maakt. Dat zegt iets over de culturele wind die in de jaren zeventig waaide. Zo’n Archie Bunker werd beschouwd als een fossiel uit een voorbije tijd. Veel twintigers en dertigers herkenden ongetwijfeld hun vaders: je kon moeilijk anders dan van ze houden, maar hun overtuigingen waren blijven steken in de jaren vijftig.
In 2008 brachten Brian Eno (ja, daar is ‘ie weer) en David Byrne het Album Everything That Happens Will Happen Today uit. Dit elektronische gospelfunknummer werd als gratis download weggegeven.
This groove is out of fashion
These beats are 20 years old..
Dat moge zo zijn, maar het zet de heupen niet minder in beweging.
In 1990 brachten Brian Eno en John Cale de plaat Wrong Way Up uit. Het nummer ‘Spinning Away’ werd tien jaar later nog eens in een coverversie gebruikt voor de film The Beach, met Leonardo DiCaprio en Tilda Swinton in de hoofdrollen.
Dat facebook beter fakenewsbook kan heten werd ook deze week weer duidelijk.
Een Limburgse ondernemer vond het een goed idee beveiligingsbeelden van een ziekenhuis in het Noordwesten van Rusland voor te stellen als komend van universitair ziekenhuis Gasthuisberg te Leuven.
De Rus werd uiteraard een agressieve vluchteling. De daarop volgende reacties logen er niet om.
Wordt het niet eens tijd dat het openbaar ministerie serieus werk gaat maken van het aanpakken van lieden die roekeloos haat zaaien door fake news te posten; of zou dat onbegonnen werk zijn?