Closing Time | No Difference
Het motivatiepraatje van de week krijgt u van Jess Cornelius. Op een kek retro-jaren ’70 muziekje.
Het motivatiepraatje van de week krijgt u van Jess Cornelius. Op een kek retro-jaren ’70 muziekje.
Johnny Marr (ooit gitarist/toetsenist van The Smiths) maakt tegenwoordig doorgaans middle of the road gitaarrock. In dit merkwaardige synthpopnummer weet hij een uptempo beat te verenigen met een mistroostig nihilisme.
Yup, dat had ik dus goed aangevoeld. Die troosteloze jaren ’70 socialistische betonbouw die het decor vormt voor de clip helpt ook enorm.
Fred Walravens, de nummer 1 op de lijst waarmee het Forum voor Democratie in Zeeland de Provinciale Statenverkiezing hoopt te bestormen, is niet enkel onzichtbaar – hij wil ook gewoon beslist niet praten voor de camera.
Een merkwaardige electorale strategie, gezien de moeite die allerlei collega’s van hem doen om zichzelf in de kijker te spelen.
Dat heilige geloof van Amerikanen in het vermogen om zichzelf op te pakken en bergen te verzetten blijft fascinerend.
Depri jaren negentig Britpop, daar vrolijkt een mens van op.
De jongens en meisje van The Damn Truth hebben goed naar Janice Joplin geluisterd. Zangeres Lee-La Baum schreeuwt ‘r stembanden wel kapot, maar ach, wat zou ’t?
In Frankrijk wereldberoemd, daarbuiten slechts een negentiende plek op het Eurovisiesongfestival van 2008. Toch zet Sébastien Tellier af en toe lekkere deuntjes neer.
Het leuke van Bowie-covers is dat je er alle kanten mee op kunt. Anna Calvi is er best wel goed in.
Kate Bush meets folk; liedjesmaker Martin Newnham – afkomstig van The Isle of Wight voor ’t geval dat u zich afvroeg waar dat accent toch vandaan komt – flikt het gewoon.
Zelf dacht ik, naar aanleiding van de fraaie clip waarin Donald Sutherland een eigenzinnige uitvinder speelt, dat Bush een soort kinderverhaaltje had bedacht, maar dat blijkt niet zo te zijn.
De tekst is geïnspireerd door Peter Reich’s memoire A Book of Dreams uit 1973, over zijn tijd op Orgonon, het onderzoekscentrum van notoire kwakzalver Wilhelm Reich.
Acht parlementsleden uit de Labourpartij en inmiddels ook drie parlementsleden uit de Conservatieve Partij hebben zich afgescheiden uit onvrede over de koers van hun voormalige partijen.
En is een gerede kans dat meer parlementsleden zich bij hen zullen voegen.
De Conservatieve Partij had tot dusver met de Ierse Democratic Unionist Party een krappe meerderheid in het Britse Lagerhuis. Die meerderheid zijn ze nu kwijt.
Wat je ook moge vinden van singer-songwriter Andrew Bird, hij blinkt in ieder geval uit in publiciteit. Zijn wikipediapagina leest als een promotiefolder en zijn videoclip zit vol lovende blurbs (van hemzelf).
De man heeft blijkbaar nog humor ook.
Thom Yorke met een piano en een mengpaneel. Wat wil een mens nog meer op de zondagmiddag?