The Builders & The Butchers zijn een folkrockband uit Oregon. In ‘Bringing Home The Rain’ verhalen ze over hoe het is samen te leven met iemand die aan een verslaving lijdt.
Kyle Gordon is een Youtube-komiek die meestal korte sketches maakt. Hier pakt hij breed uit met een MTV-spoof op films als Ghost (1990) en het soort melodramatische operetteliedjes waar Jim Steinman befaamd mee is geworden.
Matteo Mancuso is een jazz- en bluesgitarist uit het Siciliaanse Palermo. Op de muziekschool studeerde hij klassieke gitaar en dwarsfluit. Zijn vader Vincenzo Mancuso was trouwens ook al een professioneel gitarist en bekende muziekproducent.
–
Je zult je lichaam maar voor geld moeten verkopen, lijkt Nick Cave hier te zeggen. Maar ja, de kachel moet branden en je vrouw en kinderen willen ook graag een belegde boterham…
Zou deze artiest zich soms ook een prostitué voelen, denk ik dan.
Cream was een Britse band die de tweede helft van de jaren zestig aan de weg timmerde en drie albums produceerde. Ze werd opgericht door gitarist Eric Clapton en drummer Ginger Baker, die op voorspraak van Clapton zanger en gitarist Jack Bruce bij de band haalde.
In 1993 en 2005 gaven ze opnieuw optredens.
Vooruit, nog maar eentje dan van dat briljante album, Mellon Collie & The Infinite Sadness. Er staat wel een hoop vulling op die dubbelplaat; leuk voor liefhebbers van herrie, maar aan normies als ik niet besteed.
Maar als de Pumpkins in de roos schieten, dan is het ook echt sterk. Zoals dit nummer.
Met zo’n titel zou je natuurlijk een lieflijk liedje verwachten, vol rozengeur en maneschijn. Dan ben je bij de Smashing Pumpkins echter aan het verkeerde adres.
Van het onvolprezen album Mellon Collie & The Infinite Sadness (1995).
In de glorieuze jaren negentig trachtten de media de zogenaamde muzikale vete tussen de Beatles en de Rolling Stones nog eens uit te melken door de Britse megabands Oasis en Blur tegenover elkaar te zetten.
Zelf vond ik beide niet zo interessant, totdat Blur in 1997 een oranje album uitbracht, getiteld: Blur.
De rockband All Them Witches (Nashville) doet hier in de verte denken aan The Doors, met de litanie aan proclamaties die zanger Charles Michael Parks Jr. over zijn publiek uitstort.
Ik mis alleen het Hammond-orgel.
South Arcade is een pop-punkband uit Oxford. Volgens zangeres Harmony Cavelle was ‘How 2 Get Away With Murder’ geïnspireerd op de tv-show Dexter, over een seriemoordenaar die tevens werkt als bloedspatanalist op het politiebureau van Miami.
Het klinkt in elk geval vrolijk.
De dochter van Pink Floyd-voorman David Gilmour zit inmiddels ook in het muzikale familiebedrijf. Dat levert een prettig verrassing op, want Romany heeft best een aangenaam stemgeluid.
Tom Waits wordt vandaag 75 jaar: een prima gelegenheid om zijn werk nog eens onder de aandacht te brengen. Zo is ‘Clap Hands’ (van het album Rain Dogs uit 1985) alweer bijna veertig jaar oud, maar klinkt het alleszins contemporain. Het had bij wijze van spreken ook gisteren uitgebracht kunnen zijn.
Maar Waits is naast een begenadigd muzikant ook nog eens een charismatische acteur. Zo zijn de beelden uit deze clip ontleend aan de Terry Gilliam-film The Imaginarium van Dr. Parnassus (2009), waarin hij mr. Nick speelt, een verpersoonlijking van de duivel.