Spinvis staat vanavond echt, heus waar in Carré. Zingt ‘ie zelf. Vraag is of z’n publiek ditmaal wel kan, want dit is eigenlijk een excuusliedje voor een concert dat in 2022 gepland stond.
Bryan Ferry doet Neil Young. Zijn stem klinkt hier wat ijl, maar de rest van de band maakt veel goed. Met een glansrol voor de saxofoniste.
Robert Plant is natuurlijk wereldberoemd geworden als zanger van Led Zeppelin. Hij heeft echter ook een lange carrière als solo-artiest gehad.
Hier een romantisch deuntje van de plaat
Deze gitarist hadden we al wel eens eerder voorbij zien komen, met een filmpje waarbij hij Qawwali-legende Nusrat Fateh Ali Khan van een rockomlijsting voorziet.
Hier geeft hij een onlangs uitgebracht Beatles-liedje een herinterpretatie in de stijl van Muse. En hij blijkt verdorie nog uitstekend te kunnen zingen ook!
Pacifica is een vrouwelijk poprockduo uit Argentinië dat inmiddels een aardige fanbase heeft opgebouwd. Ze maken dan ook lekkere covers op hun Youtube-kanaal.
Anna Moss is een multi-instrumentalist in New Orleans die thuis is in tal van genres, van ‘beatnik porch jazz’ tot folk.
De klarinet die u hoort bespeelt ze zelf, voor het eerst op plaat.
Father why are all the children weeping?
They are merely crying, son…
Oh, are they merely crying, father?
Yes, their weeping is yet to come.
Een ijzersterke tekst in al z’n onderkoelde eenvoud. Maar is het ook waar?
Soms overtreft een cover het origineel. Zo ook deze interpretatie van Elvis Costello’s Watching the Detectives door Duran Duran.
Nou ja, vind ík dan, want over smaak valt wel te twisten, maar weinig onomstotelijk te bewijzen.
Elvis Costello staat bekend om zijn eclectische muzieksmaak. Van punk-rock tot country, jazz en klassiek. In 1998 bracht hij een album vol limonademuziek uit met componist Burt Bacharach: Painted from Memories.
Jazz is een boeiend genre, maar het moet wel een beetje beluisterbaar blijven. ‘Toegankelijk’ heet dat geloof ik in muziekjargon.
Al zou mijn ex dit dan weer bestempelen als ‘limonademuziek’. Niet dat die wel verstand had van jazz. Wel een goede taalvondst, limonademuziek.
Je zou het niet zeggen, maar Tim Husung en band zijn van Duitse oorsprong. De sound is echter volop Amerikaans en doet hier bijna denken aan ZZ Top.
Het klinkt als een medley, maar u hoort mij niet klagen. Geen idee wie ‘Stan Qualen’ moet voorstellen (zal wel een of ander woordgrapje zijn, niet?), maar het klinkt in ieder geval lekker.