Zul je net zien. Treed ik na jaren aarzelen eindelijk toe tot het keurkorps van GeenCommentaar, verklaren deskundigen het einde van de piek in weblog-land. De klad komt erin, voorspelt het Amerikaanse bedrijf Gartner, na 2007 (NRC Next, 29-12-2006, pag. 25). Eind dit jaar zijn er honderdmiljoen weblogs online en daarna zal het aantal weer afnemen. Omdat niemand ze nog leest. En dat ligt niet alleen aan het aanbod, maar ook aan de kwaliteit, aldus een woordvoerder van Gartner.
Alleen de goede weblogs zullen overleven: natuurlijke selectie in zijn ware vorm. Geldt dat ook voor GeenCommentaar? Dit sympathieke podium van die-harders en andere enthousiastelingen? Moeilijk te voorspellen. Maar daarover zo meer.
Ik treed dus aan tot de vaste schrijversgroep, een maand nadat bekend is geworden dat het fenomeen waartoe Geen Commentaar behoort over zijn hoogtepunt heen is. En dit alles terwijl ik eigenlijk een hekel heb aan weblogs. Ik vind het een onbetrouwbaar medium, levend gehouden door narcisten die hun stem graag willen laten horen. Wat dat betreft een product van zijn tijd: iedereen heeft tegenwoordig overal een mening over, en dat moet zoveel mogelijk uitgedragen worden. Ook als het niet klopt.
Onbetrouwbaar, vraagt u zich af? Het ene weblog is het andere weblog niet, ik weet het, maar drie weken terug illustreerde GeenStijl andermaal waarom ik er zo moeilijk mee uit de voeten kan. Felix Meurders werd dood verklaard, omdat hij in zijn programma De Leugen Regeert had geciteerd uit een rapport waarin stond dat slechts 21 procent van de jongeren Geen Stijl betrouwbaar vond. Dood verklaard, bij wijze van grap. Wat een humor! Meurders verloor in 1992 zijn vrouw (Volkskrant Magazine, 19 november 2005, pag. 25 ev).
