Michiel Maas

370 Artikelen
24 Waanlinks
446 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Historicus en freelance journalist
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Democraten beter af met Hillary

Bill en Hill in betere tijdenIn de race om het Amerikaans presidentschap is een ding zeker: de volgende president is geen kleurloos figuur. Dat is wel eens anders geweest. Maar bij de Democraten is de keus moeilijk. Wordt het de eerste zwarte kandidaat, of de eerste vrouw? Als het om gedelegeerden gaat, lijkt Obama het te winnen van Clinton.
Maar wat de als democraat geregistreerde kiezers ook vinden, de Democraten maken meer kans met Hillary. En dat is vanwege het simpele feit dat ze het in drie staten aanmerkelijk beter doet dan Obama. En juist die staten gaan in november het verschil maken.

Zoals we in 2000 hebben gezien, wordt de president in november niet gekozen door het aantal stemmen, maar door het aantal kiesmannen dat achter de kandidaat staat. Een kandidaat moet staten winnen om alle kiesmannen achter zich te krijgen. Ze worden niet, zoals bij de voorverkiezingen, verdeeld over de kandidaten. Het is winner takes all.
Uit alle peilingen blijkt dat de VS ook in november gaat stemmen volgens de vaste lijnen van “rode” en “blauwe” staten. De meeste staten zijn vaste waarden: Het zuiden, midwesten en texas zijn altijd “rood”, dus Republikeins. Californië, New York en het hele veld aan mini-staatjes in het Noord-oosten zijn blauw, dus Democraat. Het aantal kiesmannen in beide blokken is ongeveer in evenwicht. De rode staten stemmen in november voor McCain, de blauwe voor welke democraat dan ook.
Maar er zijn drie grote staten, met veel kiesmannen, waarbij de kleur beide kanten op kan gaan: Florida (27 kiesmannen), Ohio (20) en Pennsylvania (21). Om president te worden, moeten twee van deze drie staten worden gewonnen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De appel is rot, leve de Taiwanees

EEEpcBij de laatste verkiezingen voor de gadget of the year van blingblog Engadget voert Apple weer de boventoon. Onderworpenen van de nieuwste iReligie stemmen alle apple-producten en masse naar de top. Maar is die liefde voor alles wat duur, hippig en des Jobs is wel terecht? Want uw verslaggever, nonhip tot op het bot, kreeg onlangs een kek speledingetje in handen. Gemaakt door een – tot nu toe – Taiwanese stickerplakker die nog nooit van technohip heeft gehoord. Om Joran van der S. te citeren: “Het is iets kleins, maar iets lekkééeerrrsss”.

Je moet het Apple-baas Steve Jobs nageven: Hij is goed in het verkopen van spulletjes. De uitvinding van de iPod bleek een commercieel kassucces. Met de juiste mengeling van technohip en orginaliteit wist hij de halve wereld aan de witte oortelefoontjes te krijgen. De iPhone, ook zo’n kek apparaatje, is waarschijnlijk de nieuwste religie geworden.
Had ik nooit echt iets mee, trouwens. Ik heb een mp3-speler die meer kan, beter geluid heeft en goedkoper is. En ik heb al een telefoon. Waar je op kan internetten. Dat gaat net zo waardeloos als op een iPhone.
Maar bij zijn laatste presentatie kwam de coltrui-vijftiger met nog iets beters: een supersmalle laptop. Kan zo tussen de paperassen in de tas. Heel mooi, maar eigenlijk veel te laat.
Vorig jaar kwam Asus, de Taiwanese computerfabrikant die vooral bekend staat om de goedkopere, plompe modellen, met een nieuwtje: de Eeepc. Een ultrakleine laptop, minder dan een kilo zwaar. Gestript van bijna alles wat je op een laptop vindt. Geen dvd, floppy, zelfs geen harde schijf. En vooral – dat is nog het leukste – geen Windows Vista. De Eeepc draait op Linux. Toch kan je erop tikken, internetten, e-mailen en chatten. Muziek luisteren en films kijken gaat prima, en websites als youtube zijn goed te bekijken. En dat allemaal voor de prijs van 350 euro. Goedkoper dan een iPhone met het formaat van de nieuwste Harry Potter.
Het apparaatje heeft zoveel succes dat de Asusfabrieken zich sufdraaien en concurrenten zich afvragen waarom ze altijd zoveel tijd en geld in loodzware laptops hebben gestoken.
Kijk: goedkoop, functioneel, klein en toch een beetje dat early-adoptergevoel. In mijn appelloze wereldje is dat pas echt technohip. Man.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eimert emmert

Dat Eimert van Middelkoop gelovig is weten we, en daarvan kan je vinden wat je wil. Maar goedgelovigheid is een eigenschap die een minister van Defensie niet hoort te hebben.
Toen van Middelkoop van de Amerikaanse ambassadeur te horen kreeg dat de Amerikaanse minister Gates verkeerd was geciteerd door de Los Angeles Times over de rol van de NAVO in Afghanistan, geloofde hij dat meteen. De boosheid over de denigrerende opmerkingen was direct weg. De pers had het natuurlijk gedaan. En dat verwijt kent van Middelkoop wel. In de Nederlandse politiek is het immers doodgewoon om de pers de schuld te geven als je “verkeerd wordt geciteerd”.
Maar naar nu blijkt hebben de woordvoerders van Gates helemaal niet gezegd dat hij verkeerd werd geciteerd. Hij had zijn kritiek alleen niet gericht op individuele landen, maar op de NAVO in Afghanistan in het algemeen. Dat het daarbij in de praktijk maar om drie landen gaat, wordt even buiten beschouwing gelaten.

De meeste Amerikaanse politici zijn wel zo wijs om bij domme uitspraken nooit de geschreven pers de schuld te geven. Kwaliteitskranten in de VS checken en dubbelchecken bronnen en uitspraken beter dan het leger zich voorbereid op een invasie. En dat weten politici.
Maar ook de Nederlandse pers verdient meer krediet. Neem van mij aan dat in 99 procent van de gevallen met “verkeerd geciteerd” wordt bedoeld: “mond voorbijgepraat”. Nederlandse politici zouden flinker moeten zijn.

Vorige Volgende