Lenmeister

Geachte heer Dorenbosch,

Hierbij retourneer ik de tien weken oude foetus die ik van uw organisatie Schreeuw Om Aandacht Leven heb mogen ontvangen. Ik beschouw deze vrucht als ongewenst en ik weet als geen ander waar dat toe kan leiden. Op 1 april 1988 kreeg ik namelijk een soortgelijke pop, terwijl daar op dat moment geen plaats voor was in mijn leven.

Uiteraard heb ik mijn best gedaan om zo goed mogelijk voor Kimberley te zorgen. Ik kan niet zeggen dat ze in materiële zin iets te kort is gekomen, maar ik vermoed dat ze al vroeg voelde dat ze niet echt gewenst was. Een echt vrolijke baby is ze in ieder geval nooit geweest.

Toen Kimberley een jaar of zeven was, heb ik haar verteld dat papa eigenlijk liever geen popje had gekregen. Ik heb het natuurlijk wel iets pedagogischer gezegd dan dat, maar het effect was er niet minder om. In haar puberteit begon Kimberly zich te ontpoppen: ze spijbelde, luisterde naar popmuziek en experimenteerde met drugs (het meeste was toen overigens nog wél legaal).

Tegenwoordig hangt ze de hele dag op de bank en ’s avonds gaat ze met andere poppen aan het dansen. Voor de rest hangt ze apathisch voor de televisie met foute vrienden die maar wat graag misbruik maken van haar gezelschap.