Overzicht

Jos van Dijk

1.193 Artikelen
604 Waanlinks
3.613 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Was tot 2012 docent in het HBO.
Schrijft over Europa en over het vrije verkeer van informatie.
Publiceerde in 2007 "Dit kan niet en dit mag niet; een kroniek van belemmering van de uitingsvrijheid in Nederland." Voortgezet op de website: http://freeflowofinformation.blogspot.com/
Publiceerde in 2016 "Ondanks hun dappere rol in het verzet. Het isolement van Nederlandse communisten in de Koude Oorlog" voortgezet op de website http://nederlandsecommunisten.nl/#site-header
Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Solidair met het broedervolk

, door

ELDERS - In Oekraïne vechten huurlingen uit diverse Europese landen.

Afgelopen zomer schreef ik over Serviërs die meevochten met de separatisten in het oosten van Oekraïene. De “Volksrepubliek Donetsk” had daarvoor net een speciaal gezantschap geopend in Belgrado. Uit Donetsk rapporteerde het Servische bataljon Jovan Sevic overwinningen op het Oekraïense leger. Het bataljon is vernoemd naar een 18e eeuwse cavaleriecommandant uit Servië die de Russen trouw zwoer bij het vestigen van een autonome provincie in de regio Donetsk onder de naam Slavo-Serbia. De historische banden tussen Rusland en Servië worden in patriottische kringen in het Balkanland nog steeds gekoesterd. De Servische premier Vucic verzocht zijn landgenoten deze zomer dringend om naar huis te komen, want “Servië is geen partij in dit conflict”.

Het is niet duidelijk of zijn oproep gehoor heeft gevonden, maar veel nationalistische Serviërs zullen het niet met hem eens zijn. En dat geldt voor meer mensen uit de regio. Vorige week riep de Kroatische regering  net als Vucic landgenoten die in Oekraïne vechten op om naar huis te komen. Het gaat om Kroaten die zich hebben aangesloten bij het extreem-rechtse Azov Bataljon dat de separatisten bevecht in het zuiden van het land.

Foto: foto:wikipedia

Hoe wordt de gastheer in Minsk beloond?

, door

ELDERS - Opnieuw was Wit-Rusland gastheer voor vredesbesprekingen. Gaat het ook nog iets opleveren voor het land zelf en zijn leider?

Naast de vier regeringsleiders, die een nacht moesten doorhalen om een tweede fragiel akkoord te bereiken over het conflict in Oekraïne, zagen we op de beelden de glimmende, besnorde figuur van Aleksandr Loekasjenko, ook wel de “laatste dictator van Europa” genoemd. Wit-Rusland, door Europa en het overgrote deel van de wereld, als paria behandeld, was deze week het middelpunt van de wereldpolitiek.

Vier jaar geleden mocht Loekasjenko aan zijn vierde termijn als leider van de Wit-Russische Sovjetrepubliek beginnen. Demonstraties van zijn tegenstanders werden in december 2010 met harde hand de kop ingedrukt door de KGB, die daar nog steeds bestaat. Dissidenten gingen voor jaren de bak in, al ze er niet in slaagden naar het buitenland te vluchten. De Europese Unie heeft Wit-Rusland wegens ernstige schendingen van de mensenrechten een reeks steeds strengere sancties opgelegd: reisbeperkingen voor hoge functionarissen en het ontoegankelijk maken van banktegoeden. Ook kan Wit-Rusland niet rekenen op steun in het kader van het nabuurschapsbeleid. De deelname van Wit-Rusland aan het Eastern Partnership programma van de EU voor kleine ex-Sovjetstaten is aan beide kanten omstreden. 

Foto: Lake district [foto van de auteur]

Het Verenigd Koninkrijk vergroent

, door

ELDERS - De verkiezingen voor het Britse Lagerhuis zijn spannender dan ooit. Hoe sterk is UKIP? Op links stijgt de populariteit van De Groenen. Met een modekoningin als sponsor en campaigner.

Lange tijd werd in het Verenigd Koninkrijk de politiek bepaald door twee partijen: Labour en de Conservatieven. De partijen wisselden elkaar tot 2010 af in de regering. Toen moest er voor het eerst sinds lang een regering gevormd worden van twee partijen: de Conservatieven en de Liberalen. Het districtenstelsel had al die tijd voor een zodanige stabiliteit gezorgd dat de grootste partij op z’n eentje de regering kon vormen. Elk district vaardigt slechts één vertegenwoordiger af naar het parlement en dat is degene die in dat district het hoogst aantal stemmen heeft gehaald. Alle andere stemmen gaan verloren, met als gevolg dat de grootste partijen de meeste kans krijgen. Nieuwe partijen krijgen geen poot aan de grond, want een stem op iemand die geen kans maakt in een district te winnen gaat per definitie verloren. Alles bij elkaar is het Britse parlement dus bepaald geen volledige afspiegeling van de opvattingen van de Britse kiezers. Een eerlijker kiessysteem is nog niet in zicht zo lang de klassieke oude drie partijen het voor het zeggen hebben.

Foto: copyright ok. Gecheckt 21-10-2022

Zoeken van informatie bestraft

, door

OPINIE - De opmars van de gedachtenpolitie.

Een opmerkelijk vonnis is vorige week uitgesproken tegen een man die van plan was naar Syrië af te reizen om deel te nemen aan de jihad. Omar H. kreeg in hoger beroep van het Gerechtshof in Den Haag een gevangenisstraf opgelegd van anderhalf jaar onvoorwaardelijk. In eerste instantie had de Rotterdamse rechtbank hem twaalf maanden gevangenisstraf opgelegd voor het voorbereiden van moord en brandstichting.

Bij de arrestatie van Omar H. in 2012 in Amsterdam, meldt de NOS, vond de politie tien meter lont en één kilo aluminiumpoeder, dat gebruikt kan worden om explosies te veroorzaken. Op zijn computer had H. uitgezocht hoe hij dat moest doen. Ook vond de politie tien dvd’s met 51 jihadistische films. H. zette dit soort films ook zelf op internet met aansporingen om in Syrië aanslagen te plegen. Tegenover de politie zei H. dat hij naar Syrië wilde om mee te vechten tegen het regime van president Assad.

Het hof heeft nu ook H.’s zoekgedrag op het internet betrokken bij de veroordeling. Het vergaren van kennis over terrorisme en het daaraan ten grondslag liggende ideologische gedachtegoed kan volgens de rechterlijke uitspraak worden beschouwd als ’training’ en daarmee valt het onder de definitie van een terroristisch misdrijf. Zo is weer een nieuwe stap gezet in de bestrijding van het terrorisme. Het vonnis is een voorbeeld voor tientallen vergelijkbare rechtszaken die op dit moment nog lopen.

Het OM hoopt met dit vonnis achter de hand sneller te kunnen ingrijpen bij radicaliserende moslims en potentiële Syriëgangers. Het zou ook een afschrikwekkende werking kunnen hebben, denkt men.

Waan van de dag

Tienduizenden Spanjaarden bij betoging Podemos

, door

Tienduizenden Spanjaarden zijn zaterdag in het centrum van Madrid de straat opgegaan om hun steun te laten blijken voor de linkse protestbeweging Podemos (‘wij kunnen’). De beweging laat zich in de protestcampagne tegen de rechtse regering Rajoy inspireren door de overwinning van Syriza in Griekenland.

En prompt begint ook in Spanje de negatieve framing van deze oppositie tegen het neoliberale bezuinigingsbeleid. De beweging wordt ervan verdacht banden te hebben met leiders van de linkse beweging in Venezuela.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tussen vrijheid en repressie

, door

ELDERS - Frankrijk is nog altijd in de ban van de aanslagen begin deze maand op het satirisch tijdschrift Charlie Hebdo en een joodse supermarkt. De liefde voor de vrijheid van meningsuiting dreigt het nu wel te verliezen van de neiging tot repressie.

Een paar dagen na de aanslagen arresteerde de politie een vijftienjarig meisje dat de terroristen ‘mijn broers’ had genoemd. Het is een van de voorbeelden van de onverzoenlijke houding van de Franse autoriteiten tegen alle uitingen ten gunste van de moordenaars van de medewerkers van Charlie Hebdo en de klanten van de supermarkt. In dit recente overzicht wordt melding gemaakt van een 8-jarige jongen die door de politie ondervraagd werd nadat hij had geweigerd zich aan te sluiten bij een minuut stilte ter herdenking van de slachtoffers van de aanslagen.  Tientallen rechtszaken zijn aangespannen tegen mensen die het terrorisme zouden hebben verheerlijkt. Maar ook voor graffiti op moskeeën worden mensen vervolgd. De provocateur/cabaretier Dieudonné werd gearresteerd nadat hij op Facebook had geschreven: je me sens Charlie Coulibaly (de terrorist van de supermarkt). De gevoeligheid voor alles wat moslims of joden kan raken is buitengewoon groot. De Frans-Algerijnse kunstenares Zoulikha Bouabdellah heeft deze week een kunstwerk teruggetrokken van een tentoonstelling na bedreigingen van omwonenden die hoge hakken op een gebedstapijt niet konden waarderen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Wie is er bang voor de Grieken?

, door

ELDERS - De kiezers in een van de kleinste lidstaten van de EU confronteren Europa met de hamvraag: doen we het nu samen of niet?

Zondag gaan de Grieken naar de stembus. De polls wijzen naar een overwinning van Syriza, de links-radicale partij die een einde wil maken aan de bezuinigingen en wil onderhandelen over het aflossen van de schulden. In Noord-West Europa overheerst de angst voor Syriza. Vergeet goedkope vliegvakanties, waarschuwt de toeristenbranche. Voor de Griekse kiezer tellen andere problemen. De armoede neemt toe, de werkloosheid blijft hoog, sociale voorzieningen zijn afgebroken, er is nu een punt bereikt dat zelfs gaarkeukens moeten bezuinigen. Een keuze voor verandering ligt dus nogal voor de hand. Toch probeert ook premier Samaras van de regerende conservatieve partij Nea Dimokratia (ND) mensen voor zich te winnen door angst te zaaien voor de gevolgen van een nieuwe koers. Met Syriza krijgen we een systeem als in Noord-Korea, zei hij deze week in zijn afsluitende verkiezingsspeeches.

Bondskanselier Merkel mengde zich rechtstreeks in de Griekse verkiezingen met haar speculaties over een mogelijke ‘grexit’. Het loslaten van de euro is voor haar geen probleem meer, zei ze een paar weken geleden, wetende dat de meeste Grieken de Europese munt graag willen houden. Later ontkende ze dit weer en zei ze Griekenland graag bij de euro te houden “als er maar hervormd wordt.” Gezien de geringe populariteit van de Duitse Bondskanselier in Griekenland is een averechts effect van haar opmerkingen niet ondenkbaar. Een ‘grexit’ zou overigens ook voor Duitsland en andere rijkere lidstaten geen voordelen opleveren. De kans dat Griekenland de schulden in drachmes terug zal kunnen betalen is namelijk niet erg groot.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Europatriottisme

, door

RECENSIE - Europa als vaderland? Het lijkt voor veel mensen nog ver weg. Dick Pels pleit voor een milde vorm van Europatriottisme om de Europese integratie verder te helpen.

De reacties op de aanslagen op Charlie Hebdo en de joodse supermarkt in Parijs waren in Europa tamelijk eensgezind. De ‘mars van de republiek’ met Merkel en Hollande was in feite een Europese demonstratie tegen terreur en voor de vrijheid van meningsuiting.

Buiten Europa waren ook totaal andere reacties te horen, van instemming (het westen een lesje leren), eigen-schuld-dikke-bult-verhalen die verwijzen naar de hardnekkige islamofobie in Europa, tot een directe kritiek op de vrijheid die de cartoonisten zich permitteerden in hun bespotting van alles wat voor anderen heilig is. ‘Moslims hebben gelijk dat ze boos zijn,’ verklaarde de voorzitter van de Bond van Katholieken in de Verenigde Staten. ‘Was Charbonnier niet zo narcistische geweest, dan had hij nu nog geleefd.’

Buiten Europa voelen we ons vaak meer Europeaan dan wanneer we thuis zijn. En dat gevoel mag best wat meer groeien, vindt Dick Pels in zijn essay Van welk Europa houden wij? De politieke integratie van Europa gaat niet vanzelf. Brussels beleid is niet voldoende. Burgers moeten ook gevoel krijgen voor de waarde van Europese samenwerking en de idealen die Europeanen daarbij delen.

De geschiedenis laat zien dat de politieke integratie vooraf is gegaan aan de culturele. Bijvoorbeeld in Italië. Na de Italiaanse eenwording in 1861 verklaarde de schrijver en voormalig premier van Piemonte Massimo d’Azeglio: ‘We hebben Italië gemaakt, nu moeten we nog Italianen maken.’ Pels citeert de Poolse historicus Geremek die met de variant kwam: “We hebben Europa gemaakt, nu moeten we nog Europeanen maken.’

Foto: wikipedia

Napolitano is moe

, door

ELDERS - President Giorgio Napolitano van Italië is woensdag afgetreden. De voormalige communist heeft het als president langer uitgehouden dan al zijn voorgangers. Een vraag bij zijn afscheid.

‘Tegen hen die hopen dat ik doorga in mijn ambt, zeg ik simpelweg dat het mijn plicht is de tekenen van moeheid niet te onderschatten’, zei Napolitano (89) eind vorig jaar. Twee jaar geleden voelde hij zich nog wel verplicht door te gaan als president toen er geen opvolger gekozen kon worden. Met het voorbehoud dat hij tussentijds zou kunnen stoppen heeft hij zich toen laten overhalen. Napolitano zit al sinds 1953 in de Italiaanse politiek. Vermoeidheid mag hem op zijn leeftijd dus niet kwalijk genomen worden.

De onkreukbare jurist Napolitano haalde in de polls populariteitsscores van 90%.  Hij werd geroemd vanwege zijn neutrale standpunt als staatshoofd dat boven de kibbelende partijen stond. In de roerige tijden van Berlusconi was hij een vast, betrouwbaar ankerpunt voor de Italiaanse rechtsstaat. Voordat hij in 2006 aantrad als president was hij onder andere minister van Binnenlandse Zaken. Het grootste deel van zijn leven was hij parlementslid voor de communistische partij PCI.

Napolitano meldde zich vanuit het antifascistisch verzet direct na de Tweede Wereldoorlog aan bij de PCI. Met die partij was hij in de Koude Oorlog trouw aan de Sovjet-Unie. Later bekende hij openlijk spijt over zijn opstelling in 1956 tijdens de Russische inval in Hongarije. Vijftig jaar later legde hij als Italiaans president een krans op het graf van Imre Nagy, Hongaars premier in 1956 en voorstander van destalinisatie, die moest wijken voor de Sovjets, en na een geheim proces ter dood werd veroordeeld en terechtgesteld.

Vorige Volgende