De emotie van de olieprijs
De olieprijs, stond hij in juli nog op bijna 150 dollar per vat, nu gaat een vat ruwe olie voor nog maar ongeveer 40 dollar in andere handen over. De vrije val werd ingeluid door de eerste berichten over de crisis waar we in aan het geraken waren en de daaropvolgende angst voor vraagafname. Inmiddels is de prijs alweer aan het stijgen, en dat komt door het bericht dat China aan het hamsteren is, en het nieuws dat er in het Midden-Oosten een conflict aan de gang is tussen twee volken die niets te maken hebben met de olieproductie.
Niks is gebaseerd op een daadwerkelijke afname of toename van de vraag. Sargasso toonde dat al aan met een grafiekje dat de olievraag tegen de tijd en recessies afzette. De conclusie: er is geen enkele significante relatie tussen de vraag en welk fenomeen dan ook. De enige factor waar je van op aan kan is dat de vraag zal toenemen. En dat deed hij dan ook.
Je kan dus concluderen dat de prijs van de olie meer op emotie dan op andere dingen is gebaseerd en dat er tot nog toe eigenlijk nooit een echte olieschaarste op de markt is geweest. Op zich ook niet vreemd want de oliemaatschappijen kunnen ervan op aan dat de olie toch wel verkocht wordt, dus zij kunnen zonder vrees produceren. De winstcijfers over 2008 van de oliemaatschappijen zullen dat straks waarschijnlijk duidelijk laten zien. Objectief gezien zou je dus kleine schommelingen in de prijs verwachten aangezien de vraag slechts geleidelijk toeneemt. Tenzij er uiteraard echt iets groots gebeurd, zoals de ramp bij New Orleans die een groot deel van de Amerikaanse raffinagecapaciteit uitschakelde.