Christian Jongeneel

1.816 Artikelen
361 Waanlinks
2.092 Reacties
Achtergrond: Christian Jongeneel
Christian Jongeneel is auteur van twee romans en zakelijk leider van twee literaire instellingen in Rotterdam. Op de achtergrond is hij politiek actief voor GroenLinks.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Porsche draait hedgefunds een poot uit

Porsche, ook rap op de financiële markt (Foto: Flickr/kevbo1983)

Op dinsdag 28 oktober was Volkswagen gedurende korte tijd waarschijnlijk het meest waardevolle bedrijf ter wereld. De aandelenprijs schoot door de duizend euro heen, terwijl hedgefunds in blinde paniek vochten om een uitweg uit een val waar ze ingelokt waren door Porsche, dat aan de operatie misschien wel twaalf miljard euro overhield.

Het kleine maar erg rijke Porsche heeft in de afgelopen jaren een stevig belang opgebouwd in het veel grotere, maar kwakkelende Volkswagen. De prijs van het aandeel Volkswagen steeg daardoor gestaag en dat kon niet eeuwig goed gaan, dachten verschillende hedgefunds. Zij begonnen te speculeren op een koersdaling door aandelen te verkopen die zij niet bezaten.

Op 26 oktober maakte Porsche bekend 43 procent van de aandelen te bezitten en koopcontracten voor nog eens 32 procent. De rest is in handen van overheden. Kortom, er waren bijna geen vrij verkrijgbare aandelen Volkswagen over. Om aan hun verplichtingen te voldoen moesten de hedgefunds aandelen kopen die er nauwelijks waren.

In het gevecht om de overgebleven aandelen katapulteerde de prijs omhoog en bereikte de 1005 euro op 28 oktober. Een dag later besloot Porsche zijn grip wat te verzachten door vijf procent van zijn aandelenopties vrij te geven, zodat anderen ze konden kopen. De prijs zakte weer in, maar Porsche had in de tussentijd de hedgefunds zes tot twaalf miljard dollar afhandig gemaakt, schat The Economist. Voor één keer waren de financiële roofdieren zelf het slachtoffer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Stemmachines

“Counties and states are better prepared for machine problems than they have been in the past. Problem is that this election may not be like any other in terms of the strain on the system, and small problems can have big consequences when there are such tight margins and so many people showing up to vote.”

Lawrence Norden, verkiezingsexpert bij het Brennan Center for Justice aan de rechtenfaculteit van New York University, zou niet verbaasd zijn als er ook deze keer gedoe met stemmachines is bij de Amerikaanse verkiezingen.

Update voor de liefhebbers: overzicht van wat er allemaal mis kan gaan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

CDA wil hoger aandeel in zielige kindjes

Kinderen in Afrika (Foto: Flickr/McMarcLouwes)

Het CDA vindt dat de PvdA te zwaar vertegenwoordigd is bij ontwikkelingsorganisaties. De PvdA ontkent, maar had ze niet beter in de aanval kunnen gaan? CDA dominant bij landbouworganisaties. VVD dominant in bedrijfsleven. GroenLinks dominant in milieubeweging. PvdD dominant bij dierenbescherming. PVV dominant in tweedehands-autowereld. Enfin, u mag los in de reactiepanelen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

OV-chipkaart: gekraakt maar niet verloren

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

OV-poortjes (Foto: Flickr/P.L. Vaarkamp Photography)

NXP, de fabrikant van de Mifare Classic chip die het kloppende hart vormt van de OV-chipkaart, probeerde het nog via de rechter tegen te houden, maar die gaf het bedrijf ongelijk. Dus mochten de Nijmeegse onderzoekers in detail uit de doeken doen hoe hun kraak van de chip tot stand kwam ? en hoe die allicht te verhelpen is, want zo fideel zijn de academische hackers dan ook wel weer.

Waar twee Duitse hackers eerder dit jaar de hardware van de Mifare-chip ontmantelden om haar werking deels te analyseren, kozen de onderzoekers van de Radboud Universiteit een andere benadering: zij luisterden de communicatie af tussen de chip en een poortje met uitleesapparatuur en probeerden op basis daarvan de werking te achterhalen. Dat bleek verbazingwekkend goed te lukken (.pdf), blijkt uit het artikel (.pdf) dat zij onlangs op een conferentie presenteerden.

Eerst wierpen zij zich op het authenticatieprotocol, waarmee chip en lezer met elkaar kennis maken en besluiten hoe zij verder versleuteld zullen communiceren. Een zwakte in de authenticatie gaf hen een voet tussen de deur van het versleutelingsalgoritme, dat zij vervolgens minutieus uit elkaar peuterden. Met die kennis zijn daarna twee soorten aanvallen op een willekeurige Mifare-chip mogelijk, waarvan de snelste binnen een seconde de geheime sleutel oplevert. Wie die eenmaal in handen heeft, kan de chip uitlezen en manipuleren (.pdf). Daarmee is het mogelijk de chip te klonen of de gebruiksteller van een chip na gebruik weer terug te zetten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederland niet klaar voor burgemeestersreferendum

Zo zien we ze toch het liefst (Foto: Flickr/bowbrick)

Van alle verwijten die hij kreeg bij zijn voordracht tot burgemeester te Rotterdam (je bent een PvdA’er, Marokkaan, Amsterdammer, paspoorthouder, etc.), wist Ahmed Aboutaleb feilloos degene eruit te halen die werkelijk kwaad kon: dat hij een carrière na zou streven. Snel verklaarde hij zeker zes jaar aan te blijven.

Het carrièbezwaar klonk van links tot rechts. En dat is het belangrijkste bewijs dat de Nederlandse samenleving in de breedte niet klaar is om een burgemeester te kiezen door middel van een referendum. Wil je namelijk zo’n referendum, dan moeten meerdere kandidaten in het openbaar zo’n carrière nastreven, met een stevig risico dat ze het niet worden.

De Nederlandse politieke cultuur – zowel burgers als politici – is geneigd dit af te straffen. Als je een ander baantje probeert te krijgen, heb je het kennelijk niet naar je zin op je huidige plek. Dat word je nagedragen. Sterker nog, zelfs als je de baan bemachtigt, zoals Aboutaleb, treft je het verwijt dat je ook wel geïnteresseerd zult zijn in een volgende carrièrestap.

In de Verenigde Staten, waar zo’n beetje alle openbare functies van belang aan de kiezer voorgelegd worden, is men juist trots op baantjesjager. Als de gouverneur van een staat probeert president te worden, staat zijn thuisbasis vooraan om voor hem te lobbyen. Mislukt het, dan is men in elk geval trots dat hij het geprobeerd heeft. Ziet u Maastricht al campagne voeren om Gerd Leers naar Rotterdam te krijgen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KvK wil minder aandacht voor milieu

Water (Foto: Flickr/slinky2000)

De Kamer van Koophandel Noordwest-Holland voert campagne voor de partij Meer met Water bij de plaatselijke waterschapsverkiezingen. Een volle pagina krijgt deze partij in het blaadje van de KvK (doorklikken naar ‘waterschapsverkiezingen’). Je mag dus aannemen dat de KvK achter de boodschap van deze partij staat.

En wat is die boodschap? Lijsttrekker Inico Geels: “Alle toeters en bellen zijn leuk, maar het mag geen cent extra kosten. De econo­mische motieven zijn leidend. Niet de ecologische. Het is perfect als beide zijn te combineren. Maar wij voeren beleid in die volgorde. (…) Van mij mogen de kik­kervisjes overal terugkeren. Als dat het hoogheemraadschap maar geen cent extra kost.”

Nou wordt de KvK helemaal gefinancierd door ondernemers, dus die mogen campagne voeren, net zoals de ANWB zich mag roeren in de asfaltlobby. Dan krijgt de ANWB last met haar groene leden, die weliswaar een auto hebben, maar het milieu wel degelijk een warm hart toedragen. In het mailcircuit roeren groene Hollandse ondernemers zich inmiddels. Zij willen niet dat de KvK namens hen de centen boven het milieu stelt.

In het geval van de KvK speelt nog iets meer. Van de ANWB word je vrijwillig lid. Inschrijving bij de KvK is wettelijk verplicht voor ondernemers. Er zijn ook subsidies die je via de KvK moet aanvragen. Kortom, de KvK is voor een aanzienlijk deel een privaat gefinancierd verlengstuk van de overheid. En daarvan kun je je met recht afvragen of die politiek campagne mag voeren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gemeenten: meer vrijheid om te beleggen?

Appelbomen in Grouw, dik 600 euro per bewoner kwijt (Foto: Flickr/Sybren Stüvel)

Gemeenten, provincies en waterschappen hebben in totaal een bedrag van 225,8 miljoen euro uitstaan bij de banken Lehman Brothers, Landsbanki Islands en Kaupthing HF Investment Bank, meldt Binnenlands Bestuur. Dat is veel geld, maar ook weer niet zoveel dat een van hen dreigt om te vallen. Kennelijk zit er bij decentrale overheden zoveel geld opgepot dat het verlies van zo’n bedrag de normale gang van zaken niet raakt.

Al die overheden houden zich – zo valt te hopen – netjes aan de Wet financiering decentrale overheden (wet FiDO). Die werd in het leven geroepen nadat de provincie Zuid-Holland voor dik twintig miljoen euro de boot in ging in de Ceteco-affaire, in de nasleep waarvan bleek dat er bijna een miljard uitstond of aan toezeggingen gedaan was.

Vorig jaar al vroeg PvdA-kamerlid Pierre Heijnen zich af of de wet FiDO niet openingen liet voor een nieuw debacle, maar zijn twijfels werden weggewoven. Het kader werkte. Sterker nog, lagere overheden vonden dat ze wel wat meer autonomie mochten krijgen. Daar ging de discussie over.

En daar moet de discussie over blijven gaan, als het aan de Vereniging Nederlandse Gemeenten ligt. Toen Wouter Bos vorige week suggereerde dat de teugels strakker aangetrokken moesten worden, reageerde de VNG prompt dat dit paniekvoetbal was. Tsja, zo kun je natuurlijk redeneren. Een kwart miljard kwijtraken is geen ramp, daar hoef je heus je financiële beleid niet voor aan te passen.

Vorige Volgende