Klaas Knooihuizen, auteur op Sargasso

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Volentekriebels | De bom

26 november 2012 , 15:30 , door Klaas Knooihuizen

COLUMN - Vanaf vandaag op Sargasso: de Vaste Gasten, elke dag om half vier. Net als je even inkakt op je werk, schudden onze columnisten je weer wakker met hun vileine woorden en scherpe pen. Vandaag Johnny Volente, over de atoombom en de prehistorie.

Ik heb er al moeite mee om elke dag te bedenken wat ik zal gaan eten, laat staan dat ik een antwoord heb op de vraag of Iran al dan niet over kernwapens zou moeten mogen beschikken. De nucleaire wapenwedloop van de Koude Oorlog heeft er volgens mij aan bijgedragen dat WO III ons tot op heden bespaard is gebleven, dus in die zin zou ik zeggen: doen, maar er hoeft natuurlijk maar één gek te zijn die op de spreekwoordelijke rode knop drukt en we zijn allemaal het haasje. Dat dwazen als Stalin en Nixon het in het verleden niet deden, biedt niet de garantie dat Ahmadinejad en Netanyahu hun handjes in de toekomst wel thuis zullen houden.

Grote denkers als Pim Fortuyn en Geert Wilders noemden de islam achterlijk. Daar zit wat in. Iran lijkt zeventig jaar na de uitvinding van de atoombom nog steeds moeite te hebben om zelf zo’n ding te maken. Hoe moeilijk kan het zijn om een beetje uranium te splijten?

Foto: Nationaal Historisch Museum (cc)

Geen Tegenlicht zonder BZV

8 november 2012 , 15:00 , door Klaas Knooihuizen

COLUMN - Over de toekomst van de Publieke Omroep. En of Jean-Pierre Geelen over vijf jaar nog wel een baan heeft.

Terwijl Nederland moord en brand schreeuwde over die paar extra grijpstuivers die de zorgpremie ons gaat kosten, poogde Volkskrant-recensent Jean-Pierre Geelen om de eeuwigdurende discussie rond de Publieke Omroep (PO) weer eens aan te zwengelen. Dit naar aanleiding van uitspraken van PO-directeur Henk Hagoort, die vreest dat Boer zoekt vrouw door de bezuinigingen van het kabinet misschien wel gaat verdwijnen.

Geelen meent dat dat niet erg is en daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar toch ook weer niet. De werkelijkheid is nu eenmaal niet zo eendimensionaal als, ik noem maar wat, Boer zoekt vrouw.

Ik mag de tv-recensies van Geelen graag lezen, al is het maar omdat ze keer op keer bevestigen dat ik niets gemist heb. Ik hoef Sterren springen of Strictly come dancing niet te hebben gezien om te weten dat Geelen hier exact opschrijft was ik zou hebben gevonden als ik wel gekeken had. Ook in zijn open brief kon ik mij aanvankelijk helemaal vinden. Boer Aad heeft bij de KRO helemaal niets te zoeken, laat staan een vrouw. Dat doet-ie maar bij RTL.

Foto: Dav Yaginuma (cc)

Zit Movember wel snor?

25 oktober 2012 , 15:30 , door Klaas Knooihuizen

COLUMN - Waarin de auteur zich afvraagt of het goede doel alle middelen heiligt.

Snordragend Nederland heeft nog precies één week om zich voor te bereiden op de vreselijkste maand van het jaar: Movember. Over de hele wereld laten jongens en mannen, in ruil voor sponsorgeld, een maand lang hun snor staan. Ondertussen lachen ze zichzelf en elkaar keihard uit, want een snor vinden ze achterlijk, ordinair en bovenal heel erg volks. Dat de Mo Bros en Mo Sistas (zo noemen ze zich echt) daarmee miljoenen trotse snordragers belachelijk maken, kan ze weinig schelen. Hun snorren leveren geld op voor onderzoek naar prostaatkanker. Dan mag er toch wel een beetje gelachen worden?

Movember staat niet op zichzelf. Voor veel mensen is een bijdrage leveren aan een betere wereld of, voor mijn part, het afkopen van een sluimerend schuldgevoel, onvoldoende reden om een donatie te doen aan een goed doel. Tegenover elke gift moet een dosis entertainment staan. Vandaar al die glazen huizen, Live8 popconcerten en avondvullende televisieprogramma’s.

En gele polsbandjes. Ik heb nooit begrepen waarom mensen vrijwillig rondlopen met die afzichtelijke Lance Armstrong-elastiekjes. Is het om te tonen dat ze tegen kanker zijn? Dat lijkt me overbodig, want dat is toch iedereen? Of willen ze hun vrijgevigheid etaleren? Ook dat lijkt me sterk: zo’n ding kost een dollar. Dat zet natuurlijk nauwelijks zoden aan de dijk. Het kan op lange termijn zelfs schadelijk zijn voor de totale inkomsten van goede doelen, omdat bandjesdragers kunnen denken dat ze van alle verdere donatieverplichtingen gevrijwaard zijn.

Foto: Henry Jose (cc)

De mode is verraderlijk veranderlijk

11 oktober 2012 , 13:00 , door Klaas Knooihuizen

COLUMN - Waarin Johnny Volente de modewereld probeert te doorgronden en uiteindelijk de trendwatcher in zichzelf ontwaart.

Wijnrood wordt de kleur van deze herfst, kopte Elsevier. Hoewel het me werkelijk geen fluit interesseert, besloot ik om er eens op te letten. Na drie weken herfst moet ik teleurgesteld concluderen dat ik geen opvallende toename in wijnrode kleding heb gesignaleerd. Daarbij moet ik aantekenen dat ik in een bejaardenbuurtje woon. Hier is de kleur van de herfst al zeker drie decennia lichtblauw met bloemetjes.

Elsevier schrijft zoiets natuurlijk niet zomaar. Ik ga de boel niet factchecken, maar ik geloof best dat Gucci, Carven en Haider Ackermann inderdaad alle drie wijnrood in hun modeshows lieten zien. Het kan natuurlijk per ongeluk een keertje gebeuren dat alle modehuizen dezelfde kleur kiezen, maar dergelijke overeenkomsten komen net even te vaak voor om vol te kunnen blijven houden dat er sprake is van toeval. Dat de grote modekoningen onderling afspraken maken, is eveneens uitgesloten. Geloof me, ik ken die types.

Modehuizen zijn geen buiten de maatschappij staande partijen die in achterkamers beslissen wat de kleur van de herfst wordt. Ze hebben een heel leger trendwatchers in dienst en die zagen het wijnrood al jaren aankomen. Onderbewust was die trend namelijk al ingezet. De modehuizen versterken het alleen maar, daarbij geholpen door de media.

Foto: bubbletea1 (cc)

Ted en het brein

27 september 2012 , 16:00 , door Klaas Knooihuizen

COLUMN - Waarin de auteur, niet gehinderd door enige kennis, een halfslachtige poging doet om aan de hand van de film Ted de werking van het brein te doorgronden.

Pas op, dit verhaal bevat spoilers over de film Ted, die momenteel in de Nederlandse bioscopen te zien is. Bijvoorbeeld dat Ted aan het eind van de film dood gaat, maar later toch weer tot leven wordt gewekt. En dat de ogen van Garfield op borsten lijken. Of andersom. Ik weet het niet meer precies, want Ted is een vermakelijke film, maar je bent hem alweer grotendeels vergeten voordat hij is afgelopen.

Er is één scène die me wél is bijgebleven. De film is halverwege en de relatie tussen hoofdrolspelers John en Lori loopt op de klippen. Lori’s manager Rex grijpt zijn kans. Hij neemt haar mee naar een concert van Norah Jones.

Die Rex, dat is een eikel. Een vrouwonvriendelijk alfamannetje dat meent dat het geld en het bedrijf van zijn vader hem belangrijk en interessant maken. Ik hoop zo hard als ik kan dat de date op niets uitloopt (en dat Norah Jones niet gaat zingen). Als Lori een taxi pakt naar haar eigen appartement en dus niet met Rex mee naar huis gaat, haalt de zaal opgelucht adem.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Respectloos lachen om Refoweb

13 september 2012 , 16:00 , door Klaas Knooihuizen

Voor moslims met afwijkende normen en waarden hebben we alle begrip, maar gereformeerde Nederlanders hoeven nergens op te rekenen.

Ondanks volstrekt overbodige hoofdrollen van de oersaaie Tokkie Tor en de vrome Wolfje heb ik het weekblad Donald Duck altijd een warm hart toegedragen. Ik schrok me dan ook wezenloos toen er vanuit compleet onverwachte hoek fel commentaar kwam op het blad. Met een paar rake tikken werd de vloer aangeveegd met Donald, zijn oom Dagobert en diens gezworen vijand Zwarte Magica.

De kogel kwam van rechts. Van klein rechts om precies te zijn. Op ‘de grootste christelijke jongerensite’ Refoweb schrijft de hersteld hervormde drs. M.W. Muilwijk dat de eeuwige strijd tussen Magica en Dagobert onbijbels is. Daarnaast stelt hij retorische vragen als ,,is het goed dat Kwik, Kwek en Kwak worden opgevoed door een man alleen?’’ en ,,is het goed dat Donald Duck en Guus Geluk voortdurend aan het strijden zijn om Katrien?’’

De kans is groot dat je het artikel al gelezen hebt, want het ging onbedoeld viral onder niet-gelovigen. Hetzelfde gebeurde met een even hilarisch stuk over de schadelijke muziekstijl dubstep (,,bied uw dochter een alternatief, bijvoorbeeld panfluit met orgel’’) en met het eergisteren geplaatste advies aan twee bevriende vijftig-plussers die zich afvragen of ze in verschillende kamers in hetzelfde huis mogen slapen (antwoord: nee).