“Als de toon u niet bevalt, is dat uw probleem. Ik ga op volle kracht vooruit om zaken op dezelfde manier aan de orde te stellen. Morgen doe ik dit weer. Ik laat niets onder het tapijt schuiven”
Geert Wilders legt zout op elke slak. Elke islamitische slak om precies te zijn, en enig respect voor collega politici is ver te zoeken.
Ik vermoed dat we vandaag ook weer van Geert horen over de excursie van een Marokkaanse criminele jongere naar Marokko. Want een moslim-akkefietje is een moslim-akkefietje, en zolang dat stemmen oplevert wordt er niets onder het tapijt geschoven.
“Ik ben niet tegen het woord, ik gebruik het zelf, maar Quentin is verzot op het woord. Wat wil hij? Dat hij een erezwarte wordt gemaakt?”
De Telegraaf trekt een oude quote van Spike Lee uit de kast om een artikel over het mogelijk verbieden van het woord ‘nigger’ in New York te illustreren. Ben je niet veel te laat als zo’n woord dusdanig alom aanwezig is in de populaire media dat zelfs blanken elkaar al nigga’ noemen? Kun je de ene groep verbieden een woord te gebruiken dat de andere groep dagelijks gebruikt?
“I can’t think that it would be right to take military action against Iran . . . What is important is to pursue the political, diplomatic channel. I think it is the only way that we are going to get a sensible solution to the Iranian issue.”
Tony Blair spreekt zich duidelijk uit tegen militaire actie tegen Iran. Hij laat blijken in elk geval wat te hebben geleerd van de Irak situatie, iets wat je van Bush nou niet echt kunt zeggen. De keuze tussen Iran met kernwapens en de VS die op eigen houtje een aanval op een ander land uitvoeren is eigenlijk een onmogelijke. Of toch niet?
“Bijzonder realistisch. De inktvlekstrategie is gebaseerd op een maoïstisch principe en dat werkt niet. De enige manier is investeren in de relatie met de mensen aldaar. Geen kogels maar brood.”
De SP vindt het helemaal geen slecht idee dat de Nederlandse militairen even wachten tot na de traditionele festiviteiten van het Taliban Lenteffensief voordat zij hun heerschappij over Uruzgan uitbreiden met de strategisch gelegen Baluchivallei.
De Tweede Kamer valt gelukkig niet al te hard over de strategiewijziging. Waarschijnlijk zijn ze door alle missies van de laatste jaren, zich er eindelijk van bewust dat strategie van de tekentafel nooit een lang leven is beschoren.
“Nederland heeft juist nu behoefte aan een kabinet dat in overleg met de verscheidene maatschappelijke organisaties werkt aan verbetering van onder meer de publieke sector, milieu en het onderwijs”
Zo zeg, we gaan weer polderen. Jan Peter Balkenende is écht blij om uit de greep van de VVD te zijn, dat is wel duidelijk. Hij heeft zich al die jaren groot gehouden, maar nu het moment echt nadert kan hij zich niet meer beheersen jubelt publiekelijk over de zegeningen van Bos en Rouvoet. Niet meer gedomineerd en terechtgewezen worden door Ome Gerrit in het torentje, niet meer in de wandelgangen door Rita tegen de muur worden geduwd en krijgen toegesnauwd dat als je idealen hebt ‘je dan maar bij de SP moet solliciteren’. Het is over.