Prachtige video over de film van Alfred Hitchock, Rear Window. De maker neemt de verschillende beelden uit de film en zet die in een soort panoramisch perspectief. Hij brengt de wereld achter het raam tot leven.
Rear Window Timelapse from Jeff Desom on Vimeo.
De Paus bezoekt dezer dagen Cuba en voelt zich waarschijnlijk prima thuis in zo’n gesloten en autoritair bastion. Cuba lijkt het paradijs en genoeg Mulish-achtigen hebben altijd flink met het eiland en de revolutie lopen dwepen. Ik kan er af en toe nog wat narrig van worden als ik een vlasbaardige jongeman met een Che-shirt zie lopen. Weet je überhaupt wel wat die man teweeg heeft gebracht? Nou ja, cynisme terzijde, het is en blijft een prachtige openluchtgevangenis. Daarom een kleine serie foto’s uit de creative commons- schatkist (dat is nog eens communisme) van Flickr.
foto cc azuaravaconmigo
foto cc azuaravaconmigo
foto cc azuaravaconmigo
foto cc azuaravaconmigo
foto cc azuaravaconmigo
foto cc elgatomagenta
foto cc francoffer
foto cc larskflem
foto cc zoriah
foto cc zoriah
De credits gaan naar:
Eerste vijf foto’s en featured foto: Marino Azuara
Elgatomagenta
Francoffer
Larskflem
En Zoriah, zeer de moeite waard (Flickr en site)
Ons online leven wordt gestuurd door algoritmen, architectuur en designkeuzes. Goed dat het Rathenau Instituut daar een mooi rapport over heeft geschreven. Jammer dat de Nederlandse media daar zo weinig over berichten.
In 2006 kwam de Amerikaanse jurist Lawrence Lessig met zijn baanbrekende boek Code 2.0 (hier gratis), waarin het krachtige idee uitwerkte dat code reguleert, of zoals hij het zegt, code is law. Net zoals wettende sociale interactie reguleren, reguleren techniekkeuzes ook ons gedrag. Keuzes in techniek kunnen bepaald gebruik beperken, ontmoedigen, mogelijk maken of juist aanmoedigen.
Dat speelt in onze omgeving: de techniek van de verkeersdrempel voorkomt dat je te hard rijdt en reguleert derhalve. En dat geldt in onze online omgeving. Facebook eist je echte naam als je een account afsluit en maakt het daarmee onmogelijk om anoniem te blijven. Ik durf te wedden dat mensen op Facebook beleefder zijn dan op Twitter, waar anonimiteit wel mogelijk is. Het Elektronisch Patiënten Dossier werd aanvankelijk zo ingericht dat vrijwel alle hulpverleners erbij konden zonder toestemming te vragen, waardoor het erg onveilig werd en de patiënt controle over zijn data verloor. Later kwam er een variant waarbij de patiënt uitdrukkelijk toestemming moet geven. Technologische keuzen zijn dus van invloed op gedrag, maar in dit geval ook op machtsverhoudingen.