Crachàt

“Minister van Financiën Didier Reynders (MR) zegt nu, dat hij tot op het bot zal laten uitzoeken wie de informatie vanuit de bank heeft laten lekken en zo de reputatie ervan zwaar in het gedrang heeft gebracht.”

Weer hommeles met een kandidaat eerste-minister van België. Er bestaat in mijn land zoiets als een ‘notionele interest‘. In theorie gemaakt om buitenlandse bedrijven een uiterst voordelig investeringsklimaat aan te bieden, in de praktijk een versassen van overheidsgeld (u en ik) naar kapitaal (zij). Door een (vermoed ik) gewenste lek in de wet kunnen ook Belgische bedrijven daar gebruik van maken. Gevolg: de zeer grote spelers betalen nauwelijks of geen belasting. Tot en met, jawel, de Nationale Bank. Die heeft voor 17 miljoen euro geboekt, en doet dus aan uiterst creatief – lees Belgisch – boekhouden. De schaamte voorbij? Men heeft in ieder geval het beursgenoteerd bedrijf even van de lijst gehaald, maar het kan nog erger. De jacht op de klokkenluider. Want Didier wil deze actie niet ongedaan maken of bestraffen, nee, hij wil weten wie ‘gelekt’ heeft. Intimidatie, of belangenverdediging?

Zoals dat altijd gaat met luyders der klokken. In de (globale) marge is overigens een boeiend fenomeen ontstaan: Wikileaks (bij Wikipedia) of the real deal zelf.. Zou in China gerund worden en roept klokkenluiders alle landen op om hun boodschap luid te wiki-en.