When I do good, I feel good; when I do bad, I feel bad, and that is my religion.
– Abraham Lincoln
“Minister van Financiën Didier Reynders (MR) zegt nu, dat hij tot op het bot zal laten uitzoeken wie de informatie vanuit de bank heeft laten lekken en zo de reputatie ervan zwaar in het gedrang heeft gebracht.”
Weer hommeles met een kandidaat eerste-minister van België. Er bestaat in mijn land zoiets als een ‘notionele interest‘. In theorie gemaakt om buitenlandse bedrijven een uiterst voordelig investeringsklimaat aan te bieden, in de praktijk een versassen van overheidsgeld (u en ik) naar kapitaal (zij). Door een (vermoed ik) gewenste lek in de wet kunnen ook Belgische bedrijven daar gebruik van maken. Gevolg: de zeer grote spelers betalen nauwelijks of geen belasting. Tot en met, jawel, de Nationale Bank. Die heeft voor 17 miljoen euro geboekt, en doet dus aan uiterst creatief – lees Belgisch – boekhouden. De schaamte voorbij? Men heeft in ieder geval het beursgenoteerd bedrijf even van de lijst gehaald, maar het kan nog erger. De jacht op de klokkenluider. Want Didier wil deze actie niet ongedaan maken of bestraffen, nee, hij wil weten wie ‘gelekt’ heeft. Intimidatie, of belangenverdediging?
Zoals dat altijd gaat met luyders der klokken. In de (globale) marge is overigens een boeiend fenomeen ontstaan: Wikileaks (bij Wikipedia) of the real deal zelf.. Zou in China gerund worden en roept klokkenluiders alle landen op om hun boodschap luid te wiki-en.
Onlangs vond ik dit in mijn mailbox.
De afzendster is jong, en was overstuur: ik moest dit eens checken.
Ik heb ‘dit’ gechekt, dagen geleden, en ben er nog steeds niet goed van.
Wat u vindt: een database met 405 terdoodveroordeelden hun laatste woorden, vaak een foto, hun ras (!), netjes op een rij, netjes op één pagina. Texas, the lone star.
en nog steeds schieten
mijn woorden
me te kort.
Er zijn nog schitterende chaps in de wereld. Al surfend in die 10 minuten vrije tijd sinds pakweg 3 maanden kwam ik hem toevallig tegen: ‘Pennyfarthing crazyguyonabike Joff Summerfield’!!!
Gratis en voor nix plempt de man een bijzondere reeks foto’s neer van zijn meer dan waanzinnige tocht op een wiel spaken. De man heeft er op dit ogenblik precies 24,188 km opzitten – en thuis van zijn wereldreis is hij nog niet. Hier een top-middelpuntpagina waar bovenstaande foto uitkomt (inclusief collegagek Flip van Dyke!), hier zijn, nogal, eerste pagina, en hier die van vandaag ….
De (overigens schreeuwlelijke) site zelf is de host van vele nutcases, maar zoals dat gaat, Joff heeft mijn hart gestolen. Een Bitse tropenhelm en massieve cohones – het mag weer oorlog worden, Brittannia Rules The Monty Spokes.
“Who will bell the cat?”
De Amerikaanse siblingstrijd in het democratische Camp Red Blue is ongemeen interessant. Het is een verzuchting vanuit de wonderjaren na WO II om ofwel een vrouw of een zwarte als presidentskandidaat te zien. Beiden zijn niet mis ook, en ze overtreffen ruimschoots de huidige president (hoe heet die ook alweer?) in kunde en kennis. Een hoogdag voor de democratie in het algemeen en de Amerikaanse variant in het bijzonder. Waar er een maandje of wat geleden nog geopperd werd dat Gore nodig zou zijn om te ontmijnen, wordt de ronduit hartverscheurende keuze voor een democratisch Amerikaan vandaag makkelijker. “Who will bell the cat?” was de frase die gebruikt werd om de man aan te duiden die Nixon moest gaan vertellen op te krassen.
Als de WP dat vraagt van Hillary, dan mag je ervan uitgaan dat het zover is.
Wij daarentegen vragen het de 10.000 wijzen!
Tijd voor Poll Haenen:[poll=124]