Crachàt

ok, niet iedereen kan evenredig met rede bedeeld zijn, maar soms zijn grenzen bereikt.
Het lijkt erop dat in België het dieptepunt (en mijn land heeft het al zo erg) bereikt is in de levensvorm Geert Bourgeois. Waar er anderen van zijn Nijdpartij NV-A (Nieuw-Vlaamse Alliantie *slik*) hun rabiate nationalisme-Gen in een verpakking van bijvoorbeeld sluwheid of intelligentie kunnen steken, is dat bij Geert niet het geval. Zijn breincapaciteit kon enkel een eigen soort van beleefd en vormelijk formuleren aan, verder ging de gebruiksaanwijzing niet.

Wat deed meneer dan in de regering? Wel: glorieus als een derderangscoureur de armen in de lucht steken toen Het Kartel gewonnen was, en die armen daar houden toen hij een ministerpost kreeg. In de lucht als in ‘géén idéé, maar het is wel leuk’. Toerisme, Media, Ontwikkelingssamenwerking, Buitenlands beleid en …eeuh… Bestuurszaken: dat alles is door een in bloedarmoede verkerende ooit aan meneer Geert Bourgeois toegekend. Een kartel op z’n eigen, die Geert.
Al viel dat in de praktijk gelukkig nog wel mee. Het enige departement waar Bourgeois de Vlaming in opgevallen is was Media. En wel met één standpunt (wat ‘smans eenvoud siert): dat er namelijk een quotum Nederlandstalige Liedjes op de Vlaamse zenders moet gedraaid worden. Dat mocht van Geert vrijwillig, maar vanaf 2011 zou het verplicht worden. Dus, artiest, creatieve en andere kunstenaar des woords: wààg het niet om nog Englisch te praate, hier spreke men Vlaamsch.