Okee vergeet het maar: er komt geen internationaal klimaatverdrag in Kopenhagen. De signalen gingen de afgelopen dagen meer en meer op rood, zo was bij twitterende ingewijden al te lezen. Maar nu komen de Britse klimaatonderhandelaars -die misschien wel de fanatiekste in hun soort zijn- met een ontnuchterende boodschap: All hope is lost for Copenhagen climate treaty (Times). Momenteel vindt in Barcelona de laatste voorronde voor de klimaattop in Kopenhagen plaats en het hoogst haalbare lijkt nu een paar individuele toezeggingen van staatshoofden die vervolgens bij thuiskomst in nationale parlementen verder gaan worden afgezwakt.
Helaas en was alles voor niets? Niet helemaal. Sinds de klimaattop in Bali waar de onderhandelaar van Papoea-Nieuw-Guinea op historische wijze de Verenigde Staten op haar nummer zette heeft het besef van de noodzaak van CO2-reductie wereldwijd wortel geschoten. If you don’t want to lead get out of the way zei Kevin Conrad namens PNG tegen de Verenigde Staten die -na een daverend en honend applaus- schielk toezegden toch mee te werken aan een international akkoord. Die bereidheid om toch verantwoordelijkheid te nemen zie ik nog steeds, al zit een overkoepelend internationaal akkoord er voorlopig nog niet in.
Nationale overheden komen uit zichzelf met reductie percentages. Indonesië bijvoorbeeld zegt 26% te gaan reduceren, 1% meer dan Japan. China wil zich nog niet binden aan een percentage maar investeert wel significant meer in alternatieve energie dan de EU, die zelf 20% gaat reduceren. Addertje onder het gras is het referentiejaar ten opzichte waarvan gereduceerd wordt: gangbaar is 1990 maar sommige landen pakken 2001, 2005 etc. Met name voor opkomende economieën kan tien jaar nogal een verschil uitmaken.
Deze maand is het twintig jaar geleden dat de Berlijnse Muur viel. Maar voor de edelherten in Tsjechië en Zuid-Duitsland is de Koude Oorlog nog niet voorbij (bron: WSJ). Zij durven zelfs anno 2009 de oversteek van Oost naar West niet te maken. Het voormalige IJzeren Gordijn zit nog tussen de geweien.
Ondanks dat de huidige generatie edelherten geen herinnering heeft aan de onoverbrugbare barrière van prikkeldraad, betonnen muren en mijnenvelden lijken ze zich wel van bewust van waar het zich ooit afspeelde. De militaire obstakels uit de Koude Oorlog zijn allang opgeruimd en wat vaak rest is een smal pad door dicht dennebos. Biologen die aan beide kanten van het IJzeren Gordijn de hertenpopulaties met GPS ontvangers volgden kwamen echter tot de conclusie dat slechts een enkel individu de oversteek waagt. Enkel jonge mannetjes wippen nog wel eens naar de overkant, waarschijnlijk uit pure onbezonnen geiligheid. Een verklaring moet gezocht worden in de collectieve overlevering van de paden en gebieden die de herten gebruiken. Opgroeiende vrouwtjes blijven langer bij hun moeder waardoor de inprenting van deze gebiedsgrenzen intenser is dan bij jonge mannetjes.
Dit gedrag van herten is opvallend als je kijkt naar andere diersoorten. Zo heeft de wolf juist gretig gebruik gemaakt van het slechten van het IJzeren Gordijn en staat Bor alweer op één dag lopen van de Nederlands grens. Vogels vlogen sowieso altijd al van Oost- naar West-Berlijn… Maar de bangige -of moeten we zeggen conservatieve- bambi’s willen dus maar niet veranderen?
Er wordt een wetsvoorstel voorbereid dat het bezoeken van een illegale prostituee strafbaar maakt, dat meldt Trouw vandaag. Hiermee wordt voor het eerst in de geschiedenis de verantwoordelijkheid voor een rechtvaardige samenleving doorgeschoven naar de consument, een unieke ontwikkeling. Vanaf dat moment zijn niet alleen bedrijven en werkgevers verantwoordelijk voor het naleven van wetten bij de productie en handel van goederen en diensten, maar ook de consument. Wie voortaan een dienst of product koopt dat niet in de haak is riskeert een arrestatie. Als dit wetsvoorstel van Guusje ter Horst (PvdA, Binnenlandse Zaken) en Ernst Hirsch Ballin (CDA, Justitie) straks wordt aangenomen schept dit een uniek precedent voor verduurzaming van de Nederlandse economie en een rechtvaardigere wereld.
Wie namelijk de redeneertrant van dit wetsvoorstel extrapoleert naar de rest van de economie komt op opvallende mogelijkheden.
Een dienst van een illegale prostituee afnemen staat gelijk aan medeplichtigheid bij de illegaliteit van deze prostituee en misschien zelfs wel mensenhandel. Soit. Maar paprika’s geplukt door illegalen in het Westland kopen is dan net zo strafbaar. De klanten van de malafide DSB-bank zijn in feite partners in crime omdat ze konden weten dat dergelijke financiële producten niet deugden. Nog zo’n voorbeeld: koop tropische garnalen die gekweekt zijn op land dat is afgepakt van de lokale bevolking en u draait de bak in voor heling en afpersing. Geef uw lief een diamanten ring en sta terecht voor wapenhandel en oorlogsmisdaden. Smeer pindakaas van onduurzame palmolie op uw boterham en sta terecht voor illegale houtkap en handel in orang-oetan babies. Knaag op een reep chocolade en wordt beschuldigd van slavernij, das logisch. Toch? Er zijn immers genoeg bronnen voor handen waaruit u als 21ste eeuwse consument kunt leren hoe producten en diensten tot u komen. Wie de foute keuze maakt is medeverantwoordelijk, niet alleen de bedrijven en de werkgevers maar iedereen is voortaan aansprakelijk voor alle misstanden in deze wereld.
Autisten schoppen kont, want terwijl alle zogenaamd normale multitaskende mensen constant falen krijgen zij in deze vluchtige tijden nog wel wat voor elkaar. Toverwoord: concentratie. De autistische kunstenaar Stephen Wiltshire vloog twintig minuten boven New York en tekende daarna uit het blote hoofd een groot panorama van wat hij had gezien. Check de video op zijn site of zijn stadsgezichten. Overigens herhaalt hij met zijn panorama New York het kunstje dat hij al eerder deed in Tokio, Rome, Hong Kong, Frankfurt, Madrid, Dubai, Jeruzalem en Londen. Want daar zijn autisten ook goed in: herhaling. Voelt goed trouwens 15.15 invullen als postingstijd, mooi: één vijf één vijf op vijf november… en dan nu klikken op “Schedule”, klaar, venster sluiten.