caprio

Schuld uit het Verleden

Duitsland gaat sinds 1945 al gebukt onder de schuld van het verleden, maar die last drukte vooral op het geweten van de Duister en werd niet zozeer gevoeld in de portemonnee. Misschien dat Duitsers daarom wel de Hereniging van Oost en West Duitsland aangrepen met een overhaaste en historische euforie. Onder druk van George Bush sr. werd destijds over de hoofden van de Europese burger met de Franse regering een financiele koehandel afgesloten waarin de kosten van de Duitse Hereniging werden geruild tegen de kosten van de privatisering van de Franse pensioenen. Daarmee was de Duitse Hereniging een feit en werd een periode in de Koude Oorlog afgesloten die Duitsland bijna 50 jaar gescheiden had in een democratische, welvarende en vrije staat en de socialistische heilstaat van de Duitse Democratische Republiek.

Tenminste, daarmee dachten de Duitsers dat er een periode was afgesloten, want in de praktijk lukt het de Duitsers maar niet om de gevolgen van 50 jaar heilstaat te overwinnen. Duitsland verkeert in een financiele crisis, en dreigt als grootste economie van Europa in plaats van de motor van de Europese economie, een loden last te worden. De oplossing wordt gezocht in politieke financiering door middel van een begrotingstekort en verkoop van staatsbelangen. Nemen politici daarmee een hypotheek op de toekomst of betalen ze daarmee juist een schuld uit het verleden?

Vanaf nu is wat mij betreft het hek van de dam: ‘jenseits’ om maar zo te zeggen. Als een man als Zorreguieta kiplekker naast het officiele staatshoofd ter gelegenheid van de doop van de toekomstige troonopvolgster mag zitten, dan hoeft de Nederlandse burger zich aan moraal ten opzichte van de overheid ook in het geheel niets meer gelegen te laten liggen: volgens deze regering mag je eenvoudigweg medeschuldig zijn aan duizenden doden en gewoon lekker bij de koningin op officiele visite. Vanaf nu is voor mij Volkert G. geen TBSer meer, maar gewoon bon ton, de straatstenen op de dam mogen er weer uit wat mij betreft, lang leve de VN, lang leve Waldheim, hij leve hoog, Prins Bernhard, driemaal, oi, oi, oi, Oranje boven, Heil Haider, Viva de 3 V’s, de kerk vernieuwt haar heilige alliantie met de macht, Amalia is gezegend.

HIJOS, Protest tegen komst Zorreguietta

In Moskou, Rusland besliste de rechtbank vandaag dat Khodorkovsky, grootaandeelhouder van de RUssische oliemaatschappij Yukos, terecht zal staan wegens benadeling van de staat voor miljarden Euros. De zaak zal worden samengevoegd met de zaak van een andere aandeelhouder van Yukos, Lebedev. Bij de voorgeleiding had de rijkste man van Rusland en self-made miljardair (lang leve het kapitalisme!) in ieder geval de steun van zijn allergrootste fan. Jeva Mat brulde geemotioneerd vanaf de tribune: ‘Misha!’
Hopelijk voor Khodorkovsky zal Jeva Mat ook getuigen voor de rechtbank, want volgens haar kent ze de wildste cowboy capitalist van Moskou als geen ander: hij is een wetsgetrouwe man, hij zou nooit de wet overtreden. Daarbij moet worden aangetekend dat er niet veel wet bestond ten tijde van de door Harvard geleide omwenteling van Communisme naar Kapitalisme.

Links:
NYTimes, Russian Oil Tycoon Must Stand Trial [sargasso1,sargasso1] Yukos
Yukos – belastingaangiftes sinds 1997 (volgens Yukos)

He verrek, dacht ik, een liberale VVD-er. Da’s raar, normaliter zijn liberalen juist erg voor het sluiten van de grenzen en tegen het vrije verkeer van mensen. Maar verhip, als ze op een zijspoor staan gearrangeerd, blijken ze heuse liberale ideeen te kunnen verkondigen!

Dijkstal blaast eens een juiste toon! Eindelijk weer politieke muziek waarop te dansen valt.

Dijkstal: “Huidige politiek zaait haat”

Na de aanslagen van 9/11 zei Bush: je bent voor ons of je bent tegen ons. Deze paraphrase van Stalin nota bene, blijkt maar weer eens uit de laatste poll van Gallup. Nog nooit was het Amerikaanse volk zo gepolariseerd in haar opinie over een Amerikaanse president!

Link:
Gallup Poll

Polen zit midden in een politieke crisis als gevolg van de zogenaamde Rywin affaire. Lew Rywin was tot voor kort de grootste film-producent in Polen. In April 2004 werd hij veroordeeld tot 2,5 jaar gevangenisstraf wegens afpersing van Adam Michnik, hoofdredacteur van de “Gazeta Wyborcza”, de grootste krant in Polen. Nou en?

Op 22 Juli 2002 had Rywin een ontmoeting met Michnik en stelde zich voor als vertegenwoordiger van een “groep, die de macht in handen heeft”, hij noemde daartoe onder andere het hoofd van de toenmalige regering. In diens naam deed hij een voorstel tot wijziging van een heftig bediscussieerd wetsvoorstel ten gunste van de “Gazeta Wyborcza”. Het wetsvoorstel beoogde om de expansie van uitgevers in de electronische media te beperken, terwijl de “Gazeta Wyborcza” van plan was radiostations te verwerven. Private Poolse media waren sterk tegen de berperkingen omdat zij vreesde anders niet te kunnen concurreren met investeerders uit de EU.

Michnik nam een volgend bemiddelingsgesprek op en stapte naar de autoriteiten. Wat tijdens de rechtszaak echter nooit opgelost werd is of Rywin zelfstandig handelde en blufte, of dat hij daadwerkelijk slechts een stroman was van een “groep die de macht in handen heeft”.

Zoals eerder vermeld, verblijf ik sinds kort voor een zondagsverlof in Berlijn. In het kader daarvan verdiep ik mij in de Duitse Kultur. Geinspireerd door Dominee Schilder’s post een boekkritiek. Een bestseller in de Duitse boekenzaken op dit moment is het boek van voormalig nieuwlezeres Wibke Bruhns ‘Meines Vaters Land.’ Hans Georg Klamroth, de vader van Wibke Bruhns, is een van de mannen die terechtgesteld werd als medeplegers van de staatsgreep tegen Hitler op 20 Juli 1944, onder leiding van Generaal Stauffenberg. Destijds was Bruhns 6 jaar oud, zonder herinnering aan haar vader. Wie was dus haar vader ‘HG’ die verantwoordelijk was voor de geheimhouding van het V2 project van de Nazis eigenlijk? Een persoonlijke reconstructie van het leven van haar vader, die aantoont hoe een generatie Duitsers zich overleverde aan haar ondergang. De moeite waard voor diegenen voor wie de Duitse ziel een beerput is.

Link:
Wibke Bruhns, Meines Vaters Land (2004)
Das Attentat auf Adolf Hitler

Book Review:
The material that Bruhns had at hand was a uniquely rich combination of sources of interest. Not only is the plot of July 20th to assassinate Adolf Hitler well known as mistaken, but she also had to her disposal a well documented family archive, containing among others a genealogy (of doubtful veracity) and private letters, and her own and her family’s first hand memories. All these sources are of course, not only unique but for the real scientific historian also ambiguous.
That Bruhns is no historian, be her forgiven, in the first place since she does not claim to write a historic account, but she is set to reconstruct a man’s life and a child’s youth and memories. This search for a lost childhood through the reconstruction of a German family, contains all the shortcomings and richness that is to be expected of such an attempt.

Het Duitse Guggenheim museum in Berlijn is een klein museum, eerder een gallerie zou je zeggen, met slechts een grote zaal. Toch slaagt het erin op dit moment een klassieker onder dak te hebben. In 1973, 30 jaar geleden presenteerde Nam June Paik zijn project Global Groove, een visie op toekomstige televisie. Nam June Paik is sterk beinvloed door Duitsland. Hij studeerde er in zijn jonge jaren en ontmoette er vooraanstaande kunstenaars die invloed op zijn werk en leven hadden. Het project is nu, 30 jaar later opnieuw te bezichtigen in Europa, in Berlijn.

Link:
Global Groove 2004
Nam June Paik

In Berlijn vindt dit weekeinde het Karneval der Kulturen plaats in Kreuzberg, rondom de Blucherstrasse. Een enorm spektakel met thema podia waarop bandjes uit de verschillende culturen optreden (geen blanke culturen dit jaar op de podia helaas), duizenden eettentjes, want verbroederen lukt blijkbaar het beste op een volle maag, veel alcohol vanuit alle windstreken behalve het oosten natuurlijk, veel standjes met wietblad-kettinkjes, afrikaanse motieven op t-shirts en rasta-mutsen, zonnebrillen-stands, een straatcircus, Bratwursten en Duits bier, en heel veel mensen van alle kleuren en standen. Toch mooi om te zien dat men graag cultureel verbroedert (een paar dagen per jaar). Aanstaande zondag is de grote parade ter afsluiting, terwijl er vanavond nog een extra ingelaste Drum´n´bass party is met DJs vanuit de hele wereld. Bovendien vlieg je vanaf Rotterdam al voor €50 naar Berlijn met BasiqAir en is het festival helemaal gratis.

Liebe Grussen aus Berlin!

Opvallend: een opmerkelijke editorial in de New York Times deze week. Opmerkelijk omdat de Amerikaanse media door de hele wereld al jaren als partijdig en onkritisch wordt gezien, maar uiteraard door de zelfingenomen Amerikanen als de enige vrije pers in de wereld worden gezien. Of toch niet? Een zeldzaam ´mea culpa´ van de falende ´checks and balances´ in de VS. Schijnt de zon achter de wolken???

From the Editors: The Times and Iraq [sargasso1 / sargasso1]

Vanwege een financieel tekort zal de Loveparade 2004 in Berlijn niet doorgaan. Het was al lange tijd onzeker of de feestelijke muziekstoet met DJs vanuit de hele wereld door zou gaan, maar nu is het dan definitief. Het gaat al niet zo goed met de liefde in de wereld op dit moment en al helemaal niet zo goed met de financiele huishouding van brandenburg, berlijn of Duitsland wat dat betreft. En dus zullen we het dit jaar waarschijnlijk moeten doen met de loveparade van Lynndie England. Wel zal er een ´kleine demonstratie tegen de vercommercializering van de muziek´ worden gehouden. Ik nodig iedereen van harte uit, hierbij aanwezig te zijn natuurlijk, want ´love´ mag toch niet afhankelijk zijn van de financiele geefvrijheid van bierbrouwerij Heineken? Oh ja, dit nog: Make love, not war!

Links:
Loveparade
Financial Debt in Berlin

In zijn wereldbefaamde roman “Oorlog en Vrede” beschrijft Lev Tolstoy de wetten achter grote historische gebeurtenissen: is het de grootheid van het geniale individu of zijn het de massale bewegingen van de deus machina, in welke elk individu slechts een klein radertje is. Deze twee visies vind je ook terug in de oude sociaal politieke strijd tussen socialisten en sociaal-liberalen aan de ene kant en de klassieke liberalen en neo-liberalen aan de andere kant. Zijn het de omgeving, de omstandigheden en de technologische voorwaarden die de geschiedenis bepalen, of is het juist de individuele verantwoordelijkheid van de enkele vrije mens. Uiteindelijk is dezelfde discussie zelfs terug te vinden in de oerdiscussie tussen vrijheid en materialisme, het grot dilemma van Plato en is bevrijding wel mogelijk of zijn wij a priori gedoemd tot de Kantiaanse uitgaansprincipes van ons denken.

Nu ik weer een paar dagen terug in Nederland ben uit de VS, bekijk ik met een mix van enorme zwartgalligheid en een hoopvol optimisme naar de discussie en analyses van de mishandelingen door Amerikaanse reservisten in de Abu Graib gevangenis in Baghdad, Irak. Ik kijk met schok en vrees naar de eenzijdige en oppervlakkige Amerikaanse analyse, dat het hier 6 geisoleerde en moreel gedegenereerde individuen betreft die in schril contrast staan met de 150.000 Amerikaanse gedisciplineerde en goedwillende soldaten die de Amerikaanse principes van Vrijheid en Democratie implementeren in Irak. Maar ben enigszins hoopvol na het zien van de diepgaander en intellectueler analyse in de Nederlandse media, die concluderen dat het hier een strategisch beleid betreft dat is ingezet met Guantanamo Bay, de verhoren op “undisclosed locations”, de verhoren in Marokko, internationale wateren, het verwerpen van het gezag van het Internationale Hof in Den Haag, het instellen van het concept “enemy combattants” etc., waarvan het misbruik in Bagdad slechts een uitkomst is, en een topje van de ijsberg.