caprio

De Europese Unie is vanaf Mei 2004 uitgebreid, en dat proces zal naar verwachting in rap tempo worden voortgezet met een verwachte toetreding van Roemenie en Bulgarije in enkele jaren. Wat haalt Europa eigenlijk in huis? Nu de West-Europese media vooral fungeren als rapporteur van pers-communiques en berichten van de ‘wire’ van persagentschappen als AP en Reuters, is de gemiddelde Europeaan vooral geinformeerd met het nieuws dat we graag willen horen.

Gelukkig is in landen als Roemenie persvrijheid nog niet doodgewoon. Het Centrum voor Onderzoekende Journalistiek in Roemenie, bericht dat de toetredende landen vooral roversholen blijken te zijn waar armoede en corruptie heersen, waarin bloeddiamanten worden geslepen en kinderen en vrouwen kunnen worden gekocht. Een suggestie voor de VVD: misschien toch liever Turkije dan maar?

Romanian Centre for Investigative Journalism

Een uitgebreid artikel over het huidige China in de NYTimes:
The Chinese Century [sargasso1, sargasso1]

Als bezoeker van Sargasso was u natuurlijk al gewaarschuwd voor het ‘gele gevaar’, de ‘Chinese hordes’ en wat dies meer zij. Studeert/eet u ook al Chinees?

Nu de Europese Unie is uitgebreid reiken onze grenzen tot aan het ‘machtige’ Rusland. Terwijl de olie prijzen in de wereld hoog blijven, neemt nu ook de onzekerheid in de olieproducerende gebieden nog verder toe. In Rusland namen overheidstroepen vandaag het hoofdkantoor van Rusland’s grootste olieproducent Yukos in, terwijl de private universiteit Harvard een rechtzaak heeft aangespannen tegen de vierde olieproducent van Rusland, Surgutneftegaz.

Het verhaal van Yukos is enigszins bekend: Khodorkovsky is een maffiabaas, die in de jaren 90 tijdens het Cowboy Kapitalisme (een beleid notabene naar ontwerp van Harvard economen!) een meerderheidsbelang in het tot dan toe staatsbedrijf Yukos wist te verwerven, alles ver beneden de marktwaarde uiteraard, en die politieke ambities begon te koesteren. Hij stichtte jeugdverenigingen en sponsorde politici, ter voorbereiding van zijn gooi naar het presidentschap van Rusland. Khodorkovsky zit inmiddels in de gevangenis wegens belastingontduiking en het hele verhaal zal er wel op uitdraaien dat Yukus weer in handen valt van de Russische staat en Khodorkovsky zijn politieke ambitities vooralsnog vanuit een cel zal moeten redigeren.

Inmiddels komt daar dan nu bij dat ook Harvard, dat via zijn investeringsmaatschappij, een belangrijke aandeelhouder van Surgutneftegaz is, beweert dat het Russische bedrijf niet aan zijn verplichtingen heeft voldaan. Harvard beweert 3,7 miljoen dollar aan divident tegoed te hebben en heeft een ‘class-action suit’ (een rechtszaak namens alle gedupeerden) aangespannen voor een totaal bedrag van 400 miljoen dollar.

The Cosby Show is een oude televisie hit die van Bill Cosby een van de rijkste (zwarte) mannen in de VS maakte. The New Cosby Show zal er ongeveer als volgt uit zien:
“hey fuckin nigge’!”
“Where you is?”
“You talking to me, nigge’?”
“Why you ain’t!”
“Shot the fuck up!”
“Dead on!”

Bill Cosby durft als voormalige nationale hofnar te zeggen wat veel zwarte activisten leiders niet durven. Vorig jaar nog probeerde Al Sharpton zich als presidentskandidaat te profileren als nieuwe zwarte leider door de raciale tegenstellingen uit te buiten. Het daadwerkelijke probleem van veel Afro-Amerikanen is niet in de eerste plaats dat ze gediscrimineerd worden door een door blanken gedomineerde elite, maar de ‘zwarte cultuur’ in de VS. Bill Cosby legt de vinger op de zere plek:

“Let me tell you something, your dirty laundry gets out of school at 2:30 every day, it’s cursing and calling each other nigger as they’re walking up and down the street.”

“They think they’re hip. They can’t read. They can’t write. They’re laughing and giggling, and they’re going nowhere.”

Er is inmiddels veel commotie ontstaan in de VS over Cosby zijn uitspraken, niet in de laatste plaats omdat veel blanke racisten zijn uitspraken aangrijpen ter rechtvaardiging van de eigen vooroordelen: “You see!”

Het Duitse parlement, de Bundestag, heeft gisteren het nieuwe ‘Zuwanderungsgesetz’, de hervorming van het immigratie beleid, aangenomen, dat op 1 januari 2005 van kracht zal worden. Daarmee zet Duitsland een historische stap. Het immigratiedebat in Duitsland demoniseert buitenlanders niet, maar het met consensus ontwikkelde beleid rekent af met de daadwerkelijke problemen rondom immigratie en bevolkingspolitiek. In tegenstelling tot in Nederland, wordt daarmee een positieve toon gezet in de discussie rondom immigratie.

Toen ik twee dagen geleden Van Aartsen in Berlin tegen het lijf liep, moest ik aan de woorden van FDP afgevaardigde Max Stadler denken: ‘Das Gesetz sei insgesamt ein Zeichen für Liberalität, Weltoffenheit und Integrationsbereitschaft in Deutschland’. Stadler’s woorden stemden mij mild en hoopvol dat het Nederlandse liberalisme nog niet verloren is aan volkspopularisme.

Het zal voor hoogopgeleide en gespecialiseerde buitenlanders makkelijker worden een visa te bemachtigen, zodat de kwalitatieve tekorten op de Duitse arbeidsmarkt tegemoet gekomen worden. Maar het zal ook eenvoudiger worden om extremistische en radicale immigranten de Duitse deur te wijzen. Het aantal verblijfsstatussen zal worden beperkt tot 2 soorten: een beperkt verblijf en een permanente vestiging. Daarmee lijkt de nadruk in het immigratiebeleid te komen liggen op een bevordering van de kwalitatieve immigratie en een verbeterde integratie (o.a. door cursussen en verplichte taallessen). Ook voor inwoners van de EU zal immigratie naar Duitsland eenvoudiger worden.

Primitive Garage Festival

Der Wiederaufbau der Hoffnung

Sinds 2 weken heeft de Frauenkirche in Dresden weer een cupola, die vanuit de verte al stralend zichtbaar is. De in 1945 volledige verwoeste barokke kerk uit 1743 wordt voor de som van 130 miljoen Euro opnieuw opgebouwd. Het verleden van Fascistische en Communistische dictatuur wordt teruggedraaid in Duitsland.

Op 13 en 14 Februari 1945 werd Dresden door de ‘allierte Bombenangriffe’ vrijwel volledig in vuur en as gelegd. Churchill beoogde met deze vernietiging van niet-militaire doelen de moraal van de bevolking te breken. Ook vandaag de dag is van die totale verwoesting van Dresden in 1945 nog ‘veel te zien’. Dat wil zeggen, dat de stad door de communisten volgebouwd is met prachtige voorbeelden van volksarchitectuur. De nieuwe democratisch-kapitalistische regering van Duitsland is intussen overhaast in de weer om dergelijke symbolen van de volksrepubliek te vervangen door haar eigen symbolische architectuur. Daar komt nog eens bij dat Dresden in 2006 haar 800-jarig jubileum zal vieren, ter gelegenheid van de verlening van het stadsrecht in 1206.

De bezoeker van het huidige Dresden zal in de allereerste plaats overweldigd worden door een mengeling van indrukken. Alleen om er te komen merk je al direct dat Dresden geen West-Europese stad is. Zo is er opmerkelijk genoeg geen snelwegverbinding met Praha. De stad heeft ook geen ‘moderne’ westerse stadsring, zodat je op enkele kilometers van de stad al van de autosnelweg af moet en via een reeks van binnenwegen en onduidelijke richtingaanwijzingen uiteindelijk het stadscentrum bereikt. Zoals in heel de voormalige DDR ligt de stad grotendeels ‘open’ met bouwputten, verkeersaders worden gemoderniseerd en snelwegen worden aangelegd om het verkeer in de binnenstad te ontlasten.

Normen en Waarden bij de Buren

Waarden en Normen? Natuurlijk, dat spreekt vanzelf toch! En dus zijn we allemaal eensgezind, Balkenende en zijn rechtse troepen zijn volkshelden van de nationale gezindheid, en we leven nog allemaal vrolik en gelukkig. Toch bedriegt de schijn wel eens. Een voorbeeld?

De ‘Gesellschaft zum Schutz von Bürgerrecht und Menschenwürde (GBM)’ is een organisatie die strijdt tegen de beperking van de burgerrechten en discriminatie. De ‘Gesellschaft zur rechtlichen und humanitaeren Unterstuetzung (GRH)’ is daarom ook lid van de GBM. Als voorzitter van de GRH strijdt daarom ook voorzitter Manfred Hummitzsch met hart voor de zaak van de maatschappelijke normen en waarden. Hij is als het ware het schild en het zwaard van het volk. Toch viel me een klein detail op terwijl ik mij verder verdiepte in de informatie op de site van de GRH: een brief van Egon Krenz. Egon Krenz … dat is toch die goedlachse politicus die het Duitse volk verenigde samen met zijn vriend Helmut Kohl?

Waarden en normen zijn niet meer wat ze waren. Bij nader onderzoek blijken sommige normen en waarden zelfs regelrecht een maatschappelijk schande. Manfred Hummitzsch bijvoorbeeld blijkt bij nader onderzoek de Stasichef van het Bezirk Leipzig, luitenant generaal van het Ministerium fur Staatssicherheit (MfS). In het Verenigingsverdrag tussen de BRD en de DDR werd destijds vastgelegd dat voormalige DDR-burgers alleen onder DDR wetgeving berecht konden worden (detail: inmiddels vecht Kohl een verbitterde juridische strijd om ‘zijn’ Stasi-files geheim te houden! De files die betrekking hebben op staatsaangelegenheden zijn inmiddels vorige week openbaar verklaard echter). Dat was de morele prijs die voor het politieke imago van Helmut Kohl en George Bush als Grote Verzoeners en Overwinnaars van de Koude Oorlog betaald moest worden, zoals de economische kosten van de Vereniging nu nog steeds door de overige landen van de EU, middels de Euro betaald worden.

Jarenlang golden privatiseringen in de politiek als het elixer om alle financieringstekorten bij de overheid op te lossen en van de overheid een ‘lean and mean’ burgerlijk apparaat te maken. In Duitsland waren onder Kohl en de Christen Democraten dergelijke saneringen niet zo populair. Immers Kohl verdiende een plek in de geschiedenisboeken en grote politiek is duur.

Schroeder van de SPD had daarentegen weinig keus, temeer omdat zijn mandaat duidelijk was: hervorming van de Duitse publieke sector. Nadat de Duitse PTT in 1990 al opgesplitst was in Post, Telekommunicatie en de Postbank, zal die Postbank nu eindelijk naar de beurs gebracht worden. Dat gebeurt onder veel tam tam en een hoge koers. Een te hoge koers aldus veel analisten en de animo lijkt dan ook laag, zeker met de euforistische ervaringen aan het ‘vrije kapitalisme’ tijdens beursgangen als die van Worldonline nog vers in het Europese geheugen.

De financiele markten en instituten dringen er nu op aan om de koers naar beneden bij te stellen. Echter, ondanks de lage vraag en de waarde van de opties die beneden de uitgifte prijs ligt, zal er niets veranderen. Waarom? Omdat, vraag en aanbod soms bedrieglijke factoren zijn. Immers, de Postbank is een bank met vooral veel kleine consumenten en weinig zakelijke klanten. Die kleine spaarders hebben 74 miljard Euro op de Postbank staan voor 1,9% rente, waarvan slechts 43 miljard weer wordt uitgeleend. Dus: de postbank is niet slechts een bedrijf, het is een geldbron waar toekomstige eigenaren voor slechts 1,9% rente 31 miljard Euro kunnen lenen. Terwijl de meeste bedrijven om geld te lenen op de markt 5% rente betalen.

Morgen wordt in het kader van de XPrize wedstrijd SpaceShipOne gelanceerd, het prive ruimteproject van Compusearch oprichter James Benson. SpaceShipOne is de eerste private onderneming die een bemande ruimtevlucht heeft gepland. Als ze in staat zijn om binnen enkele weken de stunt te herhalen, zullen ze de nu al befaamde Xprize winnen.

Links:
Scaled Composites
XPrize
SpaceDev

Met grievend hart hebben wij moeten lezen dat de Koning van de Alpen, Ulrich Inderbinen, op 103-jarige leeftijd is overleden.

Link:
NYTimes: Koning van de Alpen gestorven [sargasso1, sargasso1]

John Dwyer werkte als hoofd van een vluchtelingenkamp in Afghanistan. Hij schreef op Szirine een verslag van het reilen en zeilen van een vluchtelingenkamp van de Verenigde Naties. Een interessant kijkje in de keuken van vluchtelingenmanagement! Ook interessant voor rokkenjagers en billenknijpers!