Bram Zieck

16 Artikelen
1 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Van de nood een deugd maken

If you can’t beat them, join them, moet minister van Binnenlandse Zaken Piet Hein Donner vorige week gedacht hebben. Na een voor wat betreft IT-veiligheid rampzalig verlopen maand, waarin Iraanse (?) hackers ongestraft de beveiligingscertificaten van Internet Trust Provider DigiNotar bleken te hebben gekraakt en de Miljoenennota weer eens te vroeg op straat kwam te liggen, maakte de bewindsman eind vorige week een nieuw initiatief voor data sharing bekend.

Op het Amsterdamse PICNIC-festival, een evenement gericht op de ontwikkeling van creatieve en innovatieve oplossingen voor mens, maatschappij en bedrijfsleven, richtte Donner zich met een videoboodschap tot de deelnemers, om bekend te maken dat de overheid via een nieuw op te zetten portaal openbare overheidsgegevens gaat delen met de burgers.

Via deze toegangspoort moeten zogenaamde open data, gegevens van de overheid die door iedereen gebruikt en verspreid mogen worden, gedeeld gaan worden. De verwachting is dat hieruit nieuwe toepassingen ontwikkeld kunnen worden, zoals op dit moment al gebeurt met data van het KNMI en de RDW. Op zichzelf een mooi initiatief, maar de timing was, op zijn zachts uitgedrukt, nogal ongelukkig. Een slechter moment om te gaan experimenteren met grootschalige data-sharing had Donner wat mij betreft niet kunnen bedenken.

Foto: copyright ok. Gecheckt 04-10-2022

Sex sells

Talloze media meldden vorige week dat het boek Sex van Madonna bovenaan de lijst van meest gezochte boeken staat. Een aanzienlijk aantal van hen interpreteerde dat jaarlijkse onderzoek van Bookfinder.com als ware het boek ook praktisch onvindbaar. Dat is echter een misvatting, want zeldzaam of hard to get is het allerminst. Een snelle zoektocht op de meest complete site voor antiquarische boeken levert binnen enkele seconden enige honderden exemplaren op. Niet op de lijst, maar wél bijna onvindbaar is het eerste boek van Monaldi en Sorti, een succesvol Italiaans schrijversechtpaar dat stelt al jarenlang slachtoffer te zijn van een boycot in eigen land.

Hun debuut Imprimatur is een op eigen onderzoek gebaseerde historische roman, waarin naar voren komt dat de zeventiende-eeuwse paus Innocentius XI een zeer dubieuze dubbelrol heeft gespeeld bij het bevorderen van de benoeming van de protestantse Willem III van Oranje tot koning van Engeland. Reden: persoonlijk financieel gewin. Dat laatste is op zich geen wereldschokkend gegeven, want Innocentius bevindt zich in een illuster gezelschap van kerkvaders die hun spirituele taken ondergeschikt maakten aan wereldlijke geneugten.

De paus speelde echter een belangrijke rol bij het afslaan van de Turkse aanval op Wenen in 1683 (inderdaad, hetzelfde jaar waarnaar de titel van Breiviks manifest verwijst) en stond op het punt zalig verklaard te worden. Een beter symbool in deze roerige tijden kon het Vaticaan zich niet wensen. De Heilige Stoel was dan ook not amused met de pijnlijke onthulling en deed het boek in de ban.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De grenzen van Europa

Terwijl de stroom Libische bootvluchtelingen net wat begon op te drogen, slaagde een verslaggever van het Italiaanse weekblad l’Espresso er eind augustus in het opvang- en detentiecentrum op het eilandje Lampedusa heimelijk binnen te komen. Ondanks eerder toegezegde maatregelen van de Italiaanse overheid blijken de immigranten nog altijd onder erbarmelijke omstandigheden te verblijven op de drempel van Europa. De agenda van Berlusconi is immers gevuld met belangrijker zaken.

Het was niet de eerste keer dat de pers voet kon zetten in het omstreden centrum, hoewel de toegang voor hen streng verboden is.  Al in 2005 beschreven twee journalisten, die wisten binnen te komen in het kielzog van een delegatie van het Europees Parlement, de mensonterende situatie van nabij. Een jaar later liet een medewerker van l’Espresso zich vermomd als vluchteling in het kamp opsluiten en slaagde er zo opnieuw in ernstige humanitaire misstanden aan de kaak te stellen. Sindsdien is een aantal zaken verbeterd. Zo kunnen de vluchtelingen tegenwoordig worden bezocht door vertegenwoordigers van VN Vluchtelingenorganisatie UNHCR. In het artikel in l’Espresso van afgelopen weekend komen echter diverse nieuwe misstanden aan het licht.

Op de verschillende opvanglocaties van Lampedusa, dat ongeveer half zo groot is als Schiermonnikoog, bleken eind augustus zo’n 225 minderjarigen te zijn ingesloten, onder wie een aanzienlijk aantal kinderen jonger dan 13 jaar en zelfs baby’s en peuters, vaak zonder ouders. Een paar jaar geleden werden minderjarige vluchtelingen nog binnen enkele uren overgebracht naar andere centra, maar momenteel verblijven zij, soms zelfs wekenlang, tussen de vele honderden andere tijdelijke bewoners van het complex.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Engagement in de Letteren

In mei van dit jaar spraken de Nederlandse afgevaardigden voor de 18th Beijng International Book Fair zich unaniem uit tegen een boycot van het toen al niet onomstreden evenement. Onder hen de schrijver Bernlef, die destijds in NRC Next liet optekenen: „Het moet natuurlijk niet te gek worden. Als de repressie zich verhevigt, kan er een punt komen waarop je zegt: gaan we er alleen maar heen ter meerdere eer en glorie van de Nederlandse economie, met cultuur als glijmiddel?” Die laatste vraag lijkt inmiddels, met het huisarrest van enkele belangrijke kritische Chinese schrijvers en bloggers, bevestigend te kunnen worden beantwoord.

Sinds eind vorige week wordt een aantal van de lokale schrijvers met wie de Nederlandse delegatie zou spreken door middel van intimidatie onder druk gezet om af te zien van de ontmoeting. Tot degenen die op deze wijze feitelijk onder huisarrest zijn geplaatst behoren Jiao Guobiao, een voormalig journalist en docent journalistiek die censuur en andere vormen van onderdrukking in China aanklaagt en blogger Liu Di, beter bekend als ‘Roestvrijstalen Muis’. Zij zijn het die, ondanks een verregaande repressie door de Chinese overheid -tientallen kritische auteurs zitten reeds gevangen- er niet van weerhouden worden zich in hun artikelen en blogs kritisch over de misstanden in de maatschappij uit te laten.

Vorige