Bijdrage in Sargasso’s zoektocht naar het ‘Slechtste Idee der Lage Landen Year 2008’. Begin 2009 wordt de SILLY 2008 toegekend en symbolisch uitgereikt.
Te beginnen met een historical twist. Het vermoedelijk eerste rookverbod in de geschiedenis staat op naam van paus Urbanus VII, die in 1590 het roken in de kerk verbood op straffe van excommunicatie. Maar god strafte onmiddellijk terug: zijn pontificaat duurde maar 12 dagen (de kortste ooit), omdat hij aan malaria overleed. Nu is het de “Enige en Universele Rokerskerk van God”, die met omgekeerde intenties de sigaret weer kroegfähig wil maken. Tot zover de tabaksreligie.
Ab Klink, onze minister van VWS, is weliswaar van protestantse komaf maar desniettemin Roomser dan deze paus. Klink rookt namelijk zelf ook, al wekt hij de indruk de geheelonthouder in optima forma te zijn. Gevraagd naar zijn eigen rookgedrag gaf de bewindsman schoorvoetend toe dat er bij hem in het gezellige Capelle aan den IJssel ook weleens een sigaar wordt opgestoken: “Als het al gebeurt, dan is dat op zondag én in de tuin”. Politiek correct geantwoord, meneer Klink. Maar waarom nou zo halsstarrig vasthouden aan een onevenwichtig anti-rookbeleid in de natte horeca?
Bemoeizucht
Klink is duidelijk geen fervente kroegloper en aldus besloot deze minister de gehele sector zonder aanziens des omvangs geheel en al uit te roken. Niet gehéél overigens, want een jointje met pure weed valt niet onder het tabaksverbod. En de vele kaarsen mogen ook rustig hun vrije radicalen verspreiden in de etablissementen. Ook het fijnstof, dat in binnensteden grote gezondheidsrisico’s verspreidt, is welkom in en buiten iedere pub.
Is het een wonder dat het nuchtere Nederlandse volk in opstand komt bij zulk verregaande bemoeizucht? Geen gepaf in restaurants, okee en als grand café’s groot genoeg zijn om een rookruimte in te richten: niet echt je dát , maar vooruit. Maar dan de bruine kroegjes, die pijpelaatjes waar de kroegbaas en/of z’n vrouw het tentje runnen zonder arbo-personeel…waarom die het leven zuur maken?
Wie anno 2008 aan Sinterklaas denkt, die kan niet langer ontkomen aan de politiek veronderstelde dreigingen die uitgaan van het Suikerfeest. Beide ingebed in mierzoete tradities, maar nu beide ook politiek omstreden geraakt sinds Trots Op Nederland de Sint als nationaal cultureel symbool heeft verheven. Wie kan de intocht in Almere nog aanzien, zonder deze bebaarde en bejaarde man nog te verwelkomen als ambassadeur van het Verdonkverpieterde Nederland?
Is pakjesavond niet feitelijk verworden tot een steunbetuiging aan de partij, die de meest perversieve uiting van collectieve hebberigheid tot symbool van de oud-Nederlandse cultuur heeft verheven? Het feest, dat alle pogingen om de toenemende obesitas bij kinderen én volwassenen gedurende drie seizoenen in te dammen, in één klap weer ongedaan maakt.
Het feest dat bovendien de trend zet voor een decembermaand, waarin de Kerstman het boulimia-stokje overneemt, zodat we ons in het licht van ‘vrede op aarde’ opnieuw kunnen overgeven aan legitieme schranspartijen. Islamieten moeten tenminste nog eerst 30 dagen vasten in deemoed, voordat het suikergoed feestelijk wordt opgedist.
Alle andere Nederlanders lopen nu gewild of ongewild aan achter een semi-nationalistische beweging, die het volk met sprookjes voedt en met een mega-operatie van Sinterklaasmarketing. 5 december is de nationaliteitsdag geworden, de dag waarop iedere Nederlander trots moet zijn op het slagroomblanke Nederland. Pakjesavond als de eigentijdse kristalsuikernacht.
“If you want to know where we are right now, rent the movie “Jaws”. We’re at that moment when Roy Scheider first sets eyes on the Great White Shark and comes back and says to the skipper, with eyes wide with fear: ‘You’re gonna need a bigger boat’.”
Thomas L. Friedman, befaamd collumnist en grossier in Pullitzer prijzen, luidt in de NYT van zondag op geheel eigen wijze de noodklok over de financiële crisis.
Barack Obama krijgt als aanstaand president een dossier voor zijn kiezen, dat volgens Friedman geen andere presidentiële starter ooit heeft aangetroffen op zijn bureau in de Oval Office: ‘We’re in the midst of a terrible economic meltdown, the current administration has lost all credibility, the House of Representatives is full of knuckle-dragging Neanderthals, and the public is being whipsawed between free-market fundamentalists preaching the virtues of just letting the market rip and left-wingers who think we can punish Wall Street while protecting Main Street’.
Barack Obama kan niet wachten tot 20 januari met het aanpakken van de gigantische problemen. Hij moet, aldus Friedman, als een gek aan de gang gaan met het stimuleren van de economie, waar het maar kan. Friedman tekent daarbij – terecht – aan dat de al uitgeputte schatkist dergelijke miljardenverslindende ingrepen nog even wel moet kunnen financieren. Dat wordt nóg meer schrapen en nóg meer geld bijdrukken. Barack Obama heeft zich alvast met een leger top-economen omringd en de wereld mag hopen dat die spoedig met een deugdelijk reddingsplan op de proppen komen.
Was het dat minzame glimlachje, die ogen die steeds een vleug arrogantie reflecteerden? Haar henna-haarspoeling of die knalrode lipstick misschien? Was het dat overdreven gesticuleren, of toch die onnavolgbare redeneertrant? Ik heb er dagen over zitten piekeren. Keek op tv naar de reacties van vele anderen, las de comments in dit blog naar aanleiding van haar vertrek.
Als je al die opinies en impressies bij elkaar veegt dan kom je grosso modo aan bij de slotsom, dat niet zozeer haar beleid als minister van Wonen, Wijken en Integratie tot de val hebben geleid. Maar wél de wijze waarop ze het presenteerde in parlement en pers, zowel in lichaamstaal als ook verbaal.
Dat het daarbij echt niet alleen om de beeldvorming in de media ging, bewijzen de vele aanvaringen die Vogelaar veroorzaakte door haar houding tijdens debatten in de Tweede Kamer. Met als absoluut dieptepunt de kwalificatie ‘knettergek’ uit de mond van Wilders. Wat haar overigens tijdelijk enig extra krediet verschafte bij de rest van de oppositie.
Als er al zoiets bestaat als een X-factor voor een politicus annex landsbestuurder, dan ontbeert deze voormalige vakbondsbestuurder ieder greintje daarvan. Zelfs haar persconferentie, waarin zij haar ontslag toelichtte, was tenenknijperig slecht. Evenals haar optreden in NOVA, waarin Vogelaar zich een slecht verliezer toonde en – opnieuw – een beroerd spreker.
Lopend door het centrum van Poznan kom je ineens zo’n plek tegen, die je vagelijk associeert met een paleis. Blijkt het een voormalig slachthuis te zijn. Een complex van chique gebouwen, opgetrokken in vrolijke gele baksteen, met een riante entree. Eind 19e eeuw gebouwd naar een ontwerp van Fritz Moritz. Nu het speelterrein van antiekmarkten en bierterrassen. Wie het Pools beheerst kan hier meer te weten komen.