Anders nog iets? | Dr. Phil is een held!

COLUMN - Met deze column ga ik waarschijnlijk een aantal mensen tegen het hoofd stoten. Ik ga het namelijk hebben over een held. Een God. Een fenomeen! En elk fenomeen heeft zijn voor- en tegenstanders. Dat is normaal. Zo ook het Amerikaans fenomeen Dr. Phil. Er zijn hele volksstammen die weglopen met Zijn helende adviezen en innemende kwaliteiten. Er zijn ook hele volksstammen die weglopen bij de eerste aanblik van deze Dr. Phil en bij het horen en zien van alle bullsh*t die deze populaire, selfmade Dr. uitkraamt. Ik hoor bij de laatste groep.

Dat deze Dr. Phil een held is, moge duidelijk zijn. Hij brengt massa’s mensen in ver- en ontroering tijdens Zijn live-consulten, die grotendeels plaatsvinden in het Amerikaanse tv-heiligdom der tv-heiligen: de Harpo studio’s van Zijn buddy for life, Oprah Winfrey.

Het is haar schuld dat we al zo’n tien jaar opgezadeld zitten met deze goedbedoelende praatwaterval, Dr. Phil. En ik heb een slecht voorgevoel. Ik vermoed dat we voorlopig nog niet van Hem af zijn. Want mocht Dr. Phil ooit niet meer weten wat Hij de hulpeloze en wanhopig om vergiffenis smekende Dr. Phil-o-fanatics moet voorliegen, dan hebben we het geluk dat men hier in Nederland een kei is in het herhaald uitzenden van kijkcijferwonderen (lees: Dr. Phil).

Ik heb Hem nooit gemogen, die Dr. Phil. Hij is niet echt. Fake. Té – “Yes, we can!” – Amerikaans. Ik kan me dan ook niet voorstellen, dat er mensen zijn die hun hele hebben en houwen op (inter)national tv gaan uiten. Een man en vrouw die ruzie maken omdat het tandpastadopje niet op de tube tandpasta zit, komen echt niet door de strenge screening van het programma.

Nee, het zijn meestal grootse en meeslepende sensation dramas in de echtelijke sfeer, liefst zo heftig en shocking mogelijk, die bij moeten dragen aan de kijkcijfers van Zijn programma. Onderwerpen waarbij de “Oohhs…”, “Aaahhs…” en, vooral, “Ooh My God’s…” de boventoon voeren tijdens de huilerige confessions van de klanten van Dr. Fil.

Daarnaast lijkt elke uitzending hetzelfde te zijn (O wacht…, dat is juist de kracht van de show?). Altijd wordt de spanning opgebouwd tot een sentimenteel, melodramatisch hoogtepunt, waarbij onze Dr. het gebruik van Zijn dwingende en verwijtende wijsvinger niet in bedwang lijkt te hebben. Amerika, Nederland en de rest van de planeet smult mee en identificeert zichzelf met de ‘behandelde’ mensen op het pijnbankpodium van de Dr.

Zo erg hebben we het dus toch nog niet, met onze eigen problemen…, wordt er massaal gedacht. Een zucht van verlichting volgt in de meeste huiskamers. En met een goedkoop feel good-gevoel zapt men aan het einde van de uitzending gedachteloos door naar een ander programma. Dat is het geheim van Dr. Phil! Hij weet met Zijn therapeutische aanpak de hele volksstam te helpen, die Zijn programma heeft bekeken. En dat is knap. Respect daarvoor! Dr. Phil is en blijft dus een Held!

Maar niet de mijne.

Volg Pascal Cuijpers op Twitter.