Zojuist werd vanuit de Stadsschouwburg te Amsterdam, de Amsterdammer van het jaar 2005 bekend gemaakt. De lezers van het Parool konden afgelopen week hun stemmen uitbrengen op 1 van de 10 genomineerden. Regina Mack-Nack kreeg als initiafneemster van de voedselbank in Zuid-Oost met 1588 van de 3807 stemmen de hulde van de lezers voor haar werk om de armoede in dat stadsdeel tegen te gaan. Deze keuze is terecht en weinig op af te dingen, behalve dat je je af kunt vragen hoe het mogelijk is dat dit soort initiatieven nodig moeten zijn, maar dat terzijde.
Toch wil ik jullie aandacht even vestigen op een andere genomineerde, nl. Frank Satrik. Deze dichter is oprichter van de zgn. Poule des Doods, een groep dichters die de eenzame en vergeten doden onder ons, vergezellen tijdens hun uitvaart met een gedicht waarbij ze vaak als enigen aanwezig zijn. Tijdens het vorig jaar voor het eerst opgezette Allerzielen Allicht op de Nieuwe Oosterbegraafplaats, eenn initiatief waarbij men de sfeer rondom de dood enigszins uit de doemsfeer probeert te halen, hoorde ik voor het eerst van deze groep medelevende dichters. In een verlaten tentje bij het graf van een onbekende dode werd een gedicht voorgedragen. In de korte voordracht werden de luisteraars meegnomen in het leven van de onbekende wiens land van herkomst onbekend was en de oorzaak van zijn overlijden al evenzeer. De dode werd uit zijn illegaliteit gehaald en kreeg zo toch nog enige vertroosting. En dit verhaal staat niet op zichzelf; de gedichten zijn nu gebundeld in het boek ‘de eenzame uitvaart’. En daarom is Frank Starik voor mij de Amsterdammer van 2005.
Reacties (2)
Prachtig initiatief inderdaad. Ik was toevallig laatst aanwezig bij poetryproject.com’s lezing in de Sint Mark’s kerk in nieuw Amsterdam, maar zag er vele dichters zonder ziel (naast enkele hele goeie). Dit klinkt als een buitengewoon bezield initiatief inderdaad, afgezien dat het bijna even zinloos is als het leven zelf.
Erg mooi Sik, mijn stem heeftie.