Enige tijd geleden vroeg mijn vrouw me welke muziek er op mijn begrafenis gedraaid moet worden. Er was een aanleiding voor de vraag, maar die kan ik me niet meer herinneren. Ik geloof niet dat ik de dood ter sprake had gebracht.
Er is een periode geweest, een jaar of tien geleden, dat ik vrienden schoffeerde door hun persoonlijk kwesties samen te vatten in vier woorden: angst voor de dood. Ik deed overigens hetzelfde voor mijn eigen persoonlijke kwesties. Ik had de dood ontdekt en hij bleek een handzame verklaring te bieden voor allerlei zaken waar ik mezelf mee kwelde op dat moment. Anderen waren er minder van gecharmeerd. Ze meenden dat ik hun vragen niet serieus nam. Ik geef toe dat mijn antwoorden wat eentonig werden, maar wat ernst betreft is de dood moeilijk te overtreffen – hooguit door de verloren WK-finale van 2010 of de metafysische vragen die mijn kinderen stellen. Zoals: wat is een gat?
Bovendien gaf het verwijzen naar doodsangst een zweem van diepgang aan de narcistische kwesties die ons als jonge dertigers bezig hielden. De beste rechtvaardiging voor een obsessie met jezelf is het feit dat je binnenkort ophoudt te bestaan.
Laat ik zeggen dat mijn vriendendienst niet op waarde werd geschat. Het kwam zover dat gesprekspartners mij, nog voor ik iets had kunnen zeggen, interrumpeerden met de opmerking: ‘Ja ja, jij vind dat weer angst voor de dood, natuurlijk.’
Dat was meestal zo, maar door hun vroegtijdige onderbreking kon ik veinzen dat ik een ander antwoord in gedachten had gehad. Dat antwoord wenste ik niet langer mede te delen.
Het is een wonder dat ik vrienden heb overgehouden uit die tijd. Twee, om precies te zijn.
Het leed is hardnekkig. Vorige week nog, betichtte een van hen me ervan doodsangst te gaan opvoeren als verklaring voor zijn persoonlijke ongemak. Voor zover ik weet, heb ik dat al jaren niet gedaan. Maar het kan zijn dat hij daar anders over denkt.
Afijn.
Mijn vrouw vroeg dus naar muziek voor mijn begrafenis. Ik had meteen een antwoord, hetgeen verraadde dat ik hier vaker over nagedacht moest hebben. Vermoedelijk bezondigen de meeste mensen zich wel eens aan fantasieën over de eigen begrafenis, maar dat maakt het niet minder pathetisch. De eigenwaarde meten in aantallen huilende mensen. Aantallen verzonnen huilende mensen.
Toen ik dit vorige week bij vrienden ter sprake bracht – inderdaad, dezelfde twee vrienden – kreeg ik prompt allerlei Youtube-filmpje toegestuurd. Nog net geen draaiboeken.
Ik stelde me voor hoe de heren op tochtige perrons hadden gestaan of op de bank hadden gezeten naast een wrokkige geliefde en hoe ze kortstondig troost hadden gezocht in het beeld van hun eigen begrafenis. Als het om troost gaat, zijn veel middelen geoorloofd. Zo niet alle.
Aantallen huilende mensen
Foto:
Reacties (18)
Ik laat op mijn begrafenis vooral muziek ten gehore brengen waar zeker 90% van de aanwezigen absoluut niet tegen kan. Dat zal ze leren.
Het is dus nog maar de vraag of die muziek wel op je begrafenis zal draaien. Je bent er immers zelf niet meer om het te checken… En je nabestaanden vinden misschien wel een alternatief ‘in de geest van’ dat niet 90% van de aanwezigen zal ergeren.
Speciaal voor mensen die hun nabestaanden op hun begravenis met Eric Dolphy op willen zadelen is een woord bedacht: pretentieus.
Ik zal zelf overigens te denken aan 4’33” van meneer Cage. Het moet natuurlijk wel een beetje ongemakkelijk blijven, zo’n afscheidssessietje.
En anders is er nog meneer Cave. Die heeft ook aardig wat ongemakkelijke uitvaart muziek…
Het is sowieso vreemd dat begrafenissen worden afgemeten aan de gedraaide muziek en het aantal huilende mensen. Ik wil dat iedereen die mijn dood komt vieren een glas sterke drank drinkt, een deel uit Finnagans wake leest en een lied zingt. De wake houdt pas op en ik wordt pas begraven, als het boek uit is.
Vermoedelijk blijf ik tot het einde der tijden boven de grond want er komen niet genoeg mensen om het boek uit te lezen en ik ken er te weinig die het op zullen brengen om het voor mij dan maar het geheel in grote brokken te klaren.
En een begrafenis waar muziek als van Dolphy wordt gedraaid is per definitie treurig. Ik wil de volledige werken van Chopin op volgorde van opusnummer.
Jesus, nog nooit zo lang over mijn eigen begrafenis nagedacht.
En dat terwijl waarschijnlijk tegen die tijd er zoveel mensen doodgaan dat we vermoedelijk in massagraven gedumpt gaan worden. Of een armengraf, 24 in een groot gat. Tijden veranderen. respect voor de doden bestaat over 25 jaar niet meer.
I’m on the highway to hell!
My friends are going to be there too.
“Window on the World” van The Legendary Pink Dots lijkt me wel een aardige.
Tom waits – Dirt in the ground moet gedraaid worden.
Ha ja de verloren WK-finale van 2010 … HA HA HA HA.
vanaf 22 minuten en 50 seconden: http://www.youtube.com/watch?v=7eaFp6lWvT8#t=22m53s
22:50 into YT link provided via http://www.9lives.be/forum/track-id-requests/834735-begrafenis-bart-de-pauw.html
Wat is een gat….
Daar poep je mee, jongen. En als je niet kunt poepen, ben je snel dood. En als je dood bent, stoppen ze je in een gat in de grond.
Directing emotions with lyrics or literature or psalms? Pros & cons … If the txt or song is unfamiliar, will they absorb it? If it’s familiar (e.g. Leonard Cohen’s “Bird on a wire” is perfect for any such occasion), won’t it be too cliché? Thin line. Personally, I’d say “less is more” and go for instrumentals … e.g. the end theme of Fellini “Otto e mezzo”. A friend’s funeral became very moving with music by Autechre and Gonzales (“Dot” off “Solo Piano”) played inbetween testimonials.
And Nick Cave or Tom Waits, yikes? Just play MUZAK. Cheesy versions of “The girl from Ipanema”, “The shadow of your smile” and the like, thére’s your funeral ;-) Don’t forget that trumpety “Hey Jude” !
Had zelfs al een cd eetje met, nrmrs gemaakt, voor crematie.immigratie feest; Samen met de gebruiksaanwijzgingen.
(as in vrije natuur uitstroooien ,sobere,zakelijke,fyssiek opruiming; en gaaf feest, met genoeg eten drinken dansen en muziek; en spullen uitzoeken;zoals het leven gevierd wordt ook de dood; en waar het geld voor die “after party” lag\\\\\\\\\\\\’ruim voldoende,voor het hele gebeuren”.
Maar toen ik dit begon te lezen,was het eerste wat ik dacht;
“fokking control freak” laat je vrienden en naasten zelf bepalen wat ze willen horen; het is hen feestje..en herinnering; daar ga je helemaal niet meer over, jij bent dan lekker al verlost,en vrij.
Over pretentieus gesproken..
Anyway; omdat ik er ooit zo dicht bij stond; ben ik daar toen tot in detail mee bezig geweest..
Al moet ik alles nog duidelijk op usb sleutelhanger,bijwerken; allen belangrijke zaken; donorcodocil etc.
En wat belangrijker is dan zelf ook nog de muziek willen regisseren; Is a) voldoende geld; voor heel het gedoe;en feest.
en B) in 1 oogopslag, mensen weten ; je bankgegevens, en allen administratieve zaken. En natuurlijk een machtiging..
Uit ervaring, weet ik wat een hel het is,wanneer iemand overlijd; Mensen in allen hectiek en emoties; eindeloos,moeten zoeken..
Nabestaande het zo makkelijk en plezierig mogelijk maken.
Maar na je dood ook nog de regie willen hebben gaat zelfs mij zelf te ver.
Anyway,geniet nu maar zelf van dat compilatie c deetje; a life.
Al denk ik dat als je dood bent; de eerste dagen; je nog in deze energie,en banden met de aarde verblijft; en alles meekrijgt en ziet..(en dus ook hoort) alvorens,je ziel langzaam, de ether verlaat, naar andere dimmensies..back home..
Toch is het gelukkig geen taboe meer; hoort bij het leven,en is ook steeds meer actueel.
IIG, nabestaande allen regel zaken ,en financiele zaken uit handen nemen,en goed regelen.
En wie weet. maak ikzelf nog een muziekje,met mijn eigen instrumenten en zang…; cover ik alsnog. dat complicatie cdeetje…
Gewoon voor de fun..en herinnering.
Want o ja; wil eigenlijk dat er bij de crematie geen mensen zijn;puur zakelijk. Afscheid nemen kunnen ze in 1 van mijn huizen/opbaring. En al helemaal niet dat ze in die troosteloze bedoeling..afscheid nemen/iets vieren;
al helemaal niet in die achteraf lokkaltjes, ze als een citroen financieel uitgekleedt worden; (zelfs degene die kiezen voor een uitvart verzekering; de nabestaande; fors moeten bij betalen.
geen plakje cake,theetje, of bitterbal,mag daar genuttigd worden.( voor die idiote afpesrprijzen en grafstemming; TROOSTELOOS, triest.
Wel mogen ze naar elk restaurant; of elke catering,laten aanrukken.
En o ja, zorg ook voor een overzicht,van allen mensen, die in kennis gesteld moeten worden.Scheelt ook veel stress en gezoek,voor nabestande.
Al is de kans IDD groot die er nauwelijks zijn..tegen die tijd.
OF idd, afhankelijk van, wat waar en hoe,je sterft;wie weet worden we zo begraven als nu in syrie..Of anderszins;na een of andere ramp./situatie..En dan, zijn al deze zaken, zinloos.
Wanneer niet ,verzin dan een leuke grap..voor op die dag, zo eentje, die totaal onverwacht, en absurd,inslaat als een bom.
Is ook leuk om over te fantaseren. verder. ben ik van plan die dag, flink met lichten en electro te gaan klooien..
en zekers als die crematie toch zon formele troosteloze ernstige bedoeling wordt. ga ik flink zitten fokken, er een beetje jus in te brengen..vanaf boven.
En liefst sterf ik, volop, bezig en werkend…en mijn grooste zorg is uit hanen blijven van welke zorg dan ook..
Wil van de ene op de andere dag; boem dood…en geen jarenlange, bejaarden tehuis,verpleeg/ziekenhuis/afhankelijk van wie dan ook. Ik sterf als ik niet meer voor mezelf en omgeving kan zorgen./betekenis kan geven aan, het leven,en dat van anderen/omgeving.
En waar mogelijk zorg ik daar zelf voor,als,mijn einde nadert…de langzame weg..
Wil ook geen behandeling noch reanimatie.
En ben daar letterlijk als de dood voor; als ik weet,dat ik, mijn laatste dagen/weken/maanden of jaren, dat wel zo zou zijn.Zou ik er liever nu nog een end aan maken;alles om dat te voorkomen..”control freak ja” maar geef mijn leven,en zorg daarover/voor NIET uit handen…
Of een video boodschap maken voor die dag; met allen regel info;en vooral veel grappen;die mensen aan het lachen maakt;
bezing het leven en de dood; en allen mensen en plaaatsen /gebeurtenissen iets voor je betekende..
Nu ja dit topic, opent een mapje in mijn harde schijf ik eindeloos op los kan gaan…en 3 reacties..is wel weer voldoende…
Toch ge wit ooit nooit nie…mocht ik nu onverwachts overlijden…ligt dit alvast vast..al of niet tot in de puntjes verzorgt,en vaak links en rechts al gedropt..
weten mensen…hoe en wat…mijn laatste wensen en update waren..voor immigratie back home; where we will meet again,as one.