De musical/film Jesus Christ Superstar begint met de Overture en eindigt met John Nineteen: Forty-One. Oftewel, Johannes 19 vers 41. Muziek: Andrew Loyd Webber en, altijd een beetje ondergewaardeerd gebleven, tekst van Tim Rice. Er is dus besloten om het verhaal over Jezus te laten stoppen op Goede Vrijdag, bij de dood van Jezus. Bij de dood van Jezus aan het kruis. Terwijl met Pasen de opstanding gevierd wordt. Maar die zit er dus niet bij. Misschien komt er ooit nog een Part Two – Jesus The Ressurection.
De laatste dagen van Jezus zullen bekend zijn. Hij trok al predikend en wonderen verrichtend rond door Galiea. Hij verzamelde zijn discipelen en followers om zich heen. En zo kwam hij op de radar van de bezettende macht: de Romeinen. Want noemde Hij zichzelf ook niet koning? Jezus werd als een hete aardappel heen en weer geschoven, niemand wilde zijn handen er aan vuil maken. Koning Herodes van Galilea niet. Die was bang dat Jezus de opgestane versie was van Johannes de Doper die hij had laten executeren, onthoofden bedoel ik. Dus Herodes verwees hem snel door. Naar de vertegenwoordiger van het Romeinse Rijk, de landvoogd Pilatus. Die waste zijn handen symbolisch schoon in water. Hij vond weinig schuldigs aan Jezus. Want Zijn koninkrijk bleek zich in de hemel te bevinden, en niet in Galilea. Toch was hij het die Jezus uiteindelijk veroordeelde tot de dood door kruisiging. Ook al liet hij, als een noodgreep, het volk daarover beslissen. Hij hoopte dat als hij het volk de keuze had tussen het vrijlaten van de moordenaar Barabas of Jezus, dat ze zouden kiezen voor Jezus. ‘Kruisigt hem, kruisigt hem’ riep het volk. De stemming was opgehitst door de priesters die in Jezus een concurrent zagen.
Een dramatisch verhaal vervat in 23 liedjes, dat is Jesus Christ Superstar. De filmversie zou vandaag vast niet zo kunnen worden uitgebracht, want de verrader, Judas is de enige discipel van kleur. En ik heb mijn favorieten op die dubbel elpee/cd. Allereerst koning Herodes die in zijn decadente ambiance een vaudeville dansje doet bij een honkytonk piano. En ook hier is de tekst van Tim Rice erg raak. En ligt het nou aan mij dat hier Jews klinkt alsof er juice, gesneerd wordt?
En dan het Laatste Avondmaal. Altijd gehoopt dat ik een discipel zou worden. Dat er gepraat over mij zal worden na mijn dood. Dat is gelukt, Matheus, Marcus, Lucas en Johannes. Er wordt nog steeds gepraat over jullie. En jullie worden nog steeds herdrukt, af en toe in een nieuwe vertaling. Het is hier, na 2000 jaar, nog steeds elk jaar Pasen. Kinderen maken Palmpasenstokken. Albert Heijn adverteert volop in krant en op televisie. En Bach klinkt elke Pasen hier, kennen jullie Erbarme dich van Bach, beste apostelen, Matthäus, jij misschien?