Drs. P. behoeft geen introductie, maar toch. Hij was de man die met zijn feestelijk gezang de Nederlanders toonde dat poëzie gewoon leuk kon zijn. Hij was een knappe ambachtsman (“overwogen taalgebruik verrijkt het leven”). Hij was de inspirator van de Nederlandse hiphop. En hij was – ik hoop niet dat u mij verwijt dat ik vrijmoedig spreek – een buitengewoon aardige vent. Mocht u de afgelopen halve eeuw op een andere planeet hebben gewoond, dan leest u hier de necrologie die ik ooit aan hem wijdde.
Stik. Ik gebruik het woord “necrologie”. Ik kan er nog altijd niet bij dat de goede doctorandus er niet meer is. Maar morgen is het, met een zucht van weemoed, alweer twee jaar geleden dat hij afscheid van ons nam.
Reacties (3)
Het Parool had eens -bij leven- een interview met hem in de bijlage geplaatst. P. voorop. Die bijlage bewaar ik bij de kerstparafernalia. Zo kom ik de weledelgeleerde heer minstens elk jaar wel een keertje tegen.
@1:
Inderdaad:
Drs.P altijd o.k.
Eindelijk een artiest die door het politbureau van de U.S.S.R. wél goedkeuring zou hebben gekregen.