ANALYSE - Kunnen asielzoekers zelf sparen voor gezinshereniging?
Antwoord op een COA medewerkster, en handleiding voor discussie.
Vraag
Laat me beginnen met drie vragen.
Vraag 1.
Wat is nog een acceptabel bedrag om van rond te komen?
Stel dat je vaste lasten gedekt zijn. Wat is dan volgens jou het minimum wat je als alleenstaande in Nederland per week kwijt bent aan eten, en aan kleedgeld?
Het klinkt misschien kinderachtig, maar zou je dat antwoord alsjeblieft even op willen schrijven? We gaan er straks iets mee uitrekenen, zie je 
Vraag 2.
Stel, je hebt een gezin. Een partner en twee kleine kinderen.
Hoe lang zou je er tegen kunnen om je gezin niet te zien? Wat zou nog menselijk zijn?
En tenslotte, stel nu dat jij hier bent, en je partner en kinderen in een oorlogsgebied zijn, waar jij ze niet kunt beschermen. Waar bommen vallen, de overheid onbetrouwbaar of regelrecht vijandig is, waar je partner en kinderen waarschijnlijk geen enkel inkomen meer hebben, en ze zonder jou aan eten moeten komen.
Vraag 3.
Als je gezin in oorlogsgebied is, wat zou je dan een menselijke termijn vinden om ze niet te zien?
Antwoorden opgeschreven? Dank je! (Wordt straks interessant)
Discussie
Ik kreeg een discussie op Facebook die ik jullie niet wil onthouden.
Een vrouw, laten we haar Anita noemen, reageerde op mijn stuk over gezinshereniging van gister. Ze zei dat ze medewerker bij de COA was geweest, en vond dat asielzoekers ook gewoon zelf kunnen sparen voor gezinshereniging. Moeilijk, gaf ze toe, maar niet onmogelijk.
Ik weet niet of ze echt voor het COA heeft gewerkt. Het stikt natuurlijk van de extreemrechtse reaguurders die dat standaard beweren in de hoop dat iemand ze dan serieus neemt. Wellicht is het in dit geval waar. Uiteindelijk maakt dat niks uit. Het gaat me sowieso totaal niet om de persoon, en ik wil haar niet beledigen. Het gaat me er wel om wat ze zegt, omdat er waarschijnlijk heel veel mensen zijn die hetzelfde denken.
Mijn oproep
Ik riep mensen gister op Facebook op om het VluchtelingenFonds te steunen. Dit was mijn oproep:
Zelf betalen (help jij?)
Als een erkende vluchteling uiteindelijk zijn gezin mag laten overkomen, moet hij daar zelf voor betalen. Zoals je begrijpt gaat dat vaak niet.
Veel erkende vluchtelingen zijn, nadat ze eindelijk toestemming voor gezinshereniging hebben gekregen, financieel simpelweg niet in staat om hun gezin weer bij elkaar te krijgen.
Vluchtelingenwerk heeft een fonds waarmee ze gezinshereniging ook voor die mensen mogelijk kunnen maken. De vluchteling moet dan nog steeds zelf 500 euro bijdragen. Maar helaas is het VluchtelingenFonds zo goed als leeg, en konden er afgelopen jaar maar 11 gezinnen geholpen worden.
Wil je bijspringen, dan doe dat hier.
Het gesprek
Anita reageerde op mijn oproep met deze tekst:
Dat is heel erg, alleen weten ze dus op voorhand dat ze moeten betalen… dus dat word sparen, en das niet makkelijk van zo weinig weekgeld… maar niet onmogelijk…. en ja ik weet waar ik over praat als ex medewerker
Ik schreef:
“Ex-medewerker van wat, Anita?
En wat noem je niet onmogelijk? Ik ben benieuwd naar je mening.
Wat is volgens jou het minimumbedrag aan kleed- en boodschappengeld waarvan een mens kan leven?
En hoe lang vind je dat een wachttijd maximaal mag duren, voordat je je vrouw en kinderen uit een levensgevaarlijk gebied hierheen moet kunnen halen?”
Anita antwoordde:
25 Euro eetgeld en 5 -10 euro kleedgeld pw. Wachttijd na 6 maand na aankomst azc? als jij dan toch graag een antwoord wilt
Asielzoeker laten sparen voor gezinshereniging: haalbaar?
Dit was mijn antwoord, waarvan ik denk dat het misschien voor meer mensen interessant is:
“Het is niet om je te pesten, Anita, maar ik wil het graag gewoon even realistisch maken.
Ik vind het bijzonder knap, de getallen die je noemt. Ik zie echt niet hoe een mens van 25 euro per week zou moeten kunnen eten, op geen enkele manier. Maar goed, ik ga even uit van jouw cijfers.
Het is om te beginnen duidelijk dat je mijn artikel niet hebt gelezen. Als je werkelijk medewerker bij het COA bent geweest, vind ik het eigenlijk erg triest dat je er blijkbaar geen idee van hebt dat gezinshereniging pas aangevraagd kan worden, 9 maanden nadat je al geen asielzoeker meer bent maar een erkend vluchteling met een verblijfsvergunning.
Je noemt als maximaal redelijke termijn 6 maanden na binnenkomst van een AZC.
Je termijn is dus alleen al door de wet onmogelijk te halen, zelfs al barst iemand van de poen.
Hoe lang sparen?
Nu dat sparen.
Je zegt dat 35 euro aan eet- en kleedgeld het absolute minimum is. Een volwassen alleenstaande asielzoeker krijgt 58,31 per week. Dan zou hij in jouw opvatting dus 23,31 per week kunnen sparen.
Ik wil nogmaals even zeggen dat ik dit een absurd bedrag vind, en niet geloof dat iemand gezond kan blijven als hij in Nederlandse supermarkten slechts drie euro en zevenenvijftig cent per dag kan uitgeven aan eten.
Maar goed, we blijven uitgaan van jouw getallen.
Van vluchtelingenwerk en het VluchtelingenFonds, die daadwerkelijk gezinnen hierheen halen, weten we dat dit gemiddeld 1500 euro kost.
De rekensom is dus simpel:
Als je 23,31 per week kunt sparen, duurt het een jaar en drie maanden voor je genoeg geld bij elkaar hebt. Dat is heel wat meer dan het halve jaar waar jij het over hebt.
Je schreef dat je wist waar je het over had. Maar we hebben zojuist dus uitgerekend dat je eigenlijk juist geen idee had.
Het is volgens jouw eigen normen onmogelijk en onmenselijk om asielzoekers zelf te laten sparen voor gezinshereniging.
Ik schrijf dit niet om je er in te luizen of om je belachelijk te maken, maar omdat ik denk dat heel veel mensen hetzelfde denken als jij, omdat ze eigenlijk nog nooit doorgerekend hebben wat die mening voor een consequenties heeft. Het leek me dus nuttig om dat eens uit te schrijven.”
Kanttekening
Je kunt kanttekeningen verzinnen. Zo mogen asielzoekers het eerste half jaar helemaal niks, maar mogen ze daarna maximaal 24 weken per jaar werken. Daarmee kunnen ze dan maximaal 43 euro extra sparen. (verdienen ze meer, dan wordt dat door de COA afgepakt).
Mocht dat lukken, dan hoeven ze dus nog maar driekwart jaar te sparen. Nog altijd een kwartaal langer dan Anita (met haar 3 euro per dag voor ontbijt, lunch en avondeten) nog menselijk vond.
Maar hoe realistisch vindt je het zelf om te verwachten dat mensen zonder verblijfsvergunning, die de taal nog niet kennen, meteen al een betaalde baan vinden?
Een belangrijkere kanttekening hebben we al kort benoemd: los van het feit dat veel asielzoekers geen reserves hebben en gezinshereniging niet kunnen betalen, mogen ze überhaupt geen aanvraag doen voordat ze als ex-asielzoeker een verblijfsvergunning hebben gekregen. Daarna mag de IND nog eens 9 maanden twijfelen over dat verzoek… De werkelijkheid is dus nog zuurder dan je op basis van de rekensom over sparen zou hopen.
Jouw mening
Wil je zelf eens narekenen wat volgens jou een terechte spaartermijn zou zijn?
Neem dan je antwoorden op de vragen helemaal bovenaan de pagina er bij. Nee, niet nog even aanpassen, we doen het gewoon eerlijk
Het kost gemiddeld 1500 euro om een gezin over te laten komen. Een volwassen alleenstaande asielzoeker krijgt per week 46,31 om van te eten, en 12 euro voor kleedgeld en andere zaken. (minderjarigen en gezinnen krijgen pp trouwens minder)
Dit is de rekensom:
46,31 plus 12 = 58,31 per week.
58,31 min (je antwoord op vraag 1) = X
Getal X is dan het bedrag wat een asielzoeker volgens jou per week kan sparen.
1500 gedeeld door X = Y
Getal Y is dan het aantal weken dat een asielzoekersgezin moet sparen om hereniging te kunnen betalen.
En, is Y in jouw geval lager of hoger dan je antwoord bij vraag 3 bovenaan de pagina?
Als het hoger is, is het ook volgens jou dus onmenselijk om asielzoekers helemaal zelf op te laten draaien voor de kosten van gezinshereniging.
Overweeg in dat geval eens om ze een steuntje in de rug te geven, of om je politici te vertellen dat hun regels aantoonbaar inhumaan zijn.
Geloven ze je niet? Stel ze dan ook eens vraag 1, 2 en 3, en reken samen met ze uit of ze een coherente mening hebben (waar je het al dan niet mee eens kunt zijn, maar die in elk geval samenhang vertoont), of dat ze niet weten waar ze het over hebben, zichzelf tegenspreken en zomaar wat babbelen.
Meer lezen van van Bas Thijs? Kijk verder op zijn weblog Grutjes!
Reacties (16)
Er worden wat zaken door elkaar gebruikt. In het gelinkte artikel lees ik over asielzoekers die wanhopig worden omdat ze hun gezin niet over kunnen laten komen. Maar uiteindelijk verloopt de discussie naar de kosten over het hier heen halen van de familie.
De vragen in dit artikel zijn ook vragen die niet beantwoord kunnen worden.
Wat ik in de media vernam werd de asielzoeker die zelfdoding pleegde onder druk gezet door zijn schoonfamilie. Er zou zijn gedreigd met een scheiding. Of dat echt zo is weet ik ook niet. Maar daarom kan je dit soort vragen ook niet beantwoorden.
Wellicht leven vluchtelingen met het idee dat gezinshereniging op korte termijn kan geschieden. En communiceren ze dit ook zo naar het thuisfront. Dat communiceren met het thuisfront is door de opkomst van nieuwe technieken misschien wat onderschat.
En dan nog wat:
Wie zich zo uitdrukt………
Je mag ook niks meer van de nieuwe politiek correcten..
@2
Van mij wel hoor. Dan weet ik tenminste gelijk waar ik aan toe ben.
Lijkt me wel een adequate beschrijving van de dame in kwestie, maar je hebt gelijk , zelf geniet ze waarschijnlijk van zo’n titel dus daarom kan je haar beter niet eren met een vermelding.
Dat kan prima maar je zult wel luxe moeten laten staan.
@5: Dat het zonder de wijn is, daar kan ik nog inkomen, maar zullen we wel uitgaan van een fatsoenlijk dieet?
@0 Dan neemt je berekening op basis van leefgeld dus verscheidene mogelijke bronnen van inkomsten niet mee in de berekening:
1) Na zes maanden heeft een asielzoeker recht op een gedeeltelijke werkvergunning (24 weken per jaar). Van wat ‘ie verdient moet ‘ie vervolgens wel driekwart afstaan: hij/zij woont immers gratis, redeneert het COA/de overheid.
En het is kennelijk ook niet de bedoeling dat iemand er meer dan €185,- in de maand aan overhoudt, alles daarboven wordt afgeroomd (tenzij het weer zo absurd veel is dat hij zijn eigen verblijf en de overheadkosten van de COA terugverdient en daarboven op ook nog geld overhoudt; dan zou ‘ie de rest mogen houden).
Maar zeggen dat iemand inderdaad zes maanden lang €185 verdient en dat opspaart, dan zou ‘ie al €1110,- bij elkaar hebben geharkt. Theoretisch is het dus mogelijk.*
2) Zodra iemand een verblijfsstatus heeft, kan iemand naar een gemeente verhuizen en bijstand aanvragen (ik weet niet of dat ook reeds kan als iemand op een AZC woont, ik vermoed van niet). Daarbij moet dan wel gezegd worden dat de bijstand zo is afgesteld dat je daar slechts met veel moeite de huur en de kosten van levensonderhoud van kunt betalen.
3) Zodra iemand een verblijfsstatus heeft, zou iemand in principe kunnen gaan werken. De kans dat iemand vanuit een asielsituatie een voltijd baan vindt tegen minimumloon is natuurlijk gering.
Overigens vraag ik me ook even hardop af of iemands asielstatus nog allerlei dispensaties verleent voor voorwaarden die wel gelden voor andere Nederlanders die hun partner en/of kinderen over willen doen komen: jaarcontract, 120% van minimuminkomen, etc. (Want indien zo, lijkt me dat helemaal een onhaalbare kaart).
*Zestig euro in de week ben je als alleenstaande al gauw kwijt aan boodschappen, is mijn ervaring. Prijs daalt wel iets als je gezamenlijk kookt (veel asielzoeker wonen bij elkaar en koken/eten ook samen). Maar goed, dan zul je dus van dat leefgeld zelf net genoeg overhouden om af en toe een nieuwe broek of trui te kopen.
@1 Staat dat in bovenstaand stuk? Want door er niet bij te vermelden dat je dit citaat uit een ander stukje van de auteur hebt gevist, suggereer je dat namelijk wel.
Het is een argument op de man (“Wie zich zo uitdrukt….” lees: valt niet serieus te nemen), een drogreden dus, want het gaat niet in op wat de auteur hier schrijft, maar valt het karakter van de auteur aan, en het is daarbovenop ook nog eens een keer off-topic.
Merk op dat reactie 2, 3 en 4 plus deze (#8) zich laten verleiden om er op voort te borduren en dus niet op het artikel ingaan, maar op een door jou uitgezet zijspoor.
Daarmee verstoor je de discussie. Niet meer doen, svp.
@8
Zie mijn opmerking in @1
Als het gelinkte artikel niet ter zake doende is. waarom dan de link naar het gelinkte artikel? Is het de bedoeling dat wij dat buiten beschouwing laten? Praat me bij, want dat begrijp ik niet.
Dat “valt niet serieus te nemen” komt geheel voor je eigen rekening. In feite ben je dus zelf degene die de ad hominem bezigt. Door het plaatsen van de ……liet ik het aan het oordeel van de lezer over……
@9: Je hebt in je reactie veel kritiek getoond op @0, een goed verstaander heeft maar een half woord nodig om te begrijpen hoe je je “wie zich zo uitdrukt…” bedoelde. Om dan meteen in een “wat je zegt ben je zelf”-kramp te schieten maakt jouw mening niet geloofwaardiger.
Is er trouwens niemand die het vreemd vind dat je je gezin achterlaat in een oorlogsgebied?????
Als ik zou moeten vluchten voor geweld dan neem ik mijn gezin mee en laat ik ze zeker niet achter in een oorlogsgebied, lijkt mij dus dat deze mannen niet zoveel waarde hechten aan hun gezin als ze um alleen smeren.
MODEDIT: Off-topic geneuzel.
@11 Veel mannen vinden dat ze hun vrouw en kinderen de levensgevaarlijke reis in gammele bootjes niet aan kunnen doen. Daarom reizen zij alleen, in de hoop om na aankomst hun gezin zo snel mogelijk na te kunnen laten reizen.
Ik kan het ook omdraaien: als die mannen hun vrouw en kinderen op een gammel bootje de Middellandse Zee op zouden sturen, had je dan niet net zo goed gezegd dat dat vreemd was en ze weinig waarde aan hun gezin hechten? Lijkt me een kwestie van kiezen tussen twee kwaden. Bovendien: niet alle vrouwen en kinderen bevinden zich nog in oorlogsgebied, wel in uitzichtloze vluchtelingenkampen.
@7
Asielzoekers die een vluchtelingenstatus krijgen, kunnen gebruik maken van de nareisregeling. Indien de statushouder binnen drie maanden na verlening van de vluchtelingenstatus verzoekt om gezinshereniging, hoeft hij niet aan het inkomensvereiste te voldoen. Volgens mij hoeven de gezinsleden in dat geval ook niet eerst in te burgeren in het buitenland. Na die zogenoemde nareistermijn moet hij wel aan alle vereisten voldoen.
Drie maanden lijkt een lange tijd, maar het komt regelmatig voor dat asielzoekers het contact met hun gezin in oorlogsgebied verloren zijn, bijvoorbeeld omdat de achterblijvenden alsnog op de vlucht slaan in oorlogssituaties. Als je niet weet waar je gezin uithangt, is het ondoenlijk een aanvraag in te dienen.
Overigens geldt voor mensen die onder de pardonregeling vallen dat die altijd aan alle reguliere voorwaarden moeten voldoen. Dus én een jaarcontract én minimaal 120 procent bijstandsnorm én inburgering buitenland én zelf alle kosten dragen voor de aanvraag.
Denk bij kosten aanvraag onder meer aan: aanvragen van paspoorten voor de nareizigers; aanvragen, vertalen en legaliseren van benodigde documenten; visumaanvraag, reiskosten naar de hoofdstad (x keer), verblijfkosten, opleiding en inburgeringsexamen met reis- en verblijfkosten, reisverzekering (verplicht), tickets, etc. Bovendien wordt meestal een tijdelijke verblijfsvergunning afgegeven, die je dan na een jaar moet verlengen. Op dat moment dien je wederom aan de voorwaarden te voldoen en de hele procedure te doorlopen. Mijn ervaring is dat het dan al snel om duizenden euro’s gaat.
Praktisch gezien roept die procedure voor de vluchteling en zijn gezin allerlei problemen op. Bijvoorbeeld dat als partner en kinderen nog geen paspoort hebben, ze dat bij de autoriteiten moeten aanvragen. Maar aangezien je zo’n paspoort alleen nodig hebt voor reizen naar het buitenland, is het aanvragen van een paspoort voldoende voor verdenking en al snel een hachelijke onderneming. Iets waar men wellicht niet zo snel bij stilstaat als men vindt dat mensen niet met valse papieren binnen mogen komen.
Of dat minderjarigen toestemming nodig hebben om te reizen, wat vaak veel postverkeer vergt van Nederland naar verblijfsland en vice versa. Dat kost een hoop geld, veel zorg en frustratie en leidt bovendien vaak tot vertraging in de overkomst. Wat er dan weer toe bijdraagt dat de statushouder in Nederland in plaats van zich te kunnen richten op inburgering, opleiding en/of werk zijn energie moet richten op de veiligheid van zijn gezin en hun overkomst.
@14 Helder verhaal, en weer een fraai voorbeeld hoe de ambtelijke molens zo zijn ingericht dat de dossiers mooi kloppen en mensen toch maar vooral zo moeilijk mogelijk gemaakt wordt om hierheen af te reizen.
En ondertussen is het frame in media en politiek doodleuk dat in Nederland de deuren wagenwijd openstaan voor Jan en alleman die hier met valse papieren en een vaag verhaal binnen komt lopen, en dat asielzoekers naar hartenlust worden vertroeteld met gratis woningen, opleidingen en medische procedures.
@15:
Laat dat nu net het beeld zijn dat veel migranten óók op het netvlies hebben? Als mannen moeten kiezen tussen bij hun gezin blijven en hierheen komen waar ze naar verwachting binnen de kortste keren hun gezin kunnen laten overkomen, dan is de kans groot dat ze voor het laatste kiezen. Die beeldvorming moet dus heel snel veranderen, en dat kan, o ironie, alleen door die verwachting onterecht te laten blijken. Mannen die zich vergist hebben zouden een vlucht terug moeten kunnen krijgen; het is daarbij een goed idee de mensensmokkelaars de rekening daarvoor te presenteren. Aangezien die lui vooral in Turkije wonen, kan Erdogan misschien helpen bij het innen daarvan.