Jeet Heer vraagt zich in The New Republic af hoe de oververtegenwoordiging van blanke mannen onder (Amerikaanse) libertariërs moet worden verklaard:
According to 2013 Pew survey, 7 percent of Americans identify as libertarian. Of those, two-thirds are men (68 percent) and nearly all are non-Hispanic whites (94 percent). That is, the typical libertarian is a white man.
Kevin Drum komt hier met een snelle, aanvullende verklaring:
So here’s the quick answer: Hardcore libertarianism is a fantasy. It’s a fantasy where the strongest and most self-reliant folks end up at the top of the heap, and a fair number of men share the fantasy that they are these folks. They believe they’ve been held back by rules and regulations designed to help the weak, and in a libertarian culture their talents would be obvious and they’d naturally rise to positions of power and influence.
Dit verklaart bovendien waarom Amerikaanse libertariërs – nog vaker dan man – vrijwel altijd blank zijn.
Weinig leden van minderheidsgroepen – die vaker dan gemiddeld iets van systematische discriminatie zullen hebben meegekregen – zullen immers de illusie koesteren dat ze op eigen, individuele kracht bovenaan de piramide komen te staan.
Wat dit verder laat zien is dat relatief veel blanke mannen, eventueel verergerd door een schrijnend gebrek aan empathie, een nogal beschermd leven hebben geleid waarin ze illusie konden koesteren dat zij niet onderhevig waren aan systematische maatschappelijke druk.
Dat betekent niet alleen dat ze zich geen realistische voorstelling kunnen maken over wat systematische achterstelling met anderen doet (Ja, ook jij, Mark R.), maar bovendien volstrekt blind zijn voor alle – bepaald niet vanzelfsprekende – voordelen die hun eigen groep ondervindt.
Voor een hilarisch voorbeeld van dat laatste zie bijvoorbeeld van dit stuk van de conservatieve schrijver Joseph Epstein:
If Hillary Clinton wins the presidency in 2016 she will not only be the nation’s first woman president but our second affirmative-action president. […]
How have we come to the point where we elect presidents of the United States not on their intrinsic qualities but because of the accidents of their birth: because they are black, or women, or, one day doubtless, gay, or disabled—not, in other words, for themselves but for the causes they seem to embody or represent, for their status as members of a victim group?
Alle 43 Amerikaanse presidenten voorafgaand aan Obama zijn immers puur op basis van hun intrinsieke kwaliteiten verkozen. De zogenaamde ‘accidents of their birth’, dat wil zeggen dat ze stuk voor stuk blanke mannen waren, had daar natuurlijk niets, maar dan ook helemaal niets mee te maken, denkt Epstein.
Yeah, right.
Reacties (28)
Misschien komt daar nog wel iets anders bij: deze overwegend blanke mannen zijn libertariërs omdat ze zich gefnuikt en gefrustreerd voelen door een maatschappij en een overheid die hen, in hun ogen, beperkt in het het ten volle ontwikkelen van hun vermeende onvoorstelbare potentieel. Dat dit onvoorstelbare potentieel vooral in hun almachtsgedachten bestaat, doet weinig ter zake.
In dat geval zou ressentiment een belangrijke rol spelen. Tegelijk is het een leuk doekje voor het bloeden: ze hebben het wel allemaal in zich, maar helaas…
Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Maar ja, de rest beseft dat (nog) niet ten volle. Het libertaristische utopia maakt aan al die wetten en praktische bezwaren een eind.
Mooie collectie ongefundeerde aannames.
Ik heb een andere verklaring, net zo ongefundeerd, want dat is blijkbaar hip.
Die blanke mannen vormen waarschijnlijk de groep succesvolle blanke mannen met een of ander autistisch trekje. Die hebben wel vaker – zoniet altijd – de neiging om bij het dogmatische af naar eenvoud en logica te streven, en dat is precies wat libertarisme ook nastreeft. En de grap is: die groep mannen heeft juist helemaal niet die zogenaamde mannelijke superioriteitsneigingen die de schrijver van het artikel veronderstelt – daarvoor zijn ze veel te druk met hun autistische dingetje. Het artikel noemt zelfs de stereotype voorbeelden al: programmeurs, gamers, scifi fans, atheisten. Een libertarische samenleving met enkel deze groep mensen zou – afgezien van het gebrek aan vrouwen – daarom zowaar kunnen werken:p
Typisch neurotypisch geneuzel, dat artikel.
Een schrijnend gebrek aan slaafsheid en jezelf definiëren aan je eigen kwaliteiten brrrrrrr….
@1
Je zou kunnen spreken van systematische maatschappelijke druk, iets wat de schrijfer door zijn gebrek aan empathie niet begrijpt.
@2: Je hebt het maar moeilijk met onze “anders werkende” medemensen hè? Ik zou zeggen, gooi het eens in de groep :).
Enkel ongefundeerde aannames in dit stuk. Prediken voor eigen parochie.
@4 Wat bedoel je met “anders werkende” medemensen?
Ik gok dat libertariers, naast blank, ook voornamelijk mannen zijn die de middelbare leeftijd al bereikt hebben of al gepasseerd zijn. En vanwege hun leeftijd de buit al binnen hebben.
@7 Ik gok dat libertariers voornamelijk wat jongere (politiek) onervaren mannen zijn die hun idealen nog niet zijn kwijtgeraakt.
Ok ik praat onzin. Dat gok ik namelijk helemaal niet, dat zeg ik op basis van deze foto van de ALV van de libertarische partij:
http://www.libertarischepartij.nl/wp-content/uploads/2012/07/DSC_4298.jpg
En ook die foto lijkt mijn @2 te bevestigen en het oorspronkelijke artikel te weerspreken.
@2: Hoe zit dat eigenlijk met de groep “voorstanders van het basisinkomen” :), zmooooc
@9 Daar moest ik ook meteen aan denken; daar zitten ook een heleboel mensen (zoals ondergetekende) bij die vooral streven naar eenvoud. Daarnaast zijn er natuurlijk een heleboel voorstanders die enkel denken vanuit de huidige bijstand. Een basisinkomen zou m.i. heel goed passen in het einddoel van het libertarische streven. In tegenstelling tot wat velen denken en wat de auteur van het artikel lijkt aan te nemen, streven libertariers immers helemaal niet naar de afschaffing van de overheid (daar hebben we anarchisten voor) – ze streven enkel naar een zo dun/smal/logisch/klein mogelijke overheid, maar ze erkennen dat de overheid wel degelijk nodig is. In de invulling van dat dun/smal/logisch/klein past een basisinkomen natuurlijk prima, helemaal indien gefinancierd door bijvoorbeeld een land value tax of een andere constructie die gestoeld is op het eerlijk en toekomstvast verdelen van natuurlijke bronnen.
@6: Dat je “Autisme” aanwijst als een grote groep die je op een hoop kan gooien en het ook aanwijst alsof het een negatief iets is. Terwijl er een hele hoop op het spectrum juist hele warme sociale mensen zijn, die vooral door maatschappelijke invloeden op zichzelf en afstandelijk zijn geworden.
Bijvoorbeeld reacties op “Jij hij flapt met zijn handen, raar hoor… blijf maar wat bij hem uit de buurt.” of :”Ze zit constant met dat dekentje te spelen….. vreeemd” of het “Ze is zo druk, daar heeft mijn kind last van! Mijn Kind is excellent weet u! U moet als leraar meer tijd aan mijn Henk Jr. besteden!”.
Dan ga je op den duur vanzelf geen contact meer zoeken, want het word toch niet op prijs gesteld. Dus nee pragmatisch denken is echt geen “Autistische trek”, die kom je overal wel tegen. Dat de hersenen iets anders werken en op sommige fronten totaal vreemd van wat de maatschappij als normaal bestempelt dat heeft niks te maken met hoe “autisten” anti sociaal worden.
Dat word je op den duur wel als ze je zo behandelen, en je ouders/gemeenschap je vol met medicijnen proppen en je ook als last gaan zien.
@11 “Alsof het iets negatiefs is” ?? We hebben het over dezelfde reactie?? Ik heb @2 nog eens goed doorgelezen en ik kan werkelijk absoluut niet vinden waar je op reageert in @11.
Het enige negatieve wat ik in @2 zeg gaat juist over niet-autisten: ik kenmerk het artikel immers met de term “neurotypisch”, een term die zijn oorsprong vindt in de autistische gemeenschap en veelal als kleinerende term voor mensen zonder autistisch dingetje werd gebruikt, veelal doelend op hun volstrekt onlogische, inconsistente of anderszins onbegrijpelijke gedrag, waarvan dit artikel natuurlijk overduidelijk een voorbeeld is.
Op frappante wijze is deze zeer negatief bedoelde term vandaag de dag klaarblijkelijk ook bij neurotypischen ingeburgerd geraakt alsof het niet als scheldwoord bedoeld is, maar binnen de “autistische (online) gemeenschap” heeft deze term zijn oorspronkelijke betekenis gewoon behouden.
Alle overige zaken die je als “negatief” hebt ervaren zou ik eerder als “zelfspot” karakteriseren.
@8: Ik zie toch anders veel kalende kruinen op die foto van je.
Ook erg tekenend: behalve manwijf Rand zijn alle invloedrijke libertarische denkers welgestelde blanke mannen.
http://www.libertarischepartij.nl/libertarische-denkers/
https://40.media.tumblr.com/f6ce4b9e03fed4f0af245094c31c7a8c/tumblr_nj46qe3mY81qexjbwo1_500.jpg
@13 Klopt. Maar genoeg jonge mensen om de gok van @7 dat libertariers “voornamelijk mannen zijn die de middelbare leeftijd al bereikt hebben of al gepasseerd zijn” redelijk betrouwbaar te weerleggen. Verder worden heel veel mannen al kaal voordat ze “middelbare leeftijd” hebben bereikt.
@0 @2 De gemene deler is dat libertariërs helemaal niet uit andermans perspectief denken.
Ik denk eigenlijk helemaal niet dat libertariërs denken dat zij het zelf altijd zo goed zouden doen, maar wel dat ze onderschatten hoe economische onderdrukking werkt. Libertarisme schenkt geen vrijheid, maar knecht de allerarmsten. De allerarmen zullen naar de pijpen moeten dansen van de rijken om te overleven. De libertariërs weten dit wel en ze hebben denk ik ook niet de illusie dat ze zelf tot de 0,1% rijkste burgers zullen behoren. Wat ze niet weten is dat in een libertarische samenleving 99,9% van de bevolking in regelrechte slavernij zal leven van de 0,1% rijkste burgers.
@10 Als jij denkt dat een door de staat gegarandeerd basisinkomen, gefinancierd door belasting, te rijmen valt met de uitgangspunten van het libertarisme, dan weet je niet wat libertarisme is.
http://leftycartoons.com/2009/08/11/libertarian-freedom/
@12: Ik ben gewoon wat ziek van hoe mensen zo vaak “Autisme” er bij de haren bij slepen als we het hebben over mensen die anders zijn of dingen doen die we minder leuk vinden.
@ 17
In een libertaire staatsvorm, zal het heel moeilijk worden om zo’n percentage te halen, gezien er dan oneindige concurrentie is en geen staat om je voordeelpositie d.m.v. patenten, uitgeleende staatsbedrijven en andere voordeeltjes te handhaven. Wil je een dergelijk percentage halen dan heb je juist een zeer autoritaire staatsvorm nodig, zoals het communisme. (In de praktijk dan niet zoals de mooie theorie waarmee die 99,9 procent ooit voor het lapje is gehouden.) De oude Sovjet Unie, Cuba en Noord Korea zitten of zaten daarop.
Niet dat het liberalisme verder een goed idee is, ook niet voor kale blanke mannen, maar dat is een ander verhaal.
Jaja, sargasso gossiert tegenwoordig in de rassenleer omtrent de blanke man.
@22: Ik dacht dat jij zo van het benoemen was. Maar dat mag dus slechts in één richting, begrijp ik?
@23:
Dat dacht je fout. Ik ben niet zo van het benoemen. Ik ben gewoon een beetje boers.
@20: gezien de pinnige reacties op ‘autisme’ van een aantal sargasso-reaguurders vermoed ik dat autisme ook welig tiert onder de sargasso-reaguurders.
Overigens, @8: die foto is niet typisch voor de libertarische partij; bij zo’n beetje iedere politieke partij worden bijeenkomsten vooral bijgewoond door mannen. Uitzondering misschien groenlinks.
@8: Voor een liberatiersclub is het toch wel een heel braaf en georganiseerd groepje mensen.
Libertariers zijn mensen die veel mazzel hebben in hun leven, dat niet beseffen en hun eigen mazzel als standaard zien. Iemand die niet die mazzel heeft gehad, is volgens hen een luie zak die het verdient om te creperen.
Libertarisme is vooral heel erg asociaal en egoistisch.
@21: In een samenleving met volledig libertarische principes, worden in de praktijk die principes juist meteen overboord gegooid. Je krijgt bijvoorbeeld kartelvorming en monopolisme van grote bedrijven, en vanuit libertarische principes is er geen instantie die dat tegen kan of mag houden.
Je bent dus overgeleverd aan wie de macht heeft. In de praktijk betekent libertarisme dus, ondanks de uitgangspunten, juist minder vrijheid voor 99% van de mensen. Dat is de paradox van het libertarisme.
Je ziet dezelfde paradox bij het neoliberalisme, alleen iets minder sterk.
@21 Je kunt niet concurreren als je al sterk benadeeld bent. De ongelijkheid versterkt zichzelf. Zoals ik al stel, onderschat je hoe sterk uitbuiting is. Er is een reden dat er geen echt libertarische landen zijn waar het goed toeven is: extreme ongelijkheid is zijn eigen ondergang, omdat mensen die uitbuiting niet pikken op de lange termijn. Het libertarisme als filosofie heeft eigenlijk datzelfde probleem: het “non-agressieprincipe” sluit economische uitbuiting uit als vorm van geweld, maar het is natuurlijk wel degelijk geweld. “Werk voor ons of verhonger” is geen vrije keuze maar slavernij.
@26 Je analyse over ‘mazzel’ slaat de spijker op de kop, maar de conclusie van asociaal en egoïstisch gaat over iets anders. Je hebt het over een libertariër die nog nooit echte tegenslag heeft meegemaakt. Iemand die zich niet in kan denken dat je buiten je schuld om alles kunt verliezen. Die persoon is niet asociaal en egoïstisch, maar heeft een verkeerd beeld van de wereld. De asociale en egoïstische libertariërs zijn zij die wél weten dat je pech kunt hebben maar er niet om geven. Dat is iets heel anders. Je kunt zeggen dat er twee types libertariërs zijn: wereldvreemden die werkelijk geloven dat iedereen gelijke kansen heeft (de genenloterij, opvoeding of karakter zijn volgens hun niet bepalend), en asocialen die weten dat iemand ultieme pech kan hebben, maar de ongelukkigen het niet waard vinden om te helpen. Het liefst waren ze dood, “idgaf”.