Om een beetje in het thema van de afgelopen twee afleveringen te blijven, nogmaals een vertelling van economische ellende.
Ditmaal uitgevoerd door Woody Guthrie, die de onderstaande twee nummers (The Ballad of Tom Joad pts. 1 & 2) schreef direct na het zien van de verfilming (1940) van John Steinbecks The Grapes of Wrath (1939) over de gecombineerde gevolgen van de Grote Depressie en de zogenaamde Dust Bowl.
Reacties (5)
Amerikanen: we haten ze en we houden van ze. Kortom: familie.
Laten we voor het slapen gaan vooral even stilstaan bij het heengaan van Márquez.
…
@2: Maak dan een bruggetje via (eveneens nobelprijswinnaar) Steinbeck! …
Maar inderdaad kleurrijke herinneringen aan Macondo.
#GraciasGabo (en zo) …
@2: I’m with you.
100 jaar eenzaamheid… Kolonel Aureliano met zijn gave om in de toekomst te zien, de duinen van Singapore waar iemand stierf, het ijs waaraan iemand dacht toen hij voor het vuurpeleton stond, de grootmoeder die iedereen overleefde, de vlinders van verliefdheid, de trol-achtige poeet, de bananenfirma die het land verwoeste, het lichaam van de dode waar elke voorbijganger zijn revolver op leegschoot. Etc.
Guthrie. Geweldig. De laatste coupletten uit Pretty Boy Floyd staan in mijn geheugen gegrift.
Yes, as through this world I’ve wandered
I’ve seen lots of funny men;
Some will rob you with a six-gun,
And some with a fountain pen.
And as through your life you travel,
Yes, as through your life you roam,
You won’t never see an outlaw
Drive a family from their home.