Heb je je wel eens afgevraagd waarom fastfood er in reclames en advertenties best smakelijk uitziet – terwijl het in realiteit vaak een zielig plakje ‘iets’ is dat vaag aan vlees doet denken, verdronken in teveel ketchup en ingesloten in droge broodjes? McDonalds geeft zelf het antwoord. Dat is dan wel weer leuk van ze.
Reacties (10)
Ze laten dus niet alleen elk ingrediënt zien, maar ook hoeveel ervan is. Dus ja, dan krijg je een broodje waarvan je het idee krijgt dat het zeer rijkelijk belegd is, maar dat komt alleen omdat ze alle ingrediënten naar voren hebben gehaald. Zij noemen dat “eerlijk zijn”, want de klant kan zien wat hij krijgt.
Maar nu de realiteit: de klant gaat er impliciet vanuit dat het zichtbare deel representatief is voor het niet-zichtbare deel en dat is dus niet het geval. Bij deze gefotografeerde burgers is dat deel gewoon leeg.
”Dat is dan wel weer leuk van ze.”
Iets met Autobahn en zo.
Als je werkelijk denkt dat dit een “aantrekkelijk” product is, in dat fimpje, dan is er sowieso al iets grondig mis met je voedselbeleving.
Ik heb moeite met voedselfundamentalisten, maar dit soort spul komt er dus op principiële gronden niet in, in huize stoethaspel. Overigens geldt dat voor alle produkten van fastfoodketens.
#3 Bij ons wel, en iedere keer zijn we teleurgesteld in het resultaat. Op een of andere manier vinden mijn kinderen het iedere keer weer heerlijk. Dat kan wel eens liggn aan de smakeloosheid, voedsel met een igenzinnege smaak worden door kinderen niet gegeten. Pas als ze ouderworden gaan ze goddank meer proberen.
Hopelijk mag ik het hier mee oneens zijn. Al is het niet ontopic.
Mijn ervaring is juist dat kinderen alles willen uitproberen, maar daar vaak in geremd worden “Dat lust je toch niet”, dat vanuit een ‘volwassen’ idee van wat kinderen wel en niet zouden lusten.
Voorbeeld van dichtbij : zoonlief die haring eet, neefje die ook wil, bovenstaande van moeder te horen krijgt. En wat? Hij lust het. Niet vreemd, zout en vet, das lekker voor peuters ;-)
Maar goed, voorbeeld van n=1
Ik denk dat er ook meer factoren mee spelen, wat at mama toen ze zwanger was. Hebben de kinderen, zeer in smaak wisselende moedermelk gehad, of ‘altijd dezelfde smaak’ kunstmelk.
Maar los daarvan, het kan er bij mij niet in en merk het zelf ook niet, dat het altijd voorwaarts gaande en gretig lerende en klaar voor nieuwe indrukken volkje alleen/uit zichzelf/van nature, voor vlakke smaken zou gaan.
@4: Ik verbaas me elke keer wat mijn dochter van twee wel eet. Gewoon proberen. Ze heeft al een jaar geen potje meer op.
Ik vind dit heel eerlijk van hun, en ik denk dat als je de photo versie proeft dat die helemaal niet lekker is, die is echt op “looks only” gemaakt.
NU kan ik wel lekker popijopi gaan doen en de quarter pounder af gaan kraken. Maar hij is best wel lekker. Ongezond…. zeker, maar goed dat is zoveel. Buiten dat vind ik wel dat je eerlijkheid moet toejuichen, dus Kudos McDonalds Canada! :).
@Joost, #6 Helemaal geen potje doen maakt het allemaal nog makkelijker:-) Gewoon meteen stukjes groente met de pot laten mee-eten vanaf 4 of 6 maanden. Sommigen noemen dat de Rapley-methode, anderen noemen dat “wel zo makkelijk” :-)
Favoriete eten van mijn 2-jarigezoontje: toastjes met brie, olijven en zilvervliesuitjes (liefst een halve kilo in 1 keer). Papa lust dat allemaal niet hoor … :p Overigens heeft deze meneer (i.t.t. zijn oudere broer) nooit een potje Olvarit of smakeloos groenteprakje gezien.
Maargoed. Deze gangbare voedselfotografietechnieken zijn natuurlijk niet enkel op fastfood van toepassing, maar op al het voedsel. Veelal gaat men veel verder; dikke kans dat de prei in de AH-folder gewoon van plastic is. Ik vind dat dit artikel een beetje ten onrechte de indruk wekt dat dit nodig zou zijn om fast food lekker te laten lijken; dat is niet zo of in ieder geval niet meer dan bij ander voedsel.
http://en.wikipedia.org/wiki/Food_photography
@3:
Heel goed van je!
Honger!