Prachtig! Alleen jammer dat nummer 65, “Pictures Of Matchstick Men”, wordt weergegeven als Camper van Beethoventrack. Goeie band, maar het origineel is natuurlijk van Status Quo.
#2
max
100 riffs?! 3 akkoorden zijn voldoende om het genre te schetsen.
#3
Bullie
Geschiedenis van de rock vanuit Amerikaans perspectief. Wel erg goed gedaan.
@Max, op dezelfde manier als 26 letters voldoende zijn om een idee ter krijgen van de wereldliteratuur bedoel je. Snob of sukkel?
#4
Kilgoretrout
De geschiedenis van Rock n’ Roll wordt zo wel erg blank. Heel de ontwikkeling van de wortels in de blues samenvatten met 1 riff van Chuck Berry is bijna racistisch te noemen…
Verder natuurlijk een willekeurige lijst waar vanalles op aan te merken kan zijn. Toch vind ik het wel een gemist dat echte metal (dus niet Enter Sandman) totaal wordt vergeten.
#5
MrOoijer (Jan van Rongen)
Knap gedaan, maar op den duur tamelijk saai. Een riff is juist leuk door de herhaling en die hoor je niet. Ook lastig: toonsoort. Volgens mij zijn diverse riff-jes in een andere toonsoort gespeeld dan het origineel.
PS Jimmy Hendrix zat er in met Purple Haze, maar voor de rest waren het vooral gejatte zwarte riff-jes gespeeld door Led Zeppelin.
Reacties (8)
Prachtig! Alleen jammer dat nummer 65, “Pictures Of Matchstick Men”, wordt weergegeven als Camper van Beethoventrack. Goeie band, maar het origineel is natuurlijk van Status Quo.
100 riffs?! 3 akkoorden zijn voldoende om het genre te schetsen.
Geschiedenis van de rock vanuit Amerikaans perspectief. Wel erg goed gedaan.
@Max, op dezelfde manier als 26 letters voldoende zijn om een idee ter krijgen van de wereldliteratuur bedoel je. Snob of sukkel?
De geschiedenis van Rock n’ Roll wordt zo wel erg blank. Heel de ontwikkeling van de wortels in de blues samenvatten met 1 riff van Chuck Berry is bijna racistisch te noemen…
Verder natuurlijk een willekeurige lijst waar vanalles op aan te merken kan zijn. Toch vind ik het wel een gemist dat echte metal (dus niet Enter Sandman) totaal wordt vergeten.
Knap gedaan, maar op den duur tamelijk saai. Een riff is juist leuk door de herhaling en die hoor je niet. Ook lastig: toonsoort. Volgens mij zijn diverse riff-jes in een andere toonsoort gespeeld dan het origineel.
PS Jimmy Hendrix zat er in met Purple Haze, maar voor de rest waren het vooral gejatte zwarte riff-jes gespeeld door Led Zeppelin.
Living Colour heeft ook best een kleurtje, hoor.
Michael Jackson is natuurlijk ook zwart. Wel cool dat er aan Mastodon (hoeveel metal wil je het hebben?)
Voor de commentaren gesloten worden! http://www.guardian.co.uk/music/2012/jun/11/sounds-netherlands-history-dutch-pop